مقاومت شدید شورای شهر تهران در مقابل اربعین

 

موضوع آنقدرها هم انگار مهم نبود؛ یعنی از این شورا بعید نبود ولی خب بازتاب خبر را موضوعی بیشتر کرد و آن مخالفت این عضو شورا با پرداخت کمک به هیئات مذهبی و برگزاری نمایشگاه عطر سیب بود.

 

خداکرمی ماه گذشته پیش از برگزاری نمایشگاه عطر سیب به‌شدت با برگزاری این نمایشگاه مخالفت کرد و گفت: «برگزاری این نمایشگاه ردیف بودجه مشخصی ندارد و شهردار قصد دارد از محل بودجه در اختیار برای این نمایشگاه هزینه کند. این مساله ایراد اساسی دارد زیرا قرار بود نمایشگاه عطر سیب دیگر با هزینه شهرداری تهران برگزار نشود؛ زیرا علاوه‌بر آنکه برگزاری این نمایشگاه ضرورتی ندارد، جزء وظایف و ماموریت‌هاى شهرداری تهران نیز محسوب نمی‌شود. به نظر من هزینه کردن از بودجه اداره شهر برای هیات‌های مذهبی حرمت‌شکنى است. در طول تاریخ همواره هیات‌ها با نذورات مردمی و مشارکت مردم فعال بودند و دخالت حاکمیت و نهادهای عمومی مانند شهرداری به‌نوعی دخالت در برگزاری این مراسم محسوب می‌شود. مداخلاتی از این‌دست می‌تواند آسیب‌زا باشد. نسل جدید از مداخله در امور روزمره و مسائل عقیدتی و مذهبى خود عصبانی است!»

 

اینها را که مرور می‌کنیم مشخص می‌شود چرا این اتفاق بازتاب گسترده‌ای پیدا می‌کند، نگرانی از هزینه بودجه برای ایام محرم و صفر، عدم نگرانی از خسارت شخصی و خانوادگی به بیت‌المال... .

 

روز گذشته و در جریان جلسه شورای شهر دو عضو دیگر شورای پنجم به مخالفان هزینه‌کرد مدیریت شهری برای محرم و اربعین اضافه شدند. شهربانو امانی را رسانه‌ای‌ها بعد از آن تهمت‌هایی که در ارتباط با خودروهای چند میلیونی به اعضای سابق شورای شهر زده بود به یاد دارند؛ آنجایی که به کذب گفته بود اعضای شورای شهر چهارم تهران چند ماشین داشتند که در اختیار خانواده‌شان بوده است. ادعایی که هیچ‌وقت نتوانست آن را ثابت کند، همان‌طور که نتوانست توجیهی برای خرید ماشین‌های چند میلیونی، تبلت‌های چند میلیونی و... ارائه کند. امانی این بار با حمله به دخالت شهرداری در برگزاری مراسم اربعین پس از نطق ابراهیم امینی، دیگر عضو شورا که در  غیاب هاشمی، رئیس شورا هم بود و گفت بی‌تفاوتی مدیریت شهری که بیش از یک میلیون نفر از شهروندان تهرانی در آن شرکت می‌کنند، پذیرفتنی نیست. او خاطرنشان کرد: «چراغی که به خانه رواست، به مسجد حرام است. مگر قبل از انقلاب چراغ مساجد را چه کسی روشن می‌کرد؟ خود مردم!» او همچنین در ادامه، حضور مدیریت شهری را در برپایی مراسم اربعین سیاسی‌کاری خواند و گفت: «یک‌بار برای همیشه تمام بازی‌های سیاسی را کنار بگذاریم. گویی یک بخش از جامعه مذهبی است و دلسوزی برای دین دارد و یک بخش دیگر ندارد.»

 

به‌غیر از شهربانو امانی، سیدحسن رسولی، عضو دیگر شورای شهر با کمک شهرداری به‌عنوان عضو ستاد اربعین در برپایی مراسم اربعین مخالفت کرد و گفت: «چراغی که به خانه رواست، به مسجد حرام است؛ هزینه نکردن دراین‌باره به نفع ما است، ما وکیل مردم هستیم و باید منافع شهروندان را انتخاب کنیم.» او هم کمک شهرداری را در این حوزه سیاسی‌کاری دانست و ادامه داد: «شهردار تهران اختیار دارد از ردیف اعتباری که حدود ۷۰ میلیارد تومان است برای کمک به برگزاری مراسم اربعین هزینه کند. اینکه این کمک به‌صورت لایحه یا طرح باشد، فرقی نمی‌کند اما از اعضای شورای شهر تهران خواهش می‌کنم با مردم روراست باشند و گرفتار سیاسی‌کاری نشوند.»

