امیرالمومنین امام علی علیهالسلام در فرازی از خطبه ۹۲ نهج البلاغه می فرمایند:
آنگاه که فتنهها روی آورند، حقّ و باطل درهم آمیزند و شبهه و سردرگمی
ایجاد کنند، و هنگامی که پشت کردند، شناخته شوند. فتنهها چون بادها در
گردشند، گاهی به شهری رسند و آنجا را مورد تاخت و تاز قرار دهند و زمانی به
شهر دیگر هجوم آورند.
بهوش باشید که خطرناک ترینِ فتنهها از نظر من فتنه بنی امیّه است که
فتنهای کور و تاریک، و بلای آن همهگیر است. ولی گروهی خاص قربانیان آن
خواهند شد.
آری، آن که نیک بنگرد و حقیقت را دریابد، بپا خیزد و به رنج و بلا افتد، و
آن که چشم و گوش بسته بماند و تسلیم امواج باطل گردد، سر در آخور کند و
زنده بماند.....
متن حدیث:
.... إِنَّ الْفِتَنَ إِذَا أَقْبَلَتْ
شَبَّهَتْ وَ إِذَا أَدْبَرَتْ نَبَّهَتْ یُنْکَرْنَ مُقْبِلَاتٍ وَ
یُعْرَفْنَ مُدْبِرَاتٍ یَحُمْنَ حَوْمَ الرِّیَاحِ یُصِبْنَ بَلَداً وَ
یُخْطِئْنَ بَلَداً أَلَا إِنَّ أَخْوَفَ الْفِتَنِ عِنْدِی عَلَیْکُمْ
فِتْنَةُ بَنِی أُمَیَّةَ فَإِنَّهَا فِتْنَةٌ عَمْیَاءُ مُظْلِمَةٌ
عَمَّتْ خُطَّتُهَا وَ خُصَّتْ بَلِیَّتُهَا وَ أَصَابَ الْبَلَاءُ مَنْ
أَبْصَرَ فِیهَا وَ أَخْطَأَ الْبَلَاءُ مَنْ عَمِیَ عَنْهَا وَ ایْمُ
اللَّهِ لَتَجِدُنَّ بَنِی أُمَیَّةَ لَکُمْ أَرْبَابَ سَوْءٍ بَعْدِی....
«نهجالبلاغه، خطبه ۹۲»