طلوع درخشان «آتش به اختیاری پاک» پس از غروب «آتش به اختیاری در روز قدس»

به گزارش سرویس فرهنگی پایگاه 598، حجت الاسلام دکتر علی جعفری از اساتید حوزه ارتباطات در یادداشتی کوتاه نوشت:

کم نیستند مدّاحان عزیزی که تلاش داشته و دارند که مدّاحیشان از جهات سیاسی و انقلابی تهی نباشد. موضعگیری های انقلابی درسربزنگاههای خطر و عبور از بی خیالی و عافیت طلبی از ویژگیهای «مدّاحی پساانقلابی» است. شاید در بین صاحبان صنوف و حِرَف فرهنگی، مدّاحی، بیش از همه با فرهنگ اسلام انقلابی عجین شده باشد. این افتخار بزرگی برای صنف فرهنگی مدّاح کشور است که در انواع فتنه های پساانقلابی و خصوصا فتنۀ سهمگین 88 هیچ ریزشی در آن مشاهده نشده است. در یک کلام می توان مدّاحی پساانقلابی و خصوصا پساجنگ را پیش کسوت «آتش به اختیاری» در حوزۀ فرهنگ و سیاست دانست.

سنّت «آتش به اختیاری مدّاحانه» البتّه در زمینه ای از آزمون و خطاهای فراوان مدّاحان انقلابی شکل گرفته است. در این سنّت ارزشمند فرهنگی، علی رغم رویّه ها، سویه ها و تجارب «آتش به اختیاری تمیز»، گونه هایی از «آتش به اختیاری کثیف» هم ثبت شده است. علاوه بر «رفتارهای مدّاحانۀ غیر قانونی» که منجر به صدور احکام قضایی در محکومیّت برخی مدّاحان انقلابی شده، همچنین «بیانات حاوی فحّاشی» و کنش هایی که «مدّعیان پوچ اندیش را طلبکار کرده» هم متأسّفانه تجربه شده و وجود دارد. بخشی از زمینه های افول تدریجی مدّاحان فَحل انقلابی را می توان در «آتش به اختیاری های کثیف» جستجو کرد.

دکتر میثم مطیعی ،عضو هیأت علمی دانشکدۀ الهیّات دانشگاه امام صادق(ع)، با بیش از یک دهه و نیم تلاش نظری و عملی در صورتبندی «مدّاحی سرزندۀ انقلابی» -علی رغم اینکه در عنفوان جوانی قرار دارند- بی تردید برجسته ترین الگوی «آتش به اختیاری تمیز مدّاحانه» هستند. همنشین کردن کنش مدّاحانه با «متانت اجتماعی»، «اِتقان علمی»،«معناداری سیاسی»،«زبان ادبی»،«استنادات دقیق تاریخی» و «صراحت انقلابی» از او استعاره ای نه تنها برای مدّاحی تراز انقلاب اسلامی، بلکه بیش از آن«آتش به اختیاری فرهنگی» ساخته است.

-زبان او نه اسیر «لکنت محافظه کارانه» و نه گرفتار «فحّاشی زخم زبان زنانه» است
-اجرای او  نه میل به «فضولی در منبر» دارد و نه در دام «استندآب های مذهبی» می افتد
-منش او  نه همنشین با «تبختر مذهبی» است و نه از «صلابت انقلابی» فاصله می گیرد
-شعر او نه در انقطاع از میراث ادب کلاسیک فارسی است و نه خالی از به روز بودگی در مفاهیم و استعاره ای ادبی
-محتوای او  نه نخبگانی و سخت فهم است و نه روحانیّت ناپسند و غیراصیل

اجرای ویژۀ او در مراسم عیدفطر مصلّای تهران از همۀ استانداردهای «آتش به اختیاری تمیز» یکجا برخوردار است. این اجرا باید در آموزشگاهای هنرآیینی و مدّاحی پیشرفتۀ انقلابی به مثابۀ متنی فاخر تدریس شود. طلوع درخشان این «آتش به اختیاری تمیز فِطرانه» -بلافاصله بعد از آنچه در «آتش به اختیاری ناتمیز راهپیمایی روز قدس» رخ داد- باطل السّحر نقشۀ پیچیدۀ دشمن برای کشاندن حزب الله به میدانهای فرهنگی-اجتماعی کثیف بود. این طلوع سهمگین،درخشان تر و پاک تر از آن است که در حجم انبوه و بلافاصلۀ آتش کثیفی که آتش به اختیارهای داخلی آمریکا و داعش علیه اجرای دکترمطیعی به راه انداخته اند گم شود.