سختی‌های فشار دادن یک دکمه!

فارس: قانونگذاری اصلی‌ترین و مهمترین وظیفه مجلس شورای اسلامی است؛ وظیفه‌ای که نقش اساسی در سرنوشت کشور و صلاح و مصلحت مملکت و مردم دارد.

اهمیت بعد قانون‌گذاری مجلس را به وضوح می‌توان در فرمایشات بنیانگذار کبیر انقلاب اسلامی و همچنین مقام معظم رهبری متوجه شد.

امام خمینی (ره) می‌فرمایند: "مجلس محلی است که اکثریت قاطع مسائل مهم کشور بی‌واسطه یا باواسطه به آن وابسته است" یا اینکه در جای دیگری تصریح می‌کنند‌: "مجلس است که اساس یک کشور را به صلاح می‌کشد یا اساس یک کشور را رو به فساد می‌برد".

امام خامنه‌ای نیز می‌فرمایند: "جایگاه مجلس، جایگاهی است بسیار عالی؛ انعکاس نظرات و اراده ملت در قوانین و مقررات کشور و رگه‌های اجرایی کشور است، این چیز کمی نیست." یا اینکه "قانون‌گذاری برای هر کشور و ملتی فی‌نفسه مهم است، اما برای کشوری همچون ایران و ملت بزرگی نظیر ملت ایران که راه نوینی را در مقابل بشر گشوده است، از اهمیتی بسیار فراوان‌تر برخوردار می‌شود".

برخی مصوبات مجلس به طور مستقیم و برخی دیگر به صورت غیرمستقیم در آینده کشور و زندگی مردم دخالت دارد لذا بی‌توجهی به این امر خطیر می‌تواند خسارات جبران‌ناپذیری را به دنبال داشته باشد.

مثلاً اگر کم‌کاری و مشارکت ضعیف در رأی‌گیری‌ها منجر به ریل‌گذاری غیراصولی و ناصحیحی برای حرکت قطار دولت شود، این قطار یا با دردسر و زحمت بسیار و به صورت آسیب‌دیده  به آخر خط می‌رسد، یا در میانه راه از ریل خارج شده و به پرتگاه سقوط می‌کند.

اینجاست که اهمیت مصوبات مجلس دوچندان می‌شود و اگر یک نماینده به این اهمیت آگاهی و توجهی نداشته باشد و با رأی خود در تصویب قوانین کامل و جامع ایفای نقش نکند، آنچه نباید اتفاق بیفتد، رخ خواهد داد.

معضلی که مجلس شورای اسلامی در گذشته با آن روبرو بود و این روزها نیز گریبانگیر مجلس ‌است، شرکت نکردن تعداد قابل توجهی از نمایندگان در رأی‌گیری‌های جلسات علنی مجلس است.

گویا این سریال "مشارکت‌گریزی" برخی نمایندگان ‌‌به این زودی‌ها قصد به آخر رسیدن ندارد، حتی انتخابات مجلس نهم هم نتوانست تأثیری در حل این معضل داشته باشد.

به طور میانگین در جلسات علنی مجلس 70 الی 80 نفر از نمایندگان به دلایل مختلف ازجمله مرخصی، بیماری، غیبت و ... حضور ندارند.

از بین نمایندگان حاضر در جلسه نیز به طور متوسط 60 نفر اصلاً در رأی‌گیری‌های مجلس شرکت نمی‌کنند که در برخی روزها این تعداد به 80 الی 90 نماینده می‌رسد.

کمتر روزی را می‌شود پیدا کرد که رؤسای جلسات مجلس دائماً مشارکت در رأی‌گیری‌ها را به نمایندگان متذکر نشوند.

صحبت کردن با تلفن همراه یا خواندن پیامک، قدم زدن در گوشه و کنار صحن، گفت‌وگو، لابی کردن و رایزنی، راه‌اندازی گعده‌های چند نفره، مطالعه روزنامه و مجلات، چرت زدن و خوابیدن و ... ازجمله‌ کارهایی است که برای این دسته از نمایندگان مهمتر از مشارکت در تصمیم‌گیری‌های مجلس است.

برخی نمایندگان هم هستند که روی صندلی‌های خود نشسته‌اند و کار خاصی هم انجام نمی‌دهند، اما معلوم نیست چرا دکمه رأی‌گیری را فشار نمی‌دهند!

اگرچه هیئت رئیسه مجلس بارها تهدید کرده که اسامی نمایندگانی که در رأی‌گیری‌ها شرکت نمی‌کنند را پشت تریبون مجلس اعلام خواهد کرد اما تاکنون این تهدید عملی نشده است.

بی‌توجهی به انجام ‌وظیفه، خالی کردن شانه از زیر بار مسئولیت، فرار از مسئولیت، کم‌کاری یا هر عنوان دیگری که بشود روی این کار نمایندگان گذاشت، مسئله‌ای نیست که از دید افکار عمومی پنهان بماند.

نمایندگان باید متوجه باشند که مردم با ریزبینی و دقت نظر خاصی رفتار و عملکرد آنها ‌را تحت نظر دارند و این موضوع را در انتخاب‌های بعدی خود حتماً لحاظ خواهند کرد.

شاید تغییر جدی ترکیب مجلس و رأی نیاوردن تعداد زیادی از نمایندگان مجلس هشتم برای ورود به مجلس نهم بی‌جهت نباشد!

در آخر این فرمایشات رهبر معظم انقلاب که در دیدار با نمایندگان مجلس هفتم ایراد شده است را ‌به نمایندگان مجلس یادآور می‌شویم:

"خیلی از اوقات که در گذشته تلویزیون مجلس را نشان می‌داد و من صندلی‌های خالی را می‌دیدم، پای تلویزیون از مردم خجالت می‌کشیدم و احساس شرم می‌کردم! ما به این مردم گفته‌ایم پای صندوق بیایید؛ آنها هم آمده‌اند و نماینده معین کرده‌اند؛ حالا چه دارد مطرح می‌شود؟ مطلب مهم. به مجلس نگاه می‌کنید، می‌بینید چهار تا صندلی خالی است؛ یکی نشسته، پنج تا صندلی خالی است. بنده این‌جا پای تلویزیون وقتی این صحنه را می‌دیدم، حقیقتاً احساس شرمندگی می‌کردم. این، بی‌انضباطی است و مطلقاً نباید این را برای مجلس برتافت".(بیانات رهبر معظم انقلاب اسلامی در دیدار نمایندگان مجلس هفتم 27/3/ 1383)

*** سیدمحسن میرشمسی