ماجرای انتقادات خانم دانشجو و اخم رئیس جمهور

به گزارش پایگاه 598 به نقل از فارس، بنابر گفته برخی دانشجویان که در روز گذشته در مراسم سخنرانی رئیس جمهور در دانشگاه تهران حضور داشتند در این مراسم یکی از دانشجویان در اعتراض به روند برگزاری مراسم و عدم شنیده شدن صدای دانشجویان با صدای بلند نکاتی را خطاب به روحانی مطرح می کند که به گفته این دانشجو انتقادات وی موجب اوقات تلخی رئیس جمهور می شود!

فائزه حسن زاده دانشجوی کارشناسی علوم اجتماعی همان دانشجویی است که با انتقادات خود در این مراسم توجه حاضران را جلب می کند.

وی در این رابطه می گوید: 

« ساعت ۹:۴۰ دقیقه بود که با نشان دادن کارت و دعوتنامه اجازه دادند از یک چارچوب میله‌ای در تقاطع دانشکده فنی_ حقوق و کتابخانه وارد محوطه اطراف کتابخانه بشوم که خب البته ظاهر آن نسبت به دفعات گذشته متفاوت شده بود؛ کاملا محصور و پر از آدم‌های قدبلند و بی‌سیم به دست. تا این جا صدای شعار دانشجوها در گوشم می‌پیچید.

رسیدم روبه روی کتابخانه، وارد گیت خانم‌ها شدم؛ بعد از تفتیش رسیدم به در کتابخانه و دوباره کارت را نشان دادم و برای بار آخر جلوی در تالار علامه امینی (خوان آخر ) باز با نشان دادن کارت وارد تالار شدم. البته تمام این مراحل در کنار توضیح هرباره‌ام مبنی بر همراه نداشتن گوشی بود.

وارد سالن شدم. صدای دانشجویان قطع شد. البته بعد از این همه دیوار طبیعی بود. وارد که شدم سالن تا حد زیادی پر بود، اما هرچه نگاه می‌کردم چهره‌ها به سن و سال دانشجویی نزدیک نبود جلو رفتم و روی یکی از صندلی‌های خالی تقریبا وسط سالن نشستم. آقای رئیس‌جمهور با وزیر بهداشت و وزیر علوم در حال اهدای لوح‌هایی به دانشجوها بودند. پس از اهدای لوح‌ها، رئیس‌جمهور در جایگاه برای سخنرانی قرار گرفتند.

سخنرانی را تا انتها گوش دادم. بین سخنرانی نکاتی داشتم که مایل بودم آن‌ها را بیان کنم. نکاتی که من به عنوان دانشجو صحبت‌های ایشان را در تضاد با واقعیت می‌دیدم، اما امکان صحبت کردن نداده بودند. منتظر بودم تا صحبت‌های آقای دکتر تمام شود که بین صحبت‌هایشان چیزی نگویم.

سخنرانی که تمام شد با صدای بلند خطاب به رئیس‌جمهور گفتم:

آقای روحانی ما از شما مطالبه داریم. چرا به دانشجویان تریبون ندادید؟ این صحبت‌های شما را می‌توانستیم شب در اخبار تلویزیون کامل گوش کنیم، چه لزومی به حضور شما در فضای دانشگاه بود؟ دانشجو باید در مواجهه مستقیم با رئیس‌جمهور، مطالباتش را بگوید و نقدهایش را وارد کند. لطف کنید تشریف ببرید بیرون و صدای بلند دانشجویان را بشنوید که شعار می‌دهند و مطالبه دارند.

 صحبت‌های من همراه شد با اخم شدید رئیس‌جمهور. حتی نایستادند که به صحبت‌های من گوش بدهند. تمام سالن گوش شده بود ولی انگار آقای روحانی قصدی برای گوش دادن به صحبت‌های منِ دانشجو نداشتند.

آخر صحبت‌های من با تحسین و تشویق عده‌ای از میهمانان همراه شد که این تحسین می‌توانست شامل آقای رئیس‌جمهور شود اگر مجال می‌دادند.».