حصر عفونت های کندویی با برموم

برموم یکی از قوی ترین آنتی بیوتیک های جهان است که زنبورها آن را تولید کرده و برای ضدعفونی کندو استفاده می کنند. زنبورها به محض مواجهه با عفونت های سهمگین آنها را با برموم فریز می کنند تا ارتباطات ارگانیکش را با کندو از بین ببرند. "فریز عفونت" در شرایطی اعمال می شود که یا از بین بردن آن در کندو ممکن نباشد و یا هزینه های انهدام و انتقال عفونت به بیرون از کندو زیاد به نظر برسد؛ به نحوی که طی شدن فرایندهای معمول در انتقال عفونت به بیرون موجب انتشار عفونت و تکثیر آن در فضای کندو گردد. در چنین موقعیت هایی زنبورها به شکل غریزی از "برگ برنده برمومی" خود استفاده می کنند. آنها ابتدا عفونت را #حصر می کنند تا تدریجا ضعیف و منهدم شود و یا در پوششی امن از برموم زمینه اخراج آن از کندو را بدون کمترین خطر اشاعه ای فراهم آورند.

سیاست اسلام در مواجهه با برخی اهل بغی های دانه درشت-همانها که می خواهند از درون نظام و از طریق مصرف بِرَندها و اعتباراتی که نظام اسلامی در اختیارشان قرارداده برای براندازی همان نظام اقدام کنند- مبتنی بر نوعی #حصر برمومی است. برخورد با #باغی های درشت بواسطه برخورداری ایشان از ارتباطات ارگانیک گسترده با نخبگان نظام اسلامی و نیز بدنه های اجتماعی وابسته و هوادار پیچیده تر از سایر مجرمان و حتی سایر باغیان است. عفونت ساطع از آنها به دلیل قرارداشتن در قلب کندویی حکومت هم بسیار خطرناک و کشنده است و هم میل مدامی به تکثیر و انتشار دارد. لذا از یک طرف انهدامِ درجا- بخوانید اعدام بدون محاکمه- می تواند به محیط کندو آسیب های جدی بزند و از طرف دیگر انتقال او به بیرون کندو مطابق نُرم های معمول انتقال -بخوانید طی شدن فراینددادرسی و محاکمه- می تواند به انتشار عفونت و ویرانی کندو بیانجامد. در این شرایط عاقلانه ترین کار فریز عفونت-بخوانید #حصر آن- تا استحاله و یا انهدام قطعی است.

مهدی کروبی یک باغی درشت است. بغی شبیه #بدعت گناه قوی و سهمگینی است که فقط با عکس العمل های سهمگین و قوی کنترل می شود. وقتی عنصری حکومتی به اعتبار اعتمادی که نظام اسلامی به او دارد امکان تهییج انتخاباتی و ارتباط گیری وسیع و سیلابی با افکار عمومی را پیدا می کند و سپس در چرخشی کاملا خیره سرانه و ناجوانمردانه نیروهای برآمده از آن امکان را به سمت مبدا اعتبار هدایت نموده و باصطلاح #بغی می کند، شایسته شدیدترین مجازات هاست. اینکه اسلام علی رغم تحفظ شدیدی که بر رعایت دقیق تشریفات دادرسی متهمان دارد اما در مورد "اهل بغی" دست حکومت را برای اعمال مجازات بدون دادرسی بازگذاشته یعنی سیاست اسلام در برخورد با جرم بغی شدیدترین سیاست جزایی است. اسلام برای آنها که خنجر از پشت میزنند مجازات بدون محاکمه در نظر گرفته است.

حصر اهل بغی بدون طی تشریفات دادرسی، علاوه بر منطبق بودن با مصلحت اجتماعی-چنانچه توضیح آن گذشت- از منطق حقوقی روشنی هم برخوردار است. باغی قهّاری چون مهدی کروبی که تمام قد در برابر حکومت ایستاد و زیر بار هیچیک از نظامات قانونی اداره کشور و سیستم های حقوقی حل و فصل دعاوی نرفت تا جاییکه ایده لشکرکشی خیابانی را همه مکانیزم های حقوقی پیگیری مطالبات ترجیح داد چگونه است که اکنون از پذیرش فراینددادرسی نظام اسلامی و تمکین بدان سخن می گوید؟ او که نظر وزارت کشور با قریب به ۱۰هزار کادر و شورای نگهبان با ترکیب ۶ فقیه شهیر باسابقه و ۶ حقوقدان برآمده از رای مجلس و نیز توصیه های جدی شورای عالی امنیت ملی را نپذیرفته است چگونه اعلام می کند که به حکم هر قاضی منصوب حکومت سرتعظیم فرود خواهد آورد؟ او که اساس نظام را در حد شمشیرکشیدن برآن قبول ندارد چگونه حکم قاضی منصوب نظام را روی چشم می گذارد؟ اگر او تا این حد حاضر به تنازل است چرا همان تنازل را در مورد دعواهای قبلیش با حکومت انجام نمی دهد؟ معلوم می شود که هدف او مثل هر باغی قهّاری نه تعیین تکلیف و نه حتی تمکین به محاکمه بلکه ادامه روند سرکشی و انتشار عفونت های فتنه اندود است.

بغی پدیده پیچیده و مکّاری است که حصر یکی از بهترین راههای کنترل آن است. امیرالمومنین علیه السلام برخی باغیان دانه درشت #جنگ جمل را که از مهلکه جنگ جان سالم به در برده بودند از طریق #حصرخانگی بدون محاکمه مجازات کرد. سردمدار اصلی باغیان در جنگ جمل با حکم حکومتی علی علیه السلام نه تنها مجبور به حصر خانگی شد بلکه در مسیر انتقال از محل نبرد تا مدینه هم در حصر بود و حق هیچگونه ارتباطی با دیگران نداشت. تدبیر حضرت برای انتقال یک #زن باغیه از محل جنگ جمل در حوالی بصره به مدینه، استخدام فوجی از زنان بود که وی را در حصرزنانه در طول مسیر خود به سمت حصرخانگی در مدینه هدایت کنند. این زنان حصرکننده به دستور حضرت برای حفظ امنیت در طول مسیر از پوشش مردانه استفاده کردند.