به گزارش سرویس اندیشه دینی پایگاه 598، متن پیشرو گفتاری از آیتا... میرباقری است که در ادامه می آید: «درك شب قدر، غير از بيدار بودن است؛ ممكن است آدم بيدار باشد، ابوحمزه بخواند، دعای جوشن كبير بخواند، همهٔ كارها را بكند ولی به درك شب قدر نرسيده باشد.
درك شب قدر امر ديگری است؛ ورود به محيط ايمن الهی است.
اگر انسان توانست خودش را به ولیِّ خدا برساند، در كنار او بيش از هزار ماه جلو رفته است و اگر نرساند، هزار ماه هم كه خودش بدود آن كار را نمیكند. يك شب كه با ولیِّ خدا سالك باشی و به آن وادی أيمن راه یابی، آن يك شب از هزار ماه كه خودت راه بروی بهتر است». ۲۳ماهرمضان۹۳
«خوش به حال آنها که اول ماه رجب زیارت حضرت سیدالشهدا(ع) را داشتهاند و نیز نیمه رجب و نیمه شعبان و... را [با این زیارت] طی کردند.
اگر کسی این وادیها را طی نکرده، نزدیکترین راه در شب قدر این است که خودش را به وادی سیدالشهدا(ع) برساند و واقعاً خودش را در دامن سیدالشهدا(ع) بیندازد. اگر کسی این کار را هم نکند من دیگر نمیدانم که باید چه کار کند!
اگر کسی نتواند پای مصیبت سیدالشهدا(ع) بنشیند و واقعاً به نحوی وارد این وادی ولاء سیدالشهدا(ع) شود که کولهبارش بسته شود، حقیر راه دیگری نمیشناسم.
این وادیای است که از فضل خدا باز شده است. اگر کسی میخواهد از طریق فضل خدا وارد شود از وادی سیدالشهدا (ع) وارد بشود. کسی که وارد کربلا میشود خداوند با فضلش با او برخورد میکند؛ وگرنه حُرّ با آن جرمش که قابل مغفرت نبود. فضل خدا نه تنها او بخشید بلکه او را به حُرّ تبدیل کرد. زهیر که عثمانی بود با وادی سیدالشهدا(ع) شد زهیر؛ و فرمانده لشگر امام حسین (ع)». ۹۲/۵/۵