رد صلاحیت خوب، رد صلاحیت بد

به گزارش پایگاه 598 به نقل از پارس، کافی است روزنامه های اصلاح طلب را در بازه مهر تا اسفند 94 ورق زد ، «رد صلاحیت» کلید واژه ای بود که اصلاح طلبان از آن به عنوان بزرگترین اشکال نظام انتخاباتی یاد می شد و در واقع اصلاح طلبان هر کاری می کردند تا در برابر احراز صلاحیت و عدم احراز صلاحیت مقاومت کنند. حتی تیتر های رد صلاحیت فله ای را در شبکه های اجتماعی بکار می گرفتند تا نشان دهند، رد صلاحیت ها سیاسی و جناحی است.

به طوری که هر نوع نظارت استصوابی و نظارت در انتخابات را بجز پذیرش مستقیم در برابر رای مردم رد میکردند و با تازیانه نسبت به واژه صلاحیت حمله می کردند. آنچه اصلاح طلبان را تا همین روزهای قبل آشفته می کرد، آمدن واژه صلاحیت در مسیر انتخابات بود. اصلاح طلبان فارغ از هر آنچه می اندیشیدند اقرار بزرگی کردند.   

شخصی چون حق شناس با سابقه حزبی اعتماد ملی به یک باره پس از کنارگذاشتن کاندیدهای اصولگرا از انتخابات در مصاحبه با روزنامه آفتاب به نکته مهمی اشاره میکند. او در این مصاحبه می گوید: «ردصلاحیت‌های شورای شهر سیاسی نبود.» فارغ از نگاه حقوقی و قانونی به مبحث رد صلاحیت ها و احراز صلاحیت ها که نگارنده به آن اعتقاد دارد، اینکه اصلاح طلبان پس از کنارگذاشتن رقیب خود و در جهت منافع حزبی شان به موضوع نظارت استصوابی اقرار میکند جای تعجب دارد.

اصلاح طلبان در تمام این مدت بر آن بودند تا با استفاده از فضای سیاسی کشور، خود را محجور نشان داده و با مظلوم نمایی آرای خود را سازماندهی کند. اینکه اصلاح طلبان به این جمع بندی رسیدند برای منافع شخصی هم در موضوع احراز صلاحیت ها، رد صلاحیت را بپذیرند نوعی حرکت رو به جلو است. در واقع اصلاح طلبان با پدیده ای مواجه شدند که انکار آن برایشان هزینه سازی میکند. به نظر می رسد جمع بندی اصلاح طلبان نادیده گرفتن تمام خطوط قرمزی است که تا این روز با آن به میدان سیاسی می آمدند. باید منتظر ماند و دید در انتخابات مقابل چه چیزهایی را کنار میزنند و از آن عبور میکنند. آیا باز منافع سیاسی اصلاح طلبان موجب می شود برای آنچه تا به امروز منکر آن می شدند، دلیل بتراشند!