در دیدار هزاران نفر از زنان و دختران؛
آخرین موضعش، شرط گذاری برای ماندن در دولت است. این بدعت تاریخی هم در جای خود قابل تامل است. یک کارگزار که باید نوکری مردم را فخر بداند شرط و شروط گذاشته است که منتقدین اش باید چنان باشند و چنین.
به گزارش پایگاه 598، محسن مهدیان در کانال تلگرامی اش نوشت: هفته گذشته را با اخبار تلخی گذراندیم. از آتنا تا نفیسه... اما برخی حاشیه ها دردناک تر از اصل حادثه است.
«نفیسه» بیمار مبتلا به ای‌بی، به‌دلیل عفونت فراگیر نیاز به عمل پیشرفته داشت که مسئولان بیمارستان دولتی از پذیرش این بیمار سر باز زدند و درنهایت این دختر 27ساله از دست رفت.
اما رنج بزرگتر واکنش وزیر محترم بهداشت به این حادثه است. وقتی درباره مرگ نفیسه می گوید: "سالانه 390 هزار مرگ و میر داریم و قرار نیست که درباره همه آنها توضیح دهیم."
آقای وزیر بهداشت کیست؟
آقای وزیر را به طرح تحول درمانی می شناسیم.طرحی که البته بی ثمر و بی برکت نبوده است. اما آقای قاضی زاده هاشمی را با دقت بر "شخصیت شناسی اصحاب قدرت" تحلیل کنید.
موضع اخیر آقای وزیر درباره مرگ نفیسه نشانه است. نشانه چی؟
*توهین آقای وزیر بهداشت به فرماندار ایلام را بخاطر دارید؟ توهین علنی با تعبیر "بی شعور". بعدها عذرخواهی کرد اما ما با این نشانه کار داریم.
*توهین چندباره به خبرنگاران را حضور ذهن دارید؟ وقتی به خبرنگار روزنامه قدس گفت: "مزدور". او یک خبرنگار بی نوا را به جهت انتقاد متهم به ضدیت با امام رضا کرد. حرفهایی دیگری هم زد که بماند. عذرخواهی هم نکرد.خبرنگار سابق همشهری می گفت وقتی سوال انتقادی پرسیدم مرا متهم کرد به رفتار گروهک تروریستی فرقان.
*حضورآقای وزیر در برنامه ثریا را هم به خاطر دارید. عصبانیت عجیب و جنجالی در برنامه ای که شرط کرده بود هیچ منتقدی حضور نداشته باشد.
*آخرین موضعش، شرط گذاری برای ماندن در دولت است. این بدعت تاریخی هم در جای خود قابل تامل است. یک کارگزار که باید نوکری مردم را فخر بداند شرط و شروط گذاشته است که منتقدین اش باید چنان باشند و چنین.
آقای وزیر را بداخلاق ندانید. تحلیل عمیق تری نیاز داریم. وزیر بهداشت از پرتلاش ترین وزرای دولت آقای روحانی است. ضمنن اهل کار خیریه ای است. ممکن است از کاری که می کند پیشمان هم شود و بعد عذرخواهی کند.
اما این وزیر یک اشکال جدی دارد که بر امتیازش فزونی یافته و آنهم تکبر است. این تکبر که به تعبیر روایات، مادر امراض درونی است، تنها یک رذیله اخلاقی نبینید. این رذیله ای ایست برآمده از سبک زندگی فردی.
درباره ثروت میلیاردی آقای وزیر حرف بسیارست. برخی ساده اندیشان، تصور می کنند انتقاد از بکارگیری چنین کارگزاری، تنگ نظری و دخالت در زندگی شخصی افراد است. مردم با ثروت یک نفر مشکلی ندارند، مشکل این خوی کاخ‌نشینی است که میوه اش تکبر است و تکبر. خوی کاخ نشینی، خدمت را هم متکبرانه می سازد و تباه می کند.
*پ.ن: فرق حضرت روح الله با دیگر مراجع و بزرگان دین چنین بود که رابطه اخلاق فردی و رفتار حکومتی را شناخته و بارها نسبت بدان تذکر می داد. چه آنکه گفت؛ روزی که مسوول ما خوی کاخ نشینی پیدا کند، روز مرگ اسلام است.خب برخی از مراجع و بزرگان همین مهم را فهم نکردند و در "تخصص اجرایی" متوقف شدند.
این اشکال را اشتباه در سیاست ورزی ندانید. این اشکال ناشی از بدفهمی بخشی از حوزه علمیه ما از کارگزار حکومت اسلامی و سوء دریافتش از اندیشه حضرت امام ست.
در انتها؛
*درد مرگ نفیسه سخت است.
*رنج بالاتر ظلم نظام درمانی ماست.
*غصه سهمگین تر خوی کاخ نشینی و تکبر مسوول دولتی است.
*اما خاک خوردن اندیشه امام در حوزه علمیه ویرانگرست.
«نفیسه» بیمار مبتلا به ای‌بی، به‌دلیل عفونت فراگیر نیاز به عمل پیشرفته داشت که مسئولان بیمارستان دولتی از پذیرش این بیمار سر باز زدند و درنهایت این دختر 27ساله از دست رفت.
اما رنج بزرگتر واکنش وزیر محترم بهداشت به این حادثه است. وقتی درباره مرگ نفیسه می گوید: "سالانه 390 هزار مرگ و میر داریم و قرار نیست که درباره همه آنها توضیح دهیم."
آقای وزیر بهداشت کیست؟
آقای وزیر را به طرح تحول درمانی می شناسیم.طرحی که البته بی ثمر و بی برکت نبوده است. اما آقای قاضی زاده هاشمی را با دقت بر "شخصیت شناسی اصحاب قدرت" تحلیل کنید.
موضع اخیر آقای وزیر درباره مرگ نفیسه نشانه است. نشانه چی؟
*توهین آقای وزیر بهداشت به فرماندار ایلام را بخاطر دارید؟ توهین علنی با تعبیر "بی شعور". بعدها عذرخواهی کرد اما ما با این نشانه کار داریم.
*توهین چندباره به خبرنگاران را حضور ذهن دارید؟ وقتی به خبرنگار روزنامه قدس گفت: "مزدور". او یک خبرنگار بی نوا را به جهت انتقاد متهم به ضدیت با امام رضا کرد. حرفهایی دیگری هم زد که بماند. عذرخواهی هم نکرد.خبرنگار سابق همشهری می گفت وقتی سوال انتقادی پرسیدم مرا متهم کرد به رفتار گروهک تروریستی فرقان.
*حضورآقای وزیر در برنامه ثریا را هم به خاطر دارید. عصبانیت عجیب و جنجالی در برنامه ای که شرط کرده بود هیچ منتقدی حضور نداشته باشد.
*آخرین موضعش، شرط گذاری برای ماندن در دولت است. این بدعت تاریخی هم در جای خود قابل تامل است. یک کارگزار که باید نوکری مردم را فخر بداند شرط و شروط گذاشته است که منتقدین اش باید چنان باشند و چنین.
آقای وزیر را بداخلاق ندانید. تحلیل عمیق تری نیاز داریم. وزیر بهداشت از پرتلاش ترین وزرای دولت آقای روحانی است. ضمنن اهل کار خیریه ای است. ممکن است از کاری که می کند پیشمان هم شود و بعد عذرخواهی کند.
اما این وزیر یک اشکال جدی دارد که بر امتیازش فزونی یافته و آنهم تکبر است. این تکبر که به تعبیر روایات، مادر امراض درونی است، تنها یک رذیله اخلاقی نبینید. این رذیله ای ایست برآمده از سبک زندگی فردی.
درباره ثروت میلیاردی آقای وزیر حرف بسیارست. برخی ساده اندیشان، تصور می کنند انتقاد از بکارگیری چنین کارگزاری، تنگ نظری و دخالت در زندگی شخصی افراد است. مردم با ثروت یک نفر مشکلی ندارند، مشکل این خوی کاخ‌نشینی است که میوه اش تکبر است و تکبر. خوی کاخ نشینی، خدمت را هم متکبرانه می سازد و تباه می کند.
*پ.ن: فرق حضرت روح الله با دیگر مراجع و بزرگان دین چنین بود که رابطه اخلاق فردی و رفتار حکومتی را شناخته و بارها نسبت بدان تذکر می داد. چه آنکه گفت؛ روزی که مسوول ما خوی کاخ نشینی پیدا کند، روز مرگ اسلام است.خب برخی از مراجع و بزرگان همین مهم را فهم نکردند و در "تخصص اجرایی" متوقف شدند.
این اشکال را اشتباه در سیاست ورزی ندانید. این اشکال ناشی از بدفهمی بخشی از حوزه علمیه ما از کارگزار حکومت اسلامی و سوء دریافتش از اندیشه حضرت امام ست.
در انتها؛
*درد مرگ نفیسه سخت است.
*رنج بالاتر ظلم نظام درمانی ماست.
*غصه سهمگین تر خوی کاخ نشینی و تکبر مسوول دولتی است.
*اما خاک خوردن اندیشه امام در حوزه علمیه ویرانگرست.
اخبار ویژه
بحران انرژی در سایه اختلافات نفت و نیرو؛
سکوت اصلاحطلبان
پشت پرده و واقعیت سفر پزشکیان به مصر چیست؟
نظرات بینندگان
جدیدترین اخبار پربازدید ها
