روشنگري در كوران فتنه

حضرت آیت الله العظمی خامنه ای می فرمایند: بعضي‌ها در فضاي فتنه،‌اين جمله‌ي «كن في الفتنه كابن اللبون لا ظهر فير كب ولا ضرع فيحلب» را بد مي‌فهمند و خيال مي‌كنند معنايش اين است كه وقتي فتنه شد و ا وضاع مشتبه شد، بكش كنار! اصلا در اين جمله اين نيست كه :«بكش كنار». اين معناي اين است كه به هيچ وجه فتنه‌گر نتواند از تو استفاده كند؛ از هيچ راه. «لا ظهر فيركب و لا ضرع فيحلب»؛ نه بتوند سوار بشود، ‌نه بتواند تو را بدوشد؛ مراقب بايد بود.
در جنگ صفين ما از آن طرف عمار را داريم كه جناب عمار ياسر دائم – آثار صفين را نگاه كنيد – مشغول سخنراني است؛ اين طرف لشكر، آن طرف لشكر، با گروه‌هاي مختلف؛ چون آنجا واقعا فتنه بود ديگر؛ دو گروه مسلمان در مقابل هم قرار گرفتند؛ فتنه‌ي عظيمي بود؛ يك عده‌اي مشتبه بودند. عمار دائم مشغول روشنگري بود؛ اين طرف مي‌رفت، آن طرف مي‌رفت،‌براي گروه‌هاي مختلف سخنراني مي‌كرد – كه اينها ضبط شده و همه در تاريخ هست – از آن طرف هم آن عده اي كه «نفر من اصحاب عبدالله من مسعود...» هستند، در روايت دارد كه آمدند خدمت حضرت و گفتند: «يا اميرالمومنين – يعني قبول هم داشتند كه اميرالمومنين است – انا قد شككنا في هذالقتال«؛ ما شك كرديم. ما رابه مرزها بفرستكه در اين قتال داخل نباشيم! خوب،‌اين كنار كشيدن،‌خودش همان ضرعي است كه يحلب؛ همان ظهري است كه يركب! گاهي سكوت كردن،‌كنار كشيدن،‌حرف نزدن،‌ خودش كمك به فتنه است. در فتنه همه بايستي روشنگري كنند؛‌همه بايستي بصيرت داشته باشند. اميدواريم انشاءالله خداي متعال ما را و شما را به آنچه مي‌گوييم،‌ به آنچه نيت داريم، عامل كند؛ موفق كند.
بيانات در ديدار اعضاي مجلس خبرگان رهبري -2/7/88