۵ خوبی آمریکا برای ما

آمریکا برای ما مایه دردسر است اما خوبی‌هایی هم دارد؛ خوبی‌هایی که تکلیف ما را روشن کرده است. خوبی‌هایش این‌ها هستند:

اول اینکه در کل تاریخ معاصر ما -حداقل صدسال اخیر- هیچ‌وقت ما را مدیون خودش نکرده. خیرش به ما نرسیده. و -خدا را شکر- منتی سرمان ندارد . چون خیری نداشته پس عقل سلیم حکم می‌کند که امیدی هم به خیرش نداشته باشیم. اگر کسی می‌داند و اطلاع دارد که خیری داشته، بفرماید.

دوم اینکه نتیجه دوستی ایرانی‌ها با خودش را شفاف و واضح و روشن در تاریخ ثبت کرده است. در تاریخ معاصر ما -تا جایی که مکتوب و معتبر است- هر وقت و هر جا و به هر روشی هرکسی به آمریکا تکیه کرده یا اعتماد کرده کله‌پا شده! دوستی با آمریکا و اعتماد به آن دامی است با سرنوشت‌های عبرت‌آمیز که دیگر آدم عاقل در آن نمی‌افتد. رمز پیروزی همین است. اگر کسی در تاریخ، نتیجه مثبتی از اعتماد به آمریکا سراغ دارد، بفرماید.

سوم اینکه همیشه «رو» بازی می‌کند برای کسانی که حقیقت را می‌بینند و بدیهیات را نادیده نمی‌گیرند. همین حالا هم دارد رو بازی می‌کند؛ تحریم و تهدید. حتی اهدافش را هم به‌روشنی بیان می‌کند و می‌گوید که می‌داند این تحریم‌ها به مردم ایران ضرر خواهد رساند. حالا اگر کسی چشم دلش را و عقلش را بسته دیگر چشم سرش که باز است؛ ببیند تحریم‌ها را و قداره کشی آمریکا برای همه جهان و تهدید عام و خاص به قطع رابطه تجاری با ایران را. اگر تحریم و تهدید آمریکا را کسی هست که می‌تواند تعبیر به خیر و نیکی و صلح و سلامت کند، بفرماید.

چهارم اینکه برای دوستی‌اش شرایطی گذاشته که به کار هرکسی نمی‌آید.فایده‌ای ندارد و هوسی در دل‌های بیدار و عاقل نمی‌اندازد. دوستی با آمریکا شرایطی دارد ؛ برای مثال خرید سالانه میلیون‌ها دلار اسلحه و تجهیزات نظامی از آمریکا - اگر بیشتر پول مفت داشته باشی میلیاردها دلار- و هر چه بیشتر بهتر. اگر کسی این دور و اطراف کشوری از دوستان آمریکا را می‌شناسد که سلاح نمی‌خرد از پنتاگون، بفرماید.

پنجم اینکه ته ماجرای دوستی با ملت‌ها را از همان اول روشن کرده‌است. خوی استکباری دارد و خودش هم به همین معترف است. می‌گوید این‌ها ارزش‌های ما هستند و سبک زندگی ما چنین است و دیگران باید آن‌ها را همین‌طوری بپذیرند. تعارف هم ندارد و سخن را در لفافه نمی‌پیچد. قشنگ و واضح و همه‌فهم و بدون تعارف می‌گوید: «ارزش‌های بنیادین ما». و این صراحت لهجه از خوی استکباری‌اش می‌آید. از اینکه خود را در موضع قدرت و در موضع حق می‌بیند. همه مستکبران تاریخ چنین بوده‌اند. و فقط مشکل اینجاست که قرآن ما نهی می‌کند از استکبار و مستکبر و طاغوت و مستبد. و ما نمی‌پذیریم و در تاریخ پدران ما نپذیرفته‌اند این خوی را و تسلیم نشده‌اند. این‌طور است که همیشه با مسلمان‌ها مشکل دارد مگر دوستان عزیز خودش! برای هرکسی که جلویش بایستد و نپذیردش – خودش را یا ارزش‌هایش را- شاخ‌وشانه می‌کشد و تهدید می‌کند به اینکه ما قدرتمندیم و چه ها می‌کنیم و چه ها. اگر کسی جایی کوچک‌ترین نشانه‌ای از تواضع و فروتنی در آمریکا دیده -حتی در حد یک سخنرانی- بفرماید.