نیاز به شادی یکی از نیازهای وجودی انسان که زمینه موفقیت او در
عرصههای گوناگون را تضمین میکند. قرآن کریم نیز به این موضوع اشاره شده
است: أَنَّ إِلَى رَبِّكَ الْمُنْتَهَى وَأَنَّهُ هُوَ أَضْحَكَ وَأَبْكَى؛
اينكه پايان [كار] به سوى پروردگار توست هم اوست كه مىخنداند و
مىگرياند(سوره نجم آیات ۴۲ و ۴۳).
ادیان و مکاتب مختلف همواره
راههای تأمین این نیاز را در آموزههای خود به پیروان خویش انتقال
میدهند. خصوصا در عصر حاضر، برخی از مردم برای دستیابی به شادی به اموری
متوسل میشوند که گرچه شادی زودگذری را برای آنها به ارمغان میآورد اما در
پایان، چیزی جز افسردگی و ناامیدی در وجود شخص به ودیعت نمیگذارد؛ چنانکه
امام سجاد(ع) در دعای ۳۱ صحیفه سجادیه میفرمایند: أَدْبَرَتْ لَذَّاتُهَا
فَذَهَبَتْ وَ أَقَامَتْ تَبِعَاتُهَا فَلَزِمَتْ؛ یعنی لذات این گناهان
به پایان میرسد اما پیامدهای آن همچنان پا برجاست.
پیامبر
اکرم(ص) در این زمینه خطاب به امیرالمومنین(ع) میفرمایند: يَا عَلِيُّ
ثَلَاثٌ فَرَحَاتٌ لِلْمُؤْمِنِ فِي الدُّنْيَا لِقَاءُ الْإِخْوَانِ وَ
تَفْطِيرُ الصَّائِمِ وَ التَّهَجُّدُ مِنْ آخِرِ اللَّيْل؛ برای مومن در
دنیا سه شادی وجود دارد: دیدار برادران دینی، افطار دادن به روزهدار و
عبادت در پایان شب.
منبع حدیث: منلایحضرهالفقیه، ج۴، ص۳۶۰