 

ریشه این اظهارات و مخالفت‌ها را البته می‌توان در سخنان دیگر اعضای شورای شهر هم مشاهده کرد. محمود میرلوحی، عضو شورای شهر تهران در ارتباط با برگزاری نمایشگاه عطر سیب و فعالیت‌ها و کمک‌های مدیریت شهری در حوزه مذهبی چندی پیش ادعا کرده بود: «برگزاری چنین نمایشگاهی را به هیچ‌عنوان از وظایف مدیریت شهری نمی‌دانم و قطعا قالیباف از برپایی این نمایشگاه‌ها به دنبال اهداف انتخاباتی بوده و در این دوره ما قصدی برای این‌گونه نمایشگاه‌ها نداریم.»

 

 

تا به اینجا نگاه مدیریت شهری جدید به فعالیت‌های مذهبی را متوجه شدیم. مدیریت شهری‌ای که در اصلی‌ترین فعالیت‌های خود یعنی انتخاب شهردار و نظارت و سیاستگذاری در مسیر مدیریت شهر کارنامه ضعیفی را ارائه کرده است و طی یک سال فعالیت در شرف انتخاب سومین شهردار قرار دارد و به اذعان اعضای شورای شهر جز پرداخت حقوق کارمندان کار خاصی را از پیش نبرده است و  در افتتاح یک خط مترو ناتوان بوده  و هیچ پروژه خاص و چشمگیری جز تغییر نام چند خیابان و بوستان در کارنامه خود نداشته است.

 

بعد از برگزاری نمایشگاه عطر سیب ولی‌الله شجاع‌پوریان، عضو سابق شورای شهر و معاون فرهنگی و اجتماعی شهرداری تهران در ارتباط با برگزاری نمایشگاه و وضعیت فرهنگی و اجتماعی و بودجه اختصاص‌یافته به این معاونت خاطرنشان کرده بود: «در دوره نجفی از آنجایی که شورای شهر چهارم در لایحه بودجه 96 اعتبارات برگزاری نمایشگاه عطر سیب را پیش‌بینی کرده بود، این نمایشگاه برگزار شد؛ اما در لایحه بودجه 97 که ریل‌گذاری آن توسط اعضای شورای شهر جدید انجام شد، 25 درصد از کل بودجه معاونت اجتماعی کاهش یافت. بودجه تکریم و بزرگداشت آیین عاشورا و اربعین هم به دو میلیارد و 360 میلیون تومان رسید؛ یعنی یک‌سوم بودجه سال گذشته!

 

شجاع‌پوریان توزیع کارت‌های هدیه 100 تا 450 هزار تومانی را نوعی بی‌حرمتی به هیئات و بی‌عدالتی می‌دانست؛ چراکه جوری تلقی می‌شد که انگار تمام هزینه هیئات توسط دولت تامین می‌شود و از سوی دیگر در توزیع این بن‌ها همه در یک سطح بودند و هیئات شمال و جنوب تهران فرقی نداشتند و این بی‌عدالتی بوده است، درحالی که اگر برای همه تخفیف بگذاریم و این کمک‌ها را حذف کنیم عدالت را برقرار کرده‌ایم!

 

شجاع‌پوریان تخفیف در خرید از فروشگاه‌ها را نیز فرصتی می‌دانست برای تامین هیئات و از این راه درآمدی حدود دو میلیارد و 500 میلیون عاید فروشگاه‌های شهروند شد. البته این درآمد را که در کنار درآمد 12 میلیاردی دوره قبل و با فرض اینکه پنج میلیارد هم از طریق بن‌ها حاصل شده بود، قرار می‌د‌هیم متوجه‌ می‌شویم حتی سود مضاعفی هم برای شهرداری نداشته است.

 

شجاع‌پوریان در بخش دیگری از اظهاراتش به هزینه 700 میلیونی برای برپایی این نمایشگاه اشاره کرده است که با تفریق از بودجه دو میلیارد و 360 میلیونی، یک میلیارد و 660 میلیون برای شهرداری ذخیره کرده است که انتظار می‌رود در اربعین شاهد هزینه‌کرد این بودجه اندک باشیم. به‌هرحال با این سطح از مخالفت‌ها احتمالا نمی‌توانیم به 10 میلیارد ردیف بودجه مستقل اربعین از محل بودجه تحت اختیار شهرداری چشم امیدی داشته باشیم.

 

 

علیرضا سودایی، رئیس شورای هیات‌های مذهبی استان تهران گفت: «متاسفانه یک‌سری آسیب‌هایی در این نمایشگاه وجود داشت که چون متولی آن، شورای هیات‌های مذهبی و سازمان تبلیغات بود، این آسیب‌ها به آنها برمی‌گشت. امسال تصمیم گرفتیم این آسیب‌ها از بین برود به همین دلیل کمیته‌ای را حدود دو ماه پیش با عنوان کمیته نمایشگاه عطر سیب دایر کردیم که در این کمیته از شهرداری دعوت کردیم در جهت بهتر برگزار کردن این نمایشگاه باهم هم‌اندیشی داشته باشیم. این کمیته برگزار شد و بعد از یک جلسه مدیرکل امور فرهنگی شهرداری به ما اعلام کردند امسال در حوزه کمک به هیات‌های مذهبی کاهش اعتبار داریم و قرار است همین مبلغ به‌عنوان هدایا یا کمک‌های مذهبی به هیات‌ها پرداخت شود. متاسفانه درست زمانی که نمایشگاه عطرسیب افتتاح شد، به ما اعلام کردند هیچ کمکی به هیات‌ها نمی‌توانیم بکنیم و فقط این نمایشگاه و غرفه‌هایی در آنجا دایر شدند که هیچ کمکی به هیات‌ها نکرد. این نمایشگاه با هیچ استقبالی مواجه نشد، حتی آسیب‌هایی را هم برای ما به وجود آورد؛ چون خیلی از هیات‌ها به ما اعتراض کردند چطور شهرداری هزینه‌های زیادی را در پارک‌ها تحت عنوان کنسرت‌ها و... متقبل می‌شود ولی به کمکی که همه‌ساله به هیات‌ها برای برگزاری مراسم مذهبی می‌کردند، حساسیت داشتند و هیچ مبلغی را در این خصوص پرداخت نکردند.»

 

 

این که کمک به برپایی حرکت عظیم دینی و فرهنگی اربعین توسط شهرداری تهران و خدمت‌رسانی به زائران که حدود یک میلیون نفر آنها تهرانی هستند را سیاسی‌کاری بخوانیم، اینکه خودسوزی طلبکاران و منتقدان شهری در برابر ساختمان شهرداری را که تا به‌حال سابقه نداشته و در این دوره اتفاق افتاده به الزام عدم کمک شهرداری به اربعین پیوند بزنیم، اینکه 50 هزار میلیارد بدهی شهرداری را که بخش زیادی از آن می‌تواند پس از وصول مطالبات از دولت همسو پرداخت شود را به بودجه حداقلی برپایی مراسم اربعین گره بزنیم، اینکه میلیاردها تومان بودجه برای خانه هنرمندان و خانه شاعران (بخوانید خانه احزاب) تخصیص بدهیم و از اختصاص بودجه برای حمایت از برپایی مراسم اربعین انتقاد کنیم، اینکه میلیاردها تومان هزینه خرید ماشین جدید و تبلت و کولر گازی و... برای شورای شهر بکنیم و منتقد بودجه‌های مذهبی باشیم، اینکه درآمد هفت میلیاردی نمایشگاه عطر سیب در دوره قبل را نادیده بگیریم و درآمد 2.5 میلیاردی و استقبال ناچیز مردم از نمایشگاه عطر سیب 97 را موفقیت بدانیم و اینکه شهردار تهران بدون حضور در افتتاحیه عطر سیب از برپایی چنین نمایشگاهی اظهار بی‌اطلاعی کند و بر همین مدار با اقدامات تسهیل‌کننده برای برپایی اربعین مخالفت کنیم، هیچ توجیه و استدلالی نمی‌تواند داشته باشد.