ابی ولاد از حضرت صادق (ع) از معنی «وَ بِالْوٰالِدَیْنِ اِحْسٰاناً» پرسید و امام فرمود: احسان به پدر و مادر به این است که در مصاحبت ایشان نیکوکار باشی و اگر چیزی لازم داشتند، پیش از آنکه از تو بخواهند به آنها بدهی و ناگفته رفع احتیاجشان را بنمایی هر چند بی نیاز باشند.
و در معنی «قُلْ لَهُمٰا قَوْلاً کَرِیماً» فرمود: اگر تو را بزنند بگو خدا شما را بیامرزد و در معنی «وَ اِخْفِضْ لَهُمٰا» فرمود: نگاه تند به آنها مکن و صدای خود را بلندتر از صدای ایشان منما و در راه رفتن بر ایشان پیشی مگیر و در مجالس بر آنها مقدم مشو و دست خود را بالای دستشان قرار مده.
همچنین از حضرت صادق (ع) نقل است که: مردی در خدمت حضرت رسول آمده و عرض کرد: من مشتاق جهاد در راه خدایم. آن حضرت فرمود: پس جهاد کن در راه خدا به درستی که اگر کشته شوی، نزد خداوند زنده ای و رزق داده می شود و اگر بمیری اجر تو با خدا است و اگر به سلامت برگردی از گناهان پاک می گردی؛ مثل روزی که از مادر متولد شدی.عرض کرد: یا رسول اللّه پدر و مادری دارم که هر دو پیر شده اند و با من انس دارند و دوست ندارند که از نزد آنها بیرون روم. آن حضرت فرمود: پس نزد ایشان بمان قسم به خدایی که جان من به دست اوست، هر آینه انس پدر و مادر به تو در یک شبانه روز، از جهاد یک سال بهتر است.
همچنین از رسول خدا (ص) است که فرمود: نیکی کننده به والدین باش، جایت در بهشت است و اگر عاق والدین شوی جایت در آتش خواهد بود.