سوریه با پیشبینی حملات موشکی غرب پایگاههای پیاده نظام را تخلیه و نیروهای خود را تا جای ممکن پراکنده ساخت.
آوریل سال 2017 آمریکا در واکنش به حمله شیمیایی پایگاه هوایی شعیرات را هدف حمله 59 موشک کروز قرار داد. این حمله به تلافی استفاده از سلاح شیمیایی در شهر خانشیخون بود. تنها یک روز بعد از این حمله سوریه سعی داشت نیروی هوایی خود را فعال نشان بدهد. این عملیات مطمئنا برای گروههای شورشی، تروریستی و چریکی که بعضی از آنها شهروندان غیرنظامی را آزار میدادند درحالیکه خود را نماینده آنها معرفی میکردند، تغییری به وجود نخواهد آورد و بشار اسد، رئیسجمهوری سوریه، هم به نظر نمیرسد که حاضر به دست برداشتن از تحکیم موقعیت خود در کشورش باشد. توسل به نیروی نظامی به تنهایی خود فایدهای نخواهد داشت و باید بخشی از یک استراتژی سیاسی باشد؛ بعضی چنین استدلال میکنندکه اقدام نظامی نشان داد که قدرتهای غربی بازگشت به بازی در خاورمیانه را که در حال باختن آن هستند، پذیرفتهاند.
مبارزه علیه گروه موسوم به (داعش) همیشه یک بازی ژئوپولیتیک در حاشیه بوده
است و نفوذ غرب بر رویدادهایی از لبنان تا یمن، رو به کاهش گذاشته است.
البته رهبران غرب ممکن است که ترغیب به بیتفاوتی به موقعیت کنونی بشوند اما درحالیکه حواسشان متمرکز بر روی مبارزه با داعش بود، آینده منطقه را ایران، سوریه و تا حدودی ترکیه تعیین میکردند.
حال معادله این است که آیا منافع درازمدت غرب در دخالت یا بیتفاوتی به مجموعه قدرتهایی است که کنترل آنها دارد از دست خارج میشود.
استفاده از نیروی نظامی فقط زمانی میتواند موثر باشد که بخشی از یک استراتژی سیاسی واقعبینانه و منسجم باشد.