دیدار اخیر استقلال و سایپا که با پیروزی نارنجی پوشان به پایان رسید،
نمونه بارز این موضوع است. استقلال پیش از گل عباس زاده، چند موقعیت از روی
کارهای ترکیبی و شوت از پشت محوطه به دست آورد اما در همان دقایق هم ضعف
در حفظ توپ و دقت کم در پاس، شرایط ضدحمله و موقعیت سازی را در اختیار
شاگردان پرسرعت و تکنیکی علی دایی قرار میداد. علاوه بر این، منصوریان باید
بیش از این روی توپگیری و پرسینگ تیمی کار کند چراکه توپگیری سریع، موقعیت
افزایش فشار روی دروازه حریف را فراهم میکند.
اما پس از گل سایپا استقلال وضعیت متفاوتی را تجربه کرد. آن ها با تغییر
نسبی سبک، سانتر از جناحین و بازی مستقیم را در پیش گرفتند تا هرچه سریعتر
به گل تساوی و پس از آن به پیروزی برسند و این در حالی بود که سایپایی ها
در دقیقه 58 به گل رسیده بودند و استقلالی ها وقت داشتند با بازی حساب شده،
باحوصله و به قول آقای منصوریان مالکانه، به پیروزی برسند. آمار در پایان
بازی نیز نشان داد سایپا بیش از استقلال توپ را در دست داشت!
آبی پوشان پایتخت در این فصل، شیوه بسیار خوب و البته متداولی را در پیش
گرفته اند و بهتر از فصل پیش فوتبال بازی میکنند اما باید به خاطر داشته
باشند که پیروزی در یک بازی را نباید فدای دست کشیدن از اصول و فلسفه کرد.
شکست پرسپولیس در دربی 84 به همین تیم استقلال مصداق بارز این وضعیت است،
جایی که ایوانکوویچ باوجود دو گل عقب بودن در حساس ترین بازی فصل، اصرار به
سبک همیشگی کرد و تا دقیقه 90، از بازی مستقیم استفاده نکرد.