به گزارش سرویس اقتصادی پایگاه 598، نامی که ابتدای هر سال رهبری برای سالها انتخاب
میکنند، فرصتی را فراهم میآورد تا هر ۳۶۵ روز یکی از مسایل مهم را بهبود
بخشیم، اگر همه مسئولان همین فکر را داشتند باید الان حداقل ۱۲ مساله مهم
کشور برطرف شده بود اما برخوردهای نامناسب و رفتارهایی شو گانه به جای
کارهای عملیاتی و منطقی باعث شده که در اکثر سالها از تحقق شعار در حد
ایدهآل دور شده و آنطور که باید و شاید اقدامات موثری درباره نام سال از
طرف مسئولان شاهد نباشیم. اما واقعا با نام سال باید چه رفتاری صورت گیرد؟!
برای پاسخ به این پرسش چند پیشنهاد را درباره سالجاری که به نام حمایت از
کالای ایرانی نام گرفته است، مطرح میکنیم. پیشنهادهایی که از ممنوعیتها
که باید بخش عظیمی از مسیر تحقق را طی کنند نیز نشات میگیرد.
تکرار اشتباه ممنوع
اولین
گام این است که تلاش کنیم همه مسیرهایی که در سالهای گذشته مانعی را برای
تحقق سال ایجاد کرده کشف و کنار بگذاریم، هر کسی در هر پست و جایگاه و
مسئولیتی که قرار دارد میتـواند این مسیر را مرور و اشتباهات خود و
دیگران را کشف و گوشزد کند. در این مسیر باید یک اصل وجود داشته باشد و آن
هم کشف اشتباهات واقعی و نگاه صادقانه به رفتارهای سالهای گذشته است نه
فقط نمایش عمومی و برگزاری شو برای جا باز کردن در دل مردم.
شناختن
اشتباهات گذشته خودش مهمترین کاری است که البته هر کسی جرات مرور آن و
یافتن و اعلام آن را ندارد اما اگر هر مسئولی به این کار پرداخته و صادقانه
و برای خدمت به جامعه این تجربه را برای تکرار نشدن در اختیار باقی
مسئولان قرار دهد قطعا به پیشبرد اهداف کشور کمک شایانی شده در این مسیر
تحقق شعار سال هم به مدینه فاضله خود نزدیکتر خواهد شد.
مچگیری ممنوع
شاید
نخستین برخورد با نام سالجاری را افراد سیاسی با مچگیری شروع کردند،
جناحهای مختلف در این مسیر سعی داشتند از ظرفیت شبکههای مجازی برای
افشاگری درباره رفتارهای خلاف مسیر نام سال پرده برداشته و در این مسیر از
انتظار عکس لیوان، خودکار، کفش، عبا و... نیز دریغ نکردند و حتی در این
مسیر عدهای برای تلافی چنان هیجان داشتند که از برندهای داخلی سرویسهای
بهداشتی هم که با نام لاتین نوشته شده بود استفاده کرده و برای خودشان
رسوایی دیگری را رقم زدند که موجب شادی و خنده مردم شد!
اما آنچه در
این میان باید به آن توجه شود این نکته است که مسیر انتخاب شده برای
مچگیری و انتشار اخبار واقعی و غیرواقعی از استفاده مسئولان از کالاهای
خارجی مسیری نیست که موجبات تحقق ایدهآل نام سال را فراهم آورد. مسیر
انتخاب شده در بهترین حالت جایی را برای دورویی و فریب افکار عمومی و پنهان
کردن خود واقعی مسئول فراهم میآورد که اصلا اتفاق خوبی نیست. درست است که
مسئولان باید در مسیر تحقق شعار پیشگام باشند اما اینکه با به رخ کشیدن
گذشته مسئول و یا اشتباهات سهوی مسیری را فراهم کنیم که او خودش را سانسور کند اصلا کار درستی نیست و البته این روش کمکی به تحقق واقعی نام سال نمیکند.
همایش ممنوع در
این مسیر اما باید یک نکته را از روز اول ممنوع اعلام کرد. به نظر میرسد
که اشتباهاتی که سال گذشته مرتکب شدهایم را نباید تکرار کرد که نخستین
اشتباه برگزاری همایشهای پیدرپی و هزینه گذاشتن روی دست سازمانهاست.
چه
لزومی دارد که از شهرداری و دولتیها تا قوه قضاییه و مجلس یک همایش حمایت
از کالای ایرانی برگزار کند که فقط پول از جیب بیتالمال هزینه کند؟!
بالا
بردن راندمان کار با گزارشسازی و تلاش برای تدوین ویترین هیچگاه
نتوانسته راهگشا باشد و این دقیقا همانی است که باعث میشود به نتیجه مطلوب
نرسیم. به نوعی تجربه چنین کارهایی را در سالهای گذشته دیدهایم و نتیجه
آن هم وجود دارد پس حداقل کاری که میتوانیم انجام دهیم ممنوعیت این تجربه
در همه سازمانها و ارگانها است.
مطالبهگری در مسیر تحقق نام
سال شاید مردم میتوانند بزرگترین تاثیر را داشته باشند، آنها به جز تلاش
برای رفتار درست خود باید روحیه مطالبهگری خود را در طول ۳۶۵ روز سال حفظ
کرده و مدام از مسئولان خود در مسیر راههایی که برای تحقق سال طراحی
کردهاند مطالبهگری کنند.
مردم باید بهترین ناظر برای رفتار مسئولان
بوده و همه شعارهای آنها را در ذهن داشته و دائما از آنها سوال کنند تحقق
این شعار چه شد؟! همین نظارت مردمی میتواند و حتما بزرگترین دستاورد را
برای کشور درپی خواهد داشت.
مردم باید سوال کردن در کمال احترام و
مطالبهگری را بیشتر تمرین کرده و ناظر رفتارهای مسئولانشان باشند و حتی از
رسانهها هم بابت گزارشها و حمایتهای بیدلیل و یا سانسورهای بیمورد
باید خود را مصون ندیده و به مردم جواب بدهند.
شفافیت با مردم مهمترین
اصل در مسیر تحقق هر هدف و شعاری شفافت با مردم است. اگر مسئولان یاد
بگیرند که به جای دادن وعده و گلایه از ابر و باد و مه و خورشید حرف شفاف و
واقعی را به مردم گفته و از بیان قصورهایی که در مسیر خود داشتند نهراسند
قطعا به یافتن راهحل اصلی برای حرکت در مسیر به آنها کمک بیشتری میشود.
اینکه
برخی عادت دارند همه تقصیرهای خود را به گردن کس دیگری انداخته و اشتباهات
محاسباتی خود را به دیگران نسبت دهند تاکنون هیچ ثمرهای در بر نداشته و
تنها مردم را از مسئولان دور کرده است. بر همین اساس میتوان به راحتی
گفت که مهمترین کاری که باید در دستور مسئولان کشور قرار گیرد تلاش برای
شفافیت و صمیمیت با مردم است. اگر آنها یاد بگیرند که به افکار عمومی
پاسخگو بوده و از مطالبهگری مردم استقبال کنند و عصبانی نشوند قطعا بهتر
خواهند توانست در مسیر تعیین شده قدم برداشته و به تحقق هدف کمک کنند.
بر
همین اساس به نظر میرسد که بهتر باشد مسئولان از بهانههای واهی کم و به
پاسخگویی و شفافیت و ارتباط موثر با مردم بیفزایند و نشان دهند که در مسیر
شعار سال بیشترین و پیگیرترین هستند.
گزارش عملکرد در نهایت
بهتر است که در پایان هر سال گزارش عملکردی که واقعی و البته تحقق یافته
است از مسیر تلاش مسئولان و مردم منتشر شود تا نشان دهد که چه میزان در
مسیر تحقق شعار موفق بودهایم.
در این گزارش عملکرد اصلا مهم نیست که
فلان وزارتخانه چند همایش داشته و فلان ارگان چقدر هزینه کرده است مهم این
است که مصداقهای عملیاتی از تحقق شعار سال آورده شود.
مثلا درباره
حمایت از کالای ایرانی انتظار داریم که انتهای سال از کارخانهها و
تولیدکنندگان ایرانی و البته با کیفیت گزارشی داشته باشیم که تغییرات فروش و
اوضاع کیفیتشان نسبت به سال گذشته چه تغییرات ملموسی را داشته و چطور
توانستهاند اوضاع خود را بهبود بخشیده و در رقابت با کالاهای خارجی به
دستاوردهایی نظیر صادرات در منطقه و اروپا و امریکا دست یابند.
در مسیر
رسیدن به تحقق شعار سال اصلا مهم نیست که کدام دستگاهها موثرتر بودهاند
مهم این است که ارگانها و دستگاههای مختلف بیاموزند که همه با هم و در
قالب یک بدن به تحقق یک هدف مشترک پرداخته و نتایج عملیاتی تلاشهای حکومت و
مردم در پایان سال به عنوان گزارش عملکرد جمهوری اسلامی منتشر شود.
*
سیاست روز