چرا خداوند رنگ آسمان را آبی قرار داد؟

امام صادق(ع) خطاب به راوی فرمود «اگر خواستی علم صحیح را بیابی، نزد ما اهل بیت است. ما همان اهل ذکریم که خدای متعال فرمود: «فَسْئَلُوا أَهْلَ الذِّکْرِ إِنْ کُنْتُمْ لاتَعْلَمُونَ؛ از اهل ذکر پرسش کنید، اگر نمی‌دانید». (نحل/43) نزدیک به همین بیان را امیرالمؤمنین(ع) در یکی از خطبه‌های خود به این ترتیب به مردم فرمود: «سَلونی قَبلَ اَن تَفقِدونی؛ از من بپرسید قبل از اینکه مرا از دست دهید»؛ جرأت بیان این کلام را جز اهل عترت(ع) نمی‌تواند داشته باشد، بنابراین این بزرگواران در اوج قله‌های علمی و معرفتی بودند که به‌واسطه خداوند به ایشان عطا شده بود تا جایی که به علم تمام موجودات و اشیاء و حکمت‌های  نهفته در آنها واقف بودند. (توحید مفضل، ص127)

به‌عنوان نمونه امام صادق(ع) در روایتی درباره حکمت آبی بودن رنگ آسمان به مفضل فرمود: «در رنگ آسمان و حکمت و صواب تدبیر آن بنگر. این رنگ، مناسب‌ترین و بهترین رنگ براى تقویت نور دیدگان است، حتى پزشکان به کسى که دیدگانش آسیب دیده سفارش مى‌‏کنند که همواره در رنگ سبز مایل به تیره بنگرد. برخى از طبیبان حاذق به کسى که در بینایى او ضعفى به هم رسیده سفارش مى‌‏کنند که در ظرف سبزى که آکنده از آب باشد بنگرد.
بنگر که خداوند جلّ و علا چگونه آسمان را در این رنگ آفرید تا دیدگان را برباید و از دیدن همیشگى آن ضعفى در چشم پدید نیاید، پس آنچه حکیمان و دانایان با آزمایش و تجربه فراوان به آن رسیده‌‏اند، در کار آفرینش وجود دارد تا اهل عبرت درس گیرند و ملحدان بیندیشند. خداى اینان را بکشد از جانب حق به کدام سوى مى‏‌گریزند؟ (سوره توبه، آیه 30)».