1470 دقیقه فرصت تبلیغاتی برای کسی که نمی‌خواهد رئیس جمهور شود؛ انتقادی که این روزها سخت گریبان اسحاق جهانگیری معاون اول روحانی را گرفته و علی رغم تمام توجیهات مطرح شده از سوی او و اصلاح طلبان، همچنان برای بسیاری از فعالان سیاسی غیر قابل هضم باقی مانده است.
به گزارش پایگاه 598، 1470 دقیقه فرصت تبلیغاتی برای کسی که نمی‌خواهد رئیس جمهور شود؛ انتقادی
که این روزها سخت گریبان اسحاق جهانگیری معاون اول روحانی را گرفته و علی
رغم تمام توجیهات مطