دلیل واقعی ناکامی ملی پوشان از زبان ایگور کولاکوویچ

ملی‌پوشان ایران در حالی که در هفته‌ سوم امیدوار بودند بتوانند با کسب بردهای لازم به مرحله بعد برسند، بدون کسب حتی یک ست، هر سه بازی خودشان را در لهستان باختند تا به خانه بازگردند.

در این رابطه خبرگزاری والیبال لهستان به سراغ ایگور کولاکوویچ رفت تا نظر این مربی را جویا شود. گفت‌وگوی این مربی را با خبرگزاری والیبال لهستان مرور می‌کنیم.

من فکر نمی‌کنم دلیل این موضوع نگرش یا کمبود تجربه در بین بازیکنان تیم‌ ‌ملی والیبال ایران باشد. برای خیلی از بازیکنان اولین بار نبود که در لیگ جهانی بازی می‌کردند. با این حال تجربه بین‌المللی از طرف بازیکنان ایران خیلی زیاد نیست.

در طول برگزاری رقابت‌ها در لهستان بعضی از بازیکنان مهم ما نتوانستند بازی کنند. برخی از آنها آمادگی و طراوت لازم برای بازی در سطح بالا را نداشتند. ما در لهستان حتی نتوانستیم یک ست بگیریم که من به خاطر این موضوع عذرخواهی کردم. برای ما یک تجربه جدید محسوب می‌شود که قطعا در آینده به سود ما خواهد بود. ما الان جلوتر از تیم‌های آسیایی قرار داریم و در ادامه هم رقابت‌های انتخابی جام جهانی را پیش‌رو خواهیم داشت و باید در جام بزرگان به میدان برویم که قطعا تجربه رقابت‌های لیگ جهانی به سود ما خواهد بود.

از نظر من در بازی با روسیه بازیکنان ما عملکرد خوبی داشتند. ما می‌دانستیم که شانسی برای صعود به جمع شش تیم نداریم و به همین دلیل تصمیم گرفتیم که ترکیب تیم را تغییر دهیم و بازیکنانی که فرصت زیادی برای بازی نداشتند به میدان رفتند. با این حال ما عملکرد خوبی داشتیم ولی باز هم از شانس‌های‌مان نتوانستیم استفاده کنیم. روسیه برای صعود برد می‌خواست و ما را تحت فشار قرار داد. با این حال من از نگرش بازیکنانم راضی هستم. بازیکنان ایران انگیزه داشتند اما تفاوت در کلاس مشهود بود. من هر روز تمرینات آنها را می‌بینم. آنها تلاش زیادی می‌کنند. شاید در بازی با آمریکا انرژی زیادی را از دست دادیم و همین باعث شد که در ادامه تضعیف شویم.

تمام مشکل ایران به ذهنیت و نگرش بازیکنان خلاصه نمی‌شود. من بازی کردن بازیکنان ایرانی را دوست دارم. قطعا مشکل تیم ما تجربه و بی‌انگیزگی نیست. نیاز است که بازیکنان ایران در طول فصل چنین بازی‌هایی را تجربه کنند و در بهترین باشگاه‌ها و بهترین لیگ‌ها در اروپا بازی کنند. متاسفانه خیلی از بازیکنان در لیگ داخلی بازی می‌کنند و فرصت رقابت بین‌المللی و بازی در بهترین لیگ‌ها را ندارند.

شما برای این که بازیکن والیبال بهتری شوید باید به طور مداوم با بهترین‌ها روبرو شوید؛ مثلا تیم‌های لهستانی، ایتالیایی، روسی، صربستانی، بلژیکی، فرانسوی و آرژانتینی. این نظر من است. تمام بازیکنان این تیم‌ها در بهترین تیم‌های اروپایی بازی می‌کنند و در طول فصل برای بهترین جایگاه ممکن و رقابت‌های اروپایی می‌جنگند. بعد از این بازی‌های‌شان در فصل تمام می‌شود انگیزه زیادی پیدا می‌کنند و قطعا توانایی‌شان از قبل بیشتر است اما ایرانی‌ها که البته مقصر هم خودشان هستند چنین طرز تفکری ندارند. آنها ترجیح می‌دهند در همان کشور خودشان بمانند تا به طور مداوم با همان بازیکنان همیشگی که در کنار هم هستند رقابت کنند. برای سال‌های سال چنین رقابتی باعث می‌شود شما فقط شناخت خوبی از همدیگر پیدا کنید. متاسفانه بازیکنان ایرانی چنین تصمیماتی را نمی‌گیرند و همه این را می دانند که دلیل آن چیست، چون در هیچ کجای دنیا چنین پولی به آنها نمی‌دهند که در ایران کسب می‌کنند و به همین خاطر تصمیم گیری برای آنها سخت می‌شود.

من باید این موضوع را اعتراف کنم که خیلی از بازیکنان جوان با من درباره این موضوع صحبت کرده‌اند. من نباید این را به آنها بگویم که پول کمتری به دست بیاورید ولی تجربه بیشتری را کسب کنید. من فقط به آنها توضیح دادم که اگر می‌خواهند پیشرفت کنند باید با سیستم‌های دیگر والیبال در دنیا آشنا شوند. آنها باید فرهنگ دیگری را در والیبال تجربه کنند. کشور دیگر و مردان دیگر. در کل یک زندگی متفاوت. اگر بازیکنان این اشاره را متوجه شوند خیلی به سودشان خواهد شد اما اگر آنها فقط به پول فکر کنند خیلی پیشرفت نخواهند کرد. این واضح است که همه دوست دارند پول بیشتری به دست بیاورند. خصوصا این که فرصت چنین کاری را هم داشته باشند.

خیر. ایرانی‌ها مردمان مهربان و دوست داشتنی هستند. مشکل شاید عادت به تمام اصول رایج زندگی در ایران باشد. اگر کسی به ایران بیاید باید به قانون محلی احترام بگذارد. نمی‌دانم این سخت است یا خیر ولی کاملا با اروپا متفاوت است.