دست خالی و صدای کلفت!

پایگاه 598: لحن حسن روحانی از یکشنبه‌شب به صورت واضحی تندتر شده است؛ پرخاشگری در مقابل رقبا از سوی روحانی البته کاملاً منتظره بود؛ او در طول 4 سال رکورد جالبی از توهین به منتقدان را به‌نام خود ثبت کرده و آنها را لااقل در 50 مورد با تعابیری همچون بی‌شناسنامه، متوهم، دروغگو، جهنمی، بی‌سواد و... مخاطب قرار داده است. اما روحانی در دو سه هفته اخیر تلاش می‌کرد این برداشت از خود را تا حدودی اصلاح کند و در مقابل دوربین و رقبا چهره‌ای آرام و پیروز از خود نمایش دهد؛ لبخندهای مداوم و عمدتاً بی‌محل او در طول مناظره دوم احتمالاً با همین هدف، از سوی مشاورانش پیشنهاد شده بود.

 

اما به نظر می‌رسد نتایج دو مناظره قبل بعلاوه استقبالهای کم‌نظیر از سیدابراهیم رئیسی در شهرهای مختلف، احساس خطر عمیقی در روحانی ایجاد کرده است و بر اساس همین ترس نیز مشاوران او را وادار کرده‌اند که با لحن و ادبیات تهاجمی، شخص رئیسی را هدف بگیرد.

 

تاکتیک تبلیغاتی که حسن روحانی در دو سخنرانی اخیر خود اجرا کرده و احتمالاً در مناظره سوم و همچنین تا روز آخر انتخابات آن را دنبال خواهد کرد، «دیو و دلبر» نشان دادن صحنه رقابت است. در واقع روحانی خواهد کوشید دستهای خالی و کارنامه بشدت منفی خود در سامان دادن به اقتصاد و معیشت مردم را با هیولا ساختن از رقیب بپوشاند.

 

بر اساس این روش، باید اولاً توجه مخاطب از دستهای خالی به سوی صدای درشت و کلفت منحرف می‌شود، ثانیاً از آنجا که روحانی در حوزه اقتصاد حرفی برای گفتن وجود ندارد و نتیجه آمار گفتن و بازیهای آماری نیز تنها ریزش بیشتر آراء او خواهد بود، بازی باید از زمین اقتصاد و معیشت مردم، خارج و منحرف شود.

 

اما وضع اقتصاد کشور و زندگی مردم آن‌قدر خراب و رو به سقوط است که بعید است روحانی بتواند با بازی «ترس» و با «صدای کلفت» حواسها را به سمت موضوعات توهمی پرت کند. حسن روحانی امروز در شرایط سال 92 و در موقعیت مدعی نیست که زمین و زمان را به هم بدوزد، او امروز رئیس‌جمهور مستقری است که مردم نتیجه عملکرد او و دولتش را مستقیماً در کارخانه‌ها و کارگاههای تعطیل‌شده و بر سر سفره‌های خود می‌بینند و او را مسبب وضع غیرقابل تحمل کنونی می‌دانند.

 

صدای کلفت راه‌حل دستهای خالی نیست؛ 29 اردیبهشت مردم جواب درشت‌گویی‌ها را خواهند داد.