اصل بنيادينِ الگوی پیشرفت، مبارزه همه‌جانبه با مستکبران جهانی است/ الگوی پیشرفت نباید سازشکارانه باشد

«يکی از ارکانی که در طراحی الگوی توسعۀ اسلامی ايرانی، بعضی از انديشمندان حوزۀ توسعه بر آن تاکيد کرده‌اند، "همگرايی" است. بنابراين، عميق‌ترين لايۀ بنيادين جامعه، بنياد همدلی جامعه يا همان همگرايی و به‌تعبير‌ديگر گرايش اجتماعی است.

همگرايي، عامل وحدت اجتماعی است اما بايد توجه داشت همان‌گونه که روند توسعه به سمت همگرايی مي‌رود حتماً به سمت واگرايی هم می‌رود. اگر از اين نکته غفلت شود بی‌شک در دام توسعۀ جهانی خواهيم افتاد.

غرب اين نکته را به خوبی دريافته است؛ ازاين‌رو هم‌چنانکه از همگرايی جهانی صحبت می‌کند، از واگرايی نيز سخن می‌گويد؛ برای مثال، حملۀ نظامی آمريکا به خاورميانه، به ظاهر خلاف برنامه‌ريزی توسعه و عقلانيت توسعۀ غرب است، حال آنکه از نظر خود غرب، اين اقدام بی‌شک در مسير توسعۀ غرب بوده و کارشناسی دقيقی بر آن حاکم است. اين همان واگرايی در دل همگرايی است.

جنگ جهانی جديدی که غرب به راه انداخته و روی آن سرمايه‌گذاری می‌کند، همان واگرايی در دل همگرايی است.

با مشاهدۀ مسير حرکت تاريخ و تقابل حق و باطل به وضوح می‌توان ديد که به هر ميزان، حرکت تاريخ به همگرايی با جبهه حق نزديک می‌شود به همان ميزان نسبت به جبهۀ باطل دچار واگرايی می‌گردد. بی‌ترديد مسير جامعۀ ايران در پيشرفت و توسعه، مسير درگيری و چالش با مستکبران جهانی است. اين نکته به عنوان يک اصل بنيادين مطرح است. دستيابی به الگوی جديد پیشرفت، جز در بستر يک درگيری همه جانبۀ سياسی، اقتصادی و فرهنگی با تمدن مدرن ممکن نيست. اين درگيری ممکن است به درگيری نظامی هم بکشد؛ اما در ساحت سياست، اقتصاد و فرهنگ که ابعاد اصلی جامعه هستند بی‌ترديد يک درگيری همه‌جانبه رخ خواهد دارد. ازاين‌رو طراحی الگوی توسعه، بايد در دل اين مبارزه انجام شود. توليد يک الگوی توسعۀ مسالمت‌آميز با غرب و ايجاد دگرگونی با اين الگوی مسالمت‌آميز در مقياس ملی و بين‌المللی و جهانی، غيرممکن است.»