دعا و مناجات با پروردگار متعال یکی از زیباترین رفتارهایی است که اهل بیت
(ع) آن را به ما آموختند، این موضوع آنقدر در گنجینه روایی مورد تأکید
قرار گرفته که با تعبیر سلاح مومن از آنیاد شده است؛
«الدُّعَاءُسِلَاحُالْمُؤْمِنِ» (الکافی، ج. ۲، باب فضل الدعاء و الحث
علیه، ص. ۴۶۷).
خداوند در آیاتی از قرآن کریم نیز به صورت مستقیم و غیر مستقیم انسانها را
به انجام این امر دعوت کرده است. به عنوان مثال، در بخشی از آیه ۶۰ سوره
مبارکه غافر آمده: «وَ قَالَ رَبُّکُمُادْعُونِی أَسْتَجِبْ لَکُمْ؛
پروردگار شما میگوید بخوانید مرا تا برای شمااستجابت کنم». این نشان از
اهمیت این حالت معنوی دارد.
در همین راستا، امام صادق (ع) به ارائه راهکاری برای اجابت دعا در زمان سختی پرداختهاند.
قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ (ع): مَنْ سَرَّهُ أَنْ یُسْتَجَابَ لَهُ فِی الشِّدَّةِ فَلْیُکْثِرِ الدُّعَاءَ فِی الرَّخَاءِ.
هر کسی دوست دارد دعایش در زمان سختی مستجاب شود، هنگام آسایش بسیار دعا کند.
منبع: کافی، ج. ۲، ص. ۴۷۲