چرا به تقویت قدرت دفاعی نیاز داریم؟

به گزارش پایگاه 598 به نقل از سیاست روز، انقلاب اسلامی ما از همان روزهای نخست مورد تهاجم دشمنان قرار گرفت و هر نوع حادثه‌‌ای را تجربه کرد، از تحمیل جنگ تا حملات تروریستی و در نهایت نفوذ به درون سیستم و به هم زدن وحدت ملی، اما آنچه امروز سایه امنیت را بر کشور گسترانیده نه تعامل با دشمنان بوده و نه تسلیم شدن و تقسیم کشور با مخالفان! بلکه بالابردن توان دفاعی در کنار حفظ وحدت ملی توانسته انقلاب را برای چهار دهه سرپا نگه دارد و دشمنان را گوشه‌نشین کند.

اینکه هر کشوری با هر دیدگاهی بالقوه دارای دشمنانی است که از هر فرصتی برای ضربه زدن به آن استفاده می‌کنند امری غیرواقعی و عجیب نیست، اینکه در هر کشور یک سری از این دشمنان به صورت دشمنان داخلی و جاه‌طلب و برخی هم به عنوان دشمنان دوست‌نما وجود دارند امری است که از زمان تشکیل حکومت در کشورها وجود داشته است.

اما اینکه جمهوری اسلامی ایران دارای همین نوع تهدیدات بوده و نوپا بودن انقلاب تهدیدات را بدتر می‌کرده نکته‌ای‌ است که شاید نسل سوم و چهارم انقلاب خیلی درباره آن ندانند و بر همین پایه است که برخی دنبال جابه‌جایی اصول امنیتی بوده و سعی دارد اینطور جا بیندازند که اکنون با افزایش توان دفاعی و موشکی تهدیدات و تحریم‌ها علیه جمهوری اسلامی ایران زیاد شده است و اگر این مسیر رها شود خطری کشور را تهدید نخواهد کرد. بر همین اساس مروری داریم بر اتفاقات آن دوران و بررسی علل وجود تهدیداتی که بر انقلاب تحمیل شد.

تهدیدات داخلی

از همان روزهای نخست پیروزی انقلاب عده‌ای در صدد ضربه زدن به خواست مردم بوده و با وجود حماسه‌ای که مردم در رای به جمهوری اسلامی خلق کردند اما نمی‌خواستند بپذیرند که انقلاب به دست مردم اداره شود. نمونه‌های بارز آن تلاش‌های گروهک‌های تروریستی مانند منافقین و کوموله‌ها و... بود که از هر فرصتی برای تحریک جوانان به مخالفت با نظامی که رای ۹۸ درصدی مردم را به عنوان پشتوانه داشت روی آوردند، این رویه تا جایی ادامه پیدا کرد که آنها امیدوار به اصلاح ساختار توسط تحریکات و القائات جوانان بودند، اما زمانی که از این فاز نا امید شدند، روی خبیثشان را نمایش داده و دست به ترور کور و ترورهای هدفدار زدند تا با از بین بردن ایدئولوژیست‌ها و ترساندن مردم خواسته‌هایشان را القا کنند.

در مرحله‌ای موازی افراد نفوذی وارد سیستم شدند تا بتوانند با به دست آوردن اطلاعات مردم را ناامید کنند. همه این اتفاقات به دلیل احساسی بود که این گروه‌ها از ناپایداری و متزلزل بودن انقلاب نوپای اسلامی مردم داشتند.

ترور شخصیت‌های مهم، به رگبار بستن مردم عادی در کوچه و خیابان، نفوذ کردن تا سطح رئیس قوه مجریه، به راه انداختن عملیات مرصاد و کمک به دشمن بعثی! نمونه‌هایی کوچک از این رفتارهاست که نشان از برنامه‌ریزی برای سرنگونی انقلاب داشت.

تهدیدات خارجی

اما در کنار مسائل داخلی تهدیدات خارجی، انقلاب اسلامی ایران تنها دو سال از پیروزی را پشت سر گذرانده بود که صدام، با وسوسه غربی‌ها و کمک امریکا و عوامل منطقه‌ای با تمام توان بعد از پاره کردن قرارداد الجزایر به ایران حمله کرد تا بر حسب خیالش و اطلاعاتی که از ناتوانی دفاعی ایران داشت چند روزه ایران را تصاحب کند!! همه این تصورات به دلیل حسابی بود که به اشتباهی بر روی ناتوانی دفاعی ایران و شکننده بودن وحدت ملی ایجاد شده بود.

این تهدید تا جایی با حمایت‌های دیگر کشورهای همراه بود که می‌توانست دستاورد داشته باشد اما درست از لحظه شکست حصر آبادان و پس گرفتن خرمشهر معادله طوری تغیییر کرد که همه عوامل خارجی به دنبال تمام کردن ماجرا بودند و برای امضای قرارداد ۵۹۸ توسط ایران از همه ابزارهایی خود استفاده کردند و اعتراض به شکست و تجاوزگری عراق را هم پذیرفتند.

تهدیدات تروریستی

تهدیدات تروریستی هم دقیقا همیشه رابطه مستقیمی با توان داخلی داشته و هر جا که وحدت ملی دچار خدشه‌ای هر چند کوچک می‌شد و یا اینطورنمود می‌کرد که توان دفاعی ما در برابر آنها کم آورده و یا حکومت تمایل به پاسخ متقابل را نداشته ایجاد می‌شده اما با هر باری که برخورد سخت و خشن نیروهای انقلابی را حس می‌کرده پا به فرار می‌گذاشتند. بر این اساس می‌توان گفت تهدیدات تروریستی هم رابطه مستقیمی با توان دفاعی، وحدت ملی و دولتی قدرتمند دارد. این موضوع بارها و بارها در فواصل مختلف به مردم ثابت شده که دشمن داخلی هم برای ضربه زدن به کشور از ضعف دفاعی بهره می‌برد.

راه مقابله با تهدیدات امنیتی

همه مطالب بالا را گفتیم با برسیم به راهکار موجود. بی‌شک با توجه به تجربیاتی که از ابتدای انقلاب کشور به دست آورده و خاطراتی که مردم خصوصا نسل‌های اولیه انقلاب دارند می‌توان به این موضوع صحه گذاشت که افزایش توان دفاعی (انتظامی، موشکی و اطلاعاتی) در کنار حفظ وحدت در بزنگاه‌های سیاسی می‌تواند دو حربه برای مقابله با رفتارها و روشهایی باشد که دشمن برای پیشبرد اهداف خود از آن بهره می‌گیرد.

اگر ساعاتی پس از یورش موشکی سپاه پاسداران به مراکز تجمع داعش در دیرالزور سوریه، رهبر معظم انقلاب از نیروهای خدوم انقلاب در پاسخ به ترقه‌بازی این گروهک تروریستی قدردانی می‌کنند و با جمعی از سرداران و فرماندهان سپاه دیدار کرده و بیان می‌کنند که «... کارتان خیلی عالی بود، خداوند از شماها قبول کند. این، عبادت ماه رمضان است. ... هرچه می‌توانید روی موشک کار کنید؛ ببینید دشمن چقدر روی موشک حسّاس است، پس بدانید که چقدر کارتان مهم است. ... همگی می‌توانید و تا می‌توانید و امکان دارید کار کنید؛ دشمن باید سیلی بخورد.»

مصداق همان رفتار بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران در تشویق فرماندهان جنگی برای ساخت سلاح در مقابله با صدام دارد و نشان می‌دهد که همین تفکر باعث شده تا امروز با وجودی که دشمنان جمهوری اسلامی ایران بیشتر و مجهزتر شده‌اند اما با توجه به هزینه‌هایی که توان دفاعی ما بر آنها تحمیل کرده و با وحدتی که مردم در این مسیر از خود نشان داده‌اند جرات ندارند که به جمهوری اسلامی نگاه چپی داشته باشند.

این بدین معنی نیست که همواره همینطور ترسان می‌مانند بلکه مادامی دشمنان به امنیت کشورمان خدشه‌ای وارد نمی‌کنند که از وحدت ملی و توان دفاعی کشور مطمئن باشند، بر همین اساس لازم است اتفاقات دوران ابتدای انقلاب که به کسب امنیت کنونی ما منجر شده است به یادآوریم. واقعیت این است که نسل جدید بدانند رونمایی از شهرک موشکی و آزمایش موشکی و البته حفظ وحدت و اعتماد به حکومت از جمله نقاط قوتی است که جمهوری اسلامی ایران را مصون از حملات دشمنان در هر سه سطح نگه می‌دارد.