این روز‌ها خبر قابل تاملی با عنوان سگ گردانی!، کسب و کار جدید در پارک‌های تهران در شبکه‌های اجتماعی دست به دست می‌چرخد. شغلی که گفته می‌شود درآمد روزانه حاصل از آن بیش از سایر مشاغل تعریف نشده اجتماعی است، یعنی چیزی حدود ١٠٠ هزار تومان برای هر ساعت گشت و گذار!
به گزارش پایگاه 598 به نقل از جوان آنلاین، این روز‌ها خبر قابل تاملی با عنوان سگ گردانی!، کسب و کار
جدید در پارک‌های تهران در شبکه‌های اجتماعی دست به دست می‌چرخد. شغلی که
گفته می‌شود درآمد روزانه حاصل از آن بیش از سایر مشاغل تعریف نشده اجتماعی
است، یعنی چیزی حدود ١٠٠ هزار تومان برای هر ساعت گشت و گذار!. در همین
رابطه یک حیوان گرد در گفت و گو با روزنامه شهروند گفته است: روزانه اگر
شرایط جور باشد یکی دو حیوان را در پارک‌ها و پیاده رو‌ها می‌چرخانم و چیزی
حدود ٢٠٠ تا ٣٠٠هزار تومان دریافت می‌کنم. البته قیمت حیوان گردانی با
توجه به قیمت و نژادشان تعیین می شود.
به سراغ دکتر علیرضا شریفی یزدی، جامعه شناس و مدرس دانشگاه رفته‌ایم و با او در این باره همکلام شده‌ایم. مشروح گفته‌های این کارشناس را در ادامه می‌خوانید.
تبدیل کردن حیوانات به موجوداتی خانگی در فرهنگ ما وجود نداشته است
بحث سگ و سگ بازی و سگ گردانی دو جنبه دارد. بحث نگه داری خانگی به صورت سنتی و فرهنگ اهلی و بومی کردن حیوانات و انگیزه‌های اقتصادی آن مثل سگ گله و سگ نگهبان که جنبه تولیدی و کاربردی داشت. این در حالی است که هنوز هم چوپانان ما در مناطقی که نیاز به نگهبان است این سگ‌ها هستند که وظیفه نگهبانی را عهده دار هستند. اما اینکه ما حیوانات را تبدیل به موجوداتی خانگی کنیم، این از قدیم الایام در فرهنگ ما وجود نداشته است.
حیوان آزاری یا حیوان دوستی؟
وقتی با آقایان و خانم‌های سگ دار و سگ باز و سگ نگه دار صحبت می‌کنیم می‌گویند: ما حیوان دوست هستیم و انجمن‌های مختلفی در رابطه با حمایت از حیوانات تشکیل می‌دهند. همه این‌ها در حالی است که آنان حیوانات را از محیط طبیعی شان در خارج از خانه خارج کرده و پای آنان را به داخل خانه می‌کشانند. این به خودی خود نوعی حیوان آزاری است نه حیوان دوستی.
اینکه ما حیواناتی همچون سگ و گربه و... را در آپارتمان اسیر کنیم و از سگ به عنوان عضوی از خانواده ما نیاد کنیم، نوعی حیوان آزاری بوده و مغایر با فرهنگ و سبک زندگی ایرانی - اسلامی ما است.
به لحاظ فرهنگی نیز در جامعه چنین چیزی نداشته‌ایم و آنان که با انجام دادن شغل‌هایی همچون سگ گردانی و.. معتقدند که سگ را افسردگی و... نجات می‌دهند، سخت در اشتباه بوده و به نوعی فقط در حال کپی کردن یک فرهنگ بسیار کمرنگ و آشفته از چیزی است که در غرب وجود دارد.همان طور که می‌دانید در غرب و کشور‌های غربی سگ از قدیم الایام جزئی از اعضای خانواده محسوب می‌شده و مورد احترام و حمایت دیگر اعضا بوده است. این فرهنگ، فرهنگی فرد گرا در غرب است.
غربی‌ها برای پر کردن اوقات فراغت شان به سگ بازی رو آورده‌اند
از آنجا که غربی‌ها کسی را ندارند که با او حرف بزنند و ارتباط بگیرند به همین خاطر برای گرم کردن سرشان و برای پر کردن اوقات فراغت شان به سگ بازی و ارتباط با حیواناتی همچون سگ رو می‌آورند. غرب با جامعه ما متفاوت است و در جامعه ما از قدیم خانواده محل تجمع اعضا بوده و کشور ما نیز کشوری جمع گرا است. در کشور و جامعه‌ای که خانواده‌های آن جمع گرا هستند، بی شک حیوان خانگی همچون سگ و گربه جایگاهی ندارد.
سگ بازی تنها یک مد اجتماعی و کوتاه مدت است
به اعتقاد من به عنوان یک جامعه شناس در کشور ما به لحاظ اجتماعی سگ گردانی جا نخواهد افتاد و این تنها یک مد اجتماعی و کوتاه مدت است. اکثر مردم بنا بر فرهنگ احساس نیاز و ضرورت می‌کنند و به لحاظ شرعی و عرفی در جامعه ما این فرهنگ زشت و زننده جا نیفتاده و نخواهد افتاد.
برخی ۵۰ سال است که تلاش می‌کنند فرهنگ سگ بازی و سگ پرستی را در جامعه ایران مطرح ساخته و آن را به اپیدمی تبدیل کنند، اما در این توطئه ناکام مانده‌اند. کسی که در خانه سگ نگه می‌دارد، از سوی خیل عظیمی از دوستان و آشنایان و دیگر اعضای فامیل و خانواده خود طرد شده و دیگران ارتباط شان را به او قطع می‌کنند و او نیز با همه قطع رابطه می‌کند. چرا که این امر پدیده‌ای منفور بوده و از سگ به عنوان حیوانی نجس یاد می‌شود.
سگ گردانی در اماکن عمومی از نظر قانونی مشکل دارد
از طرف دیگر در جامعه قانون این اجازه را به افراد سگ باز نمی‌دهد که آزاد باشند و از آنان حمایت نمی‌کند. سگ گردانی در پارک ها، رستوران‌ها و دیگر اماکن عمومی همچون خیابان‌ها و... از نظر قانونی مشکل دارد و من به عنوان یک جامعه شناس نگران تبدیل شدن این امر به عنوان یک اپیدمی در جامعه ایران نیستم.
شایان ذکر است نکته دیگر بحث تقلید‌های کورکورانه فرهنگی است که راه به جایی نخواهد برد. این امر مشکلات مهم را حل نخواهد کرد و ضرورت و لزوم مطالعه و تحقیقات روانشناختی بر روی افرادی که به سگ رو آورده و با فرهنگ خودی بیگانه و غریبه هستند، بیش از پیش احساس می‌شود.
به سراغ دکتر علیرضا شریفی یزدی، جامعه شناس و مدرس دانشگاه رفته‌ایم و با او در این باره همکلام شده‌ایم. مشروح گفته‌های این کارشناس را در ادامه می‌خوانید.
تبدیل کردن حیوانات به موجوداتی خانگی در فرهنگ ما وجود نداشته است
بحث سگ و سگ بازی و سگ گردانی دو جنبه دارد. بحث نگه داری خانگی به صورت سنتی و فرهنگ اهلی و بومی کردن حیوانات و انگیزه‌های اقتصادی آن مثل سگ گله و سگ نگهبان که جنبه تولیدی و کاربردی داشت. این در حالی است که هنوز هم چوپانان ما در مناطقی که نیاز به نگهبان است این سگ‌ها هستند که وظیفه نگهبانی را عهده دار هستند. اما اینکه ما حیوانات را تبدیل به موجوداتی خانگی کنیم، این از قدیم الایام در فرهنگ ما وجود نداشته است.
حیوان آزاری یا حیوان دوستی؟
وقتی با آقایان و خانم‌های سگ دار و سگ باز و سگ نگه دار صحبت می‌کنیم می‌گویند: ما حیوان دوست هستیم و انجمن‌های مختلفی در رابطه با حمایت از حیوانات تشکیل می‌دهند. همه این‌ها در حالی است که آنان حیوانات را از محیط طبیعی شان در خارج از خانه خارج کرده و پای آنان را به داخل خانه می‌کشانند. این به خودی خود نوعی حیوان آزاری است نه حیوان دوستی.
اینکه ما حیواناتی همچون سگ و گربه و... را در آپارتمان اسیر کنیم و از سگ به عنوان عضوی از خانواده ما نیاد کنیم، نوعی حیوان آزاری بوده و مغایر با فرهنگ و سبک زندگی ایرانی - اسلامی ما است.
به لحاظ فرهنگی نیز در جامعه چنین چیزی نداشته‌ایم و آنان که با انجام دادن شغل‌هایی همچون سگ گردانی و.. معتقدند که سگ را افسردگی و... نجات می‌دهند، سخت در اشتباه بوده و به نوعی فقط در حال کپی کردن یک فرهنگ بسیار کمرنگ و آشفته از چیزی است که در غرب وجود دارد.همان طور که می‌دانید در غرب و کشور‌های غربی سگ از قدیم الایام جزئی از اعضای خانواده محسوب می‌شده و مورد احترام و حمایت دیگر اعضا بوده است. این فرهنگ، فرهنگی فرد گرا در غرب است.
غربی‌ها برای پر کردن اوقات فراغت شان به سگ بازی رو آورده‌اند
از آنجا که غربی‌ها کسی را ندارند که با او حرف بزنند و ارتباط بگیرند به همین خاطر برای گرم کردن سرشان و برای پر کردن اوقات فراغت شان به سگ بازی و ارتباط با حیواناتی همچون سگ رو می‌آورند. غرب با جامعه ما متفاوت است و در جامعه ما از قدیم خانواده محل تجمع اعضا بوده و کشور ما نیز کشوری جمع گرا است. در کشور و جامعه‌ای که خانواده‌های آن جمع گرا هستند، بی شک حیوان خانگی همچون سگ و گربه جایگاهی ندارد.
سگ بازی تنها یک مد اجتماعی و کوتاه مدت است
به اعتقاد من به عنوان یک جامعه شناس در کشور ما به لحاظ اجتماعی سگ گردانی جا نخواهد افتاد و این تنها یک مد اجتماعی و کوتاه مدت است. اکثر مردم بنا بر فرهنگ احساس نیاز و ضرورت می‌کنند و به لحاظ شرعی و عرفی در جامعه ما این فرهنگ زشت و زننده جا نیفتاده و نخواهد افتاد.
برخی ۵۰ سال است که تلاش می‌کنند فرهنگ سگ بازی و سگ پرستی را در جامعه ایران مطرح ساخته و آن را به اپیدمی تبدیل کنند، اما در این توطئه ناکام مانده‌اند. کسی که در خانه سگ نگه می‌دارد، از سوی خیل عظیمی از دوستان و آشنایان و دیگر اعضای فامیل و خانواده خود طرد شده و دیگران ارتباط شان را به او قطع می‌کنند و او نیز با همه قطع رابطه می‌کند. چرا که این امر پدیده‌ای منفور بوده و از سگ به عنوان حیوانی نجس یاد می‌شود.
سگ گردانی در اماکن عمومی از نظر قانونی مشکل دارد
از طرف دیگر در جامعه قانون این اجازه را به افراد سگ باز نمی‌دهد که آزاد باشند و از آنان حمایت نمی‌کند. سگ گردانی در پارک ها، رستوران‌ها و دیگر اماکن عمومی همچون خیابان‌ها و... از نظر قانونی مشکل دارد و من به عنوان یک جامعه شناس نگران تبدیل شدن این امر به عنوان یک اپیدمی در جامعه ایران نیستم.
شایان ذکر است نکته دیگر بحث تقلید‌های کورکورانه فرهنگی است که راه به جایی نخواهد برد. این امر مشکلات مهم را حل نخواهد کرد و ضرورت و لزوم مطالعه و تحقیقات روانشناختی بر روی افرادی که به سگ رو آورده و با فرهنگ خودی بیگانه و غریبه هستند، بیش از پیش احساس می‌شود.
اخبار ویژه
قربانی کردن قانون به نفع فرد!
شایعه دیدار ایلان ماسک با سفیر ایران:
بررسی سندرم «خودتحقیری» در جریان سازش؛
نظرات بینندگان
فیلم و عکس
جدیدترین اخبار پربازدید ها
