به گزارش سرویس سیاسی پایگاه 598، چند شبی بیشتر از نمایش نماینده آمریکا
در سازمان ملل علیه ایران نمیگذرد و همچنان بازار پرداختن به این مسئله در
بین رسانهها و شخصیتهای سیاسی پر رونق است. ادعاهای نیکی هیلی به میزانی
سخیف و سطحی بود تا برای همگان مثل روز روشن شود که این شوی سیاسی تنها در
پی چندبرابر کردن فشار بر روی یکی دیگر از ابزارهای اقتدار ایران یعنی
صنعت دفاعی و موشکی است. اما اگر پیش از بررسی این نمایش، گامی به عقب
برگردیم با سوال مهمتری مواجه میشویم و آنهم این است که آیا در ایران
کسی
«متعهد» شده که ارسال اسلحه و موشک به یمن
«جرم» محسوب میشود؟
به گزارش رجانیوز
در غلط و غیرمنطقی بودن ادعاهای نیکی هیلی شکی نیست؛ حتی شاید بتوان این
ادعاها را سند دیگری بر ارتباط ایالات متحده آمریکا با داعش دانست چرا که
موشک قیام فقط 18 جون 2017 علیه داعش در سوریه استفاد شده و لذا اگر
امریکاییها قطعات قیام را فقط میتوانند از داعش گرفته باشند نه حتی از
عربستان یا امارات!
اما
در این میان یکی از مسائلی که کمتر به چشم آمده موضوع قطعنامه 2231 است
که نماینده آمریکا در سازمان ملل ایران را متهم به نقض آن میکند. نیکی
هیلی در این باره میگوید: قطعنامه ۲۲۳۱ که با برجام مرتبط است، اصلیترین قطعنامهای است که ایران نقض کرده است.
نکته
تاسف آور اینجا است که باید قرار گرفتن ایران در جایگاه متهم و ناقض
قطعنامه 2231 از سوی آمریکا را بخاطر یک اشتباه راهبردی تیم مذاکره کننده
دولت یازدهم بدانیم چرا که تحریمهای موشکی و تسلیحاتی موجود در قطعنامهها
که به دلیل هستهای وضع شده بود باید در قطعنامه 2231 لغو میشدند اما
عقبنشینیهای متعدد تیم ایرانی نیل به این مقصود را ناممکن ساخت. اوضاع
زمانی بدتر میشود که بدانیم حتی چین و روسیه نیز خواستار لغو این تحریمها
بودند اما تیم ایرانی با آن مخالفت کرده است.
لاوروف وزیر امور خارجه
روسیه با اشاره به پشت پرده این مسئله میگوید: «ما
و چین میخواستیم تحریمهای تسلیحاتی لغو شود، اما با وجود حمایت ما، خود
تیم ایرانی موافقت کردند که تحریمها تا ۵ سال ادامه یابد.». این
مسئله تنها از زبان وزیر خارجه روسیه طرح نشد و حتی وندی شرمن مذاکره کننده
ارشد آمریکایی نیز بعدتر در گفتوگو با راشن مترس در اینباره میگوید:
«روسیه
و چین معتقد بودند که قطعنامه صرفا باید توافق را تائید کند و نباید هیچ
محدودیتی بر برنامه موشکی و تسلیحاتی ایران باقی بماند. آنها نمیخواستند
برنامه موشکی یا ممنوعیت واردات تسلیحاتی ایران پابرجا بماند. اما آنها
متوجهه شدند که بدون وجود محدودیتهایی که بود، ما نمیتوانیم توافق کنیم.»
با
درک این مقدمات بهتر درک خواهیم کرد که ضعفهای راهبردی تیم ایرانی چگونه
کشور را در جایگاه اتهام قرار داده است؛ البته تکذیب کردن اظهارات گستاخانه
و مداخلهجویانه نیکی هیلی کار درست و بجایی است ولی نباید فراموش کرد که
این اقدام پس از آن صورت میگیرد که تیم مذاکره کننده دولت مهر تائیدی بر
محدودیتهای موشکی و تسلیحاتی زده است! حال دولتمردان مشغول تکذیب اظهارات
نیکی هیلی هستند؛ غافل از آنکه به غیر از اینکار باید پاسخگوی عملکرد
غلط خود باشند!