به گزارش سرویس فرهنگی پایگاه 598، ما یک ابرگزاره را در الگوی پیشرفت مطرح کردهایم و گفتهایم اگر یک حاکم و نظام حاکمیتی به دنبال این است که برای مردم خود رفاه ایجاد کند و مردم خود را کامل کند، باید بر روی بهینه روابط انسانی تمرکز کند. اگر روابط انسانها بهینه نشود، حتی اگر حقوق مادی و درآمد ماهیانه انسانها ارتقا پیدا کند، این موضوع منجر به رفاه نمیشود.
لذا ما همیشه نظام شاخصهای WDI را نقد کردهایم. World development indicators، نظام شاخصهایی هست که بانک جهانی سالیانه منتشر نموده و توصیه میکند که رفاه را با آن ارزیابی کنید. شاخصهای مختلف بحث شده است؛ 8 دسته شاخص وجود دارد که میگویند اینها را ارزیابی کنید تا رفاه بالا برود.
ما همیشه در نقد مجموعه شاخصهای WDI این را گفتهایم که هیچ یک از این 8 دسته شاخص بر روی روابط انسانی تمرکز ندارند و لذا اگر در کشوری هم محقق شوند، در عالم واقع رفاه آن کشور افزایش پیدا نمیکند. چون رفاه و تکامل یک پدیده واقعی میباشد و اینطور نیست که ما بر روی کاغذ بگوییم رفاه جامعهای را بالا بردهایم.
شاخص های توسعه انسانی نیز همینطور هستند. اگر شاخصهای توسعه انسانی را مورد توجه قرار دهید، می بینید سه عامل را برای ارتقا رفاه بحث میکند؛ در حالی که این سه عامل الزاما به تحقق رفاه منجر نمیشوند. چون مسأله روابط انسانی را نادیده گرفتهاند. ما به این دلیل این دو دسته شاخص را قبول نداریم.
حجت الاسلام علی کشوری/ نشست علمی نقد و بررسی سند 2030، مدرسه فیضیه قم، 17 خرداد 96