گرچه تجلیل از وحدت و وحدتآفرینی به ویژه در نیروهای مسلح، همواره مورد تأیید و تأکید فرماندهی معظم کل قوا از دوره امام راحل تاکنون متداول بود، و امر بیسابقهای نیست، اما این نوع تجلیل از شخصیتی خاص و با توصیف چرایی و چگونگی آن، امری کم سابقه به حساب میآید که میتواند حاوی چند پیام باشد که مهمترین آنها عبارتند از:
1- ضرورت تقویت وحدت و انسجام بین تمامی نیروها و قوای
مدافع و علاقهمند به انقلاب، نظام و کشور اسلامی و آن هم در شرایط خطیری
که دشمنان زخم دیده و شکست خورده چنگ و دندان نشان داده و وحدت، همکاری و
همدلی در این شرایط، خود افزایشدهنده اقتدار ملی، استحکام و ثبات کشور به
حساب میآید.
2- فراهم ساختن زمینه همافزایی بین قوای داخلی از جمله
نیروهای مسلح برای تقویت اقتدار و همپوشانی برای جبران کمبودها که به
بازدارندگی اطمینانبخش و جلوگیری از بروز هرگونه حفره و رخنه خطرساز منتهی
میشود.
3- ضرورت خنثیسازی برخی نغمههای شوم و اختلافافکنانه که
گرچه بیشتر با اهداف حقیر سیاسی است اما توهم دشمن را در تأثیرگذاری حربه
فشار و تهدید تقویت و در واقع نوعی خدمت به دشمن محسوب و بعضاً موجب شکاف و
اختلاف نیز میشود.
4- الگوسازی از شخصیتهای وحدتآفرین که فراتر از
علقههای معمول سازمانی و بخشی، مصالح نظام و ضرورتهای آن را ترجیح داده و
با اجتناب از حسادت و رقابت مخرب، مسیر وحدت و همدلی را برای همکاری و
همافزایی به نفع نظام و حل مشکلات کشور هموار میسازد.
بنابراین در
شرایطی که دشمنان سرخورده و زخمدیده از پیروزیها و دستاوردهای نظام و
نگران از روند قدرتیابی کشور عزیزمان، به فرسایش اقتدار نظام از راه بی
اعتبارسازی مجموعههای مولد قدرت و ایجاد اختلاف و منازعههای بیهوده رو
آوردهاند، همان گونه که اختلافافکنی در داخل و پژواک دادن صدای دشمن از
زبان برخی شخصیتهای قشری و نابردبار باید مورد مذمت قرار گیرد، مواضع
وحدتآفرین و مولد همدلی هم شایسته تجلیل است.
دیدهبان بیدار و رهبر حکیم و فرزانه انقلاب با تشخیص نقش این امیدآفرینی و استحکام بخشی وحدت در عبور نظام و کشور از گردنههای خطیر، به تحسین و تأیید آنان میپردازند. تجلیلی که برازنده امثال امیر موسوی است که با معنویت و بصیرت دینی و روحیه انقلابی با شجاعت و افتخار به اعلام موضع و رفتار مناسب و بهنگام رو آورده و با این اقدام خود، اثربخشی توان سختافزارانه نیروهای مسلح را نیز به رخ دشمن میکشد؛ اقدامی که فاقد هزینه بوده ولی فواید بسیاری دارد و تنها از عقل مدیریتی و صفای باطن امثال او بر میآید. چنین ویژگیهایی را باید الگوسازی کرد و به ترویج آن در سطوح مختلف مدیریتی پرداخت.