چرا شبه روشنفکران وطنی بر روی «مهران مدیری» شمشیر کشیده اند؟

 

نقد برخی از نارسایی های اجتماعی در کشور و داشتن مشی مطالبه از دولت در قالب طنز خیلی به مزاق برخی ها خوش نیامده و در آشکار و نهان در حال تاختن به برنامه «دورهمی»و شخص مهران مدیری هستند. کسی که سابقه ی آثارش نشان می دهد علاقه ی فراوانی به شوخی با زندگی طبقه ی متوسط یعنی تقریباً اکثریت مردم دارد. طبقه ای که روشنفکران از بدو شکل گیری تلاش می کنند تا در خط دهی به این طبقه گوی سبقت را از سایرین بدزدند. 

 

مهران مدیری البته نشان داده که هیچ تعصبی بر روی چیزهایی که شاید سایر همکارانش خط قرمز خود می دانند ندارد. و این هم نه از این بابت است که او خیلی چیز ها را جدی نمی گیرد بلکه از این بابت است که او نمی خواهد دور خودش و در نسبت با مردم قواعدی را حاکم کند و خود را متمایز و در طبقه ای فراتر از سایر مردم تعریف کند. 

 

به همین دلیل در گفتگو با یکی از بازیگران زن که اعتقاد دارد شغل بازیگری دشوار است صراحتاً می گوید که به هیچ عنوان معتقد نیست که بازیگری جزو مشاغل سخت به حساب می آید و دقیقاً به همین دلیل مورد تشویق حضار قرار می گیرد و بعد هم مردم بسیار از این گفته ی او تمجید می کنند. 

 

این درحالی است که بسیاری از فعالان و روشنفکران وطنی شاغل در عرصه هنر خود را در سطحی بالاتر از جامعه تعریف می کنند و همین باعث می شود که دیگر آثارشان توسط مردم فهم نشوند و تبدیل به هنرمندانی محفلی شوند. اتفاقی که سال های سال است برای مهران مدیری نیفتاده و مردم همچنان او را زبان خود می دانند. 

 

اعتماد مردم به مدیری تا این حد است که اگر او یک رفتار فراگیر در جامعه را با طنزی بسیار گزنده مورد انتقاد قرار دهد نه تنها با واکنش منفی آن ها رو به رو نمی شود بلکه وی را بابت این همه تیز بینی و صراحت تمجید می کنند. 

 

همین روحیه باعث می شود که او بدون هیچ گونه خودسانسوری رفتارهای برخی شبه هنرمندان را به نقد بکشد و حتی با رفتار برخی از مهمان های برنامه ی خودش هم شوخی کند. چرا که از نظر او مردم و فهم آن ها اولویت دارد نه آن چه قرار است توسط دوستان در محفل های خصوصی گفته شود. 

 

مهران مدیری حتی ابایی ندارد از اینکه در فضایی طنزگونه در پاسخ به اینکه به هنرمند دختر می دهد یا نه می گوید: «من به هنرمند گربه ام را هم نمی دهم.»

 

یکی از نویسندگان روشنفکر که هم سردبیر یکی از مجلات مورد توجه روشنفکری را به عهده و هم دستی بر آتش ادبیات داستانی دارد در خصوص مهران مدیری می نویسد: « سالها پیش مقاله ای نوشتم که چرا اصولن مهران مدیری در خدمت وضع موجود است و ضد تجدد سیاسی در آنجا توضیح دادم بستری که مدیری در آن شکوفا شده بستری است عمیقاً محافظه کار و پوپوليستی که مقابل امر نو نه تنها مقاومت می کند بلکه به شکلهای گونا گون نیز دست اش می اندازد. »

 

این نویسنده که بیش از اینکه مدیری را نقد کرده باشد بیشتر او را متهم می کند مردمی بودن هنر مدیری را صرفاً با اطلاق واژه پوپولیست یک امتیاز منفی برای او قلمداد می کند حال انکه اتفاقاً مدیری خودش تصمیم گرفته تا مخاطب خودش را مردم قرار دهد و هنرش را برای هم کلامی با عموم جامعه با سواد و دانش های متفاوت استفاده کند. 

 

در ادامه این یادداشت نویسنده ادامه می دهد: « این رفتار مدیری چیز عجیبی نبود .او مکررن در تمام این سالها ،کنار تحقير طبقه متوسط و سبک زنده گی اش، نویسنده گان و روشنفکران ایرانی را موجوداتی زن باره، معتاد. زالوصفت و الکی خوش نشان داده بود و جریان های اصلاح طلب و ماجراهایشان را نیز به ریشخند گرفته بود. تحصن مجلس ششم را سوژه ی خنده کرده بود.»

 

اینکه روشنفکران علاقه دارند در آثارشان در مقام منتقد به تمام وضع موجود ظاهر شوند و تحمل کمترین نقد را ندارند حکایت مفصلی است که این چند سطر مجال بیان آن نیست اما همین قدر مخص می کند که هر آنچه مردم هنر و امتیاز مهران مدیری می دانند این نویسنده شبه روشنفکر و دوستانش گناه وی میشمارند. 

 

هم مهران مدیری و هم برنامه «دورهمی» همچنان بر خط درستی که در گذشته مدیری رفته است حرکت می کنند و بنابراین چندان غیرقابل پیش بینی نبود که این برنامه به سرعت تبدیل به یک برنامه ی پربیننده شود و حتی بخش هایی از آن در دورانی که شبکه های اجتماعی گوی سبقت را از تلویزیون ربوده اند در بین مردم دست به دست می شود.

 

شبه روشنفکران وطنی هم بهتر است به جای اینکه دنبال اعتراض به مدیری باشند و از او به خواهند که به دردشان مبتلا شود دنبال درمان خود باشند تا شاید مردم به آن ها نیز اقبال داشته باشند. که البته خیلی نمی توان به این اتفاق امیدوار بود چرا که اساساً روشنفکری در ایران ناقص الخلقه متولد شده است.