اشک تمساح نخبه کُشان!

مریم میرزا خانی در گذشت.

علت فوت این «نخبه علمی»و نابغه ریاضی ،سرطان پیشرفته و غیر قابل کنترل اعلام شده.

سبقت گرفتن «زنده کُشانِ مرده پرست»در تسلیت گفتن برای فوت وی، یاد آور خاطرات تلخی از جنایت فراموش نشدنی جماعتی است که حالا علاوه بر وصف فوق باید آنها را «مُرده خور» هم بدانیم.

ویژگی مریم میرزا خانی «نخبگی» بود و غم و اندوه ،بخاطر مرگ ناگهانی و ظاهرا غیر منتظره او بود.

اما الان  اگر مریم میرزا خانی خود کشی کرده بود،چه حسی داشتید!؟
می دانید که «بیماری غیر قابل کنترل» با «خود کشی» خیلی فرق دارد.

چهار سال پیش در همین مملکت خودمان و به دست همین جماعت به ظاهر سوگوار برای مریم،بیش از سه هزار نفر از نخبگان کشور از هستی ساقط شدند !

بورسیه ها به آب و آتش زدند تا حق خودشان را احیا کنند،شکایت کردند،التماس کردند ،هر راه ممکن را رفتند ... اما کسی کاری نکرد!

دولت حاضر شد وزیرش را از دست بدهد ،اما این بچه های با سواد را تنها و تنها به جرم اینکه در دولت قبل بورس گرفته بودند،به دانشگاه راه ندهد!

مرگ تدریجی سه هزار نفر را ندیدید،اما در سوگ مریم میرزا خانی،مسابقه پیام تسلیت می دهید!؟

از آزاد اندیشی و با سوادی  رئیس جمهور (با آن پایان نامه جالب و تاریخی) و انتشار عکس آن مرحوم توسط وی ذوق می کنید و دلتان غنج می رود!؟ولی از آنها که نابود شدند چیزی به یاد نمی آورید!؟

دانش و نخبگی سطوح مختلفی دارد و لزوما همه آنها که از حقشان محروم شدند،مثل میرزا خانی نبودند،اما در بین آنها صدها نفر از برجسته ترین های مملکت در رشته های مختلف بودند که جمع زیادی از آنها در اثر آن رفتار غیر انسانی،برای همیشه از ایران رفتند.
و البته تعدادی هم نا امید و مستاصل ازهمه چیز،خود کشی کردند...!

اشک تمساح شما برای علم و دانش،باور کردنی نیست،کار شما نخبه کشی و فراری دادن نخبه هاست،از این نمایش سیاه دست بردارید.