روحانی، عارف و فراکسیون امید را دور زد

به گزارش پایگاه 598، حسین مرعشی به روزنامه آرمان گفت: قبل از شکل‌گیری مجلس دهم روزی رئیس‌جمهور در سفر استانی به کرمان می‌رفت و من نیز دعوت بودم که آقای روحانی از من پرسید که مجلس را چطور می‌بینی و من پاسخ دادم این مجلس یک برنده دارد و آن هم شمایید، چراکه این مجلس ۲ فراکسیون دارد و هر دو به خاطر اینکه اکثریت مطلق شوند نیاز به رأی دولت دارند. دولت آقای روحانی به هر دلیلی تصمیم مهمی نگرفت که آن همراهی با فراکسیون امید بود. یعنی بین فراکسیون امید و فراکسیون آقای لاریجانی دچار عدم تصمیم شد؛ لذا تصمیم نگرفت که با فراکسیون امید همراهی کند. اگر دولت با فراکسیون امید همراهی می‌کرد حتماً موقعیت بهتری نسبت به شرایط فعلی داشت.

منظورتان مشخصاً از اینکه دولت به هر دلیلی پشت فراکسیون امید قرار نگرفت، چیست؟

حال شاید فرض دولت بر این بود که آقای لاریجانی به عنوان رئیس مجلس از آقای عارف قوی‌تر می‌تواند عمل کند و دولت به رئیس مجلس بیشتر از فراکسیون امید نیاز دارد. یعنی درواقع چنین تحلیلی داشتند دومین مسئله این بود که با هدایت برخی عناصر در دولت فراکسیون مستقلین درست شد. لذا دوستان از بدنه فراکسیون امید، جمعی را جدا کردند و فراکسیون مستقلین را ایجاد کردند.

وی که عضو شورای سیاستگذاری اصلاح‌طلبان در چیدن فهرست امید برای انتخابات شورای شهر هم بوده، می‌گوید:

من معتقدم شورا تاکنون عملکرد خوبی داشته است. البته ما درمورد شهردار بدشانسی آوردیم، چراکه آقای دکتر نجفی که به عنوان شهردار اول انتخابش کردیم از طرفی مورد تأیید پاره‌ای نهادها قرار نگرفت و از سوی دیگر نیز بیماری وی مزید بر علت شد و نتوانست ادامه دهد. البته دوستان از ابتدا تردید می‌کردند که به نظر من درست نبود. ما شانس خوبی داشتیم که آقای محسن هاشمی را به شهرداری برگزینیم که یک‌سری از دوستان تا همین اواخر نیز بر تحلیل خود باقی ماندند.

وی همچنین با انتقاد از تندروی اصلاح‌طلبان چپ در مجلس ششم گفت: ما همان سیاستمدارانی هستیم که توانستیم تأیید صلاحیت همه کاندیداهای خودمان را در مجلس ششم بگیریم، اما در پایان همان مجلس ششم صلاحیت ۱۲۰ نماینده تأیید نشد. پس در جاهایی نیز اشکالاتی وجود داشته، البته نمی‌خواهم بگویم که اشکالات همه از ما است؛ بلکه این تعامل و حرکت اگر متناسب با واقعیت‌ها باشد نباید به فاصله ۴ سال انتخابات مجلس ششم آقای محمدرضا خاتمی، بهزاد نبوی، نعیمی‌پور، مزروعی، غلامحسین تکفلی، میردامادی و …

در مجلس ششم همه تأیید و در مجلس هفتم همه رد شوند. این شورای نگهبان همان شورای مجلس ششم بود و تغییری نکرد، اما سیاست شورای نگهبان تغییر کرده بود لذا سیاست این شورا در مجلس ششم یک سیاست و در مجلس هفتم سیاست دیگری بود.

اینجاست که ما در جاهایی امکاناتی را از دست می‌دهیم.

منبع:کیهان