کهکشان بدون خورشید استقلال با ستاره هایی ادواری

سایت گل، فصل 91-90 برای استقلال با هنرنمایی کاپیتان مجیدی استارت خورد. فرهاد با به ثمر رساندن 7 گل در هفت مسابقه ابتدایی نقش به سزایی در پیروزی‌های ارزشمند استقلال در کرمان، اهواز و دربی پایتخت داشت. ضمن اینکه در مقابل داماش هم تک‌گل سه‌امتیازی آبی‌ها را وارد دروازه محمدی کرد.
دوره رکود فرهاد با اوج‌گیری جباری توام شد. پرواز جباری که ناشی از افزایش روحیه‌اش بعد از دعوت به تیم ملی بود به قدری خودنمایی می‌کرد که خیلی‌ها او را در بهترین فصل دوران بازیگری‌اش قلمداد کردند. به یاد بیاورید گل‌های تعیین‌کننده‌ شماره8 به سایپا و راه‌آهن یا هت‌تریک به‌یادماندنی‌اش مقابل شاهین را. در همان حوالی بود که جباری با گل ثانیه آخرش در «منامه» تیم‌ملی را از یک شکست حتمی مقابل بحرین نجات داد. درخشش گلزن‌ترین هافبک لیگ - در کنار کریمی - تا لحظه مصدومیت آندو هم ادامه داشت اما با دوری رفیق شفیقش رفته‌رفته کمرنگ شد.
در روزگاری که آسیب‌دیدگی نام‌های بزرگ، فضای مایوس و ناخوشایندی در اردوی استقلالی‌ها ایجاد کرده بود به ناگهان زندی طلوع کرد. آن هم درست در لحظه‌ای که کمتر کسی به تولد مجدد دورگه دوست‌داشتنی امید داشت. زندی با پنالتی‌ای که در تبریز گرفت، پیروزی آبی‌ها را مسجل کرد، نمایش پرفروغش در دربی تحت تاثیر اعجاز «ایمون زاید» قرار گرفت تا چیزی جز خیسی چشمانش در پایان بازی به یادگار نماند. در مقابل سایپا هم در شرایطی که کار استقلال گره خورده بود با دو ضربه ایستگاهی، فرشته نجات مظلومی لقب گرفت.
و حالا نوبت آرش است. او در ابتدای فصل در لابه لای اسامی بزرگی چون مجیدی، کرار و میداوودی گم شد. تا زمانی که کرار چه به لحاظ فنی و چه اخلاقی، کاسه صبر استقلالی‌ها را لبریز نکرده بود و آنها در رویای خرید یک فوق‌ستاره سیر می‌کردند برای برهانی فقط روی نیمکت جا بود! اما حالا این آرش؛ آقای گل فصول نه چندان دور گذشته است که دست‌های خالی و شاید لرزان مظلومی را گرفته و گل‌های آسیایی می‌زند. البته در این بین از آندو و مهدی رحمتی هم می‌توان به عنوان ستاره‌های همیشگی استقلال در این فصل نام برد که کمرنگ‌ترند اما عمر طولانی‌تری دارند.
اما؛ در روزهای خاصی که کار همه این ستاره‌ها به نوعی گره می‌خورد، در روزهایی که آمار بالای مصدومیت‌ها حتی یک ستاره روشن هم برای تیم باقی نمی‌گذارد، یا اصلا در تک‌بازی‌هایی که دوران یک ستاره سپری شده و هنوز مشکل‌گشای بعدی ظهور نکرده است؛ آیا امکانش نیست که یک تفکر مثبت از روی نیمکت این وظیفه را بر عهده بگیرد و تیم را از بن‌بست بیرون بکشد؟ وقتی کلید پیروزی‌، درست مثل یک چوب امدادی میان ستاره‌های ادواری استقلال دست‌به‌دست می‌شود، سوال اساسی این‌جاست که پس نوبت پرویز مظلومی کی فرا می‌رسد؟!