چرا بُریر را سیدالقُرّا می‌نامیدند؟

بُریر بیشتر مواقع ساکن مسجد کوفه بود و وقتی فهمید امام حسین (ع) از مدینه خارج شده است، به سوی ایشان راهی شد. از مکه به کاروان امام پیوست و ایشان را تا کربلا همراهی کرد. بُریر در روز عاشورا رجز‌های زیبا و دشمن شکنی را خواند و وقتی دید که یکی از افراد دشمن قصد تضعیف روحیه او را دارد و به او می گوید که ما اهل بهشتیم و شما اهل جهنم، وی را به مباهله دعوت کرد و گفت: در جنگ تن به تن مشخص کنیم که چه کسی بر حق است و در جبهه اهل نجات قرار دارد. بُریر با اینکه پیرمردی سالخورده بود با آن جوان فریب خورده جنگ نمایانی کرد و او را به درک واصل کرد. او در روز عاشورا به همراه اصحاب سیدالشهدا (ع) جان خود را نثار راه امام زمان خود کرد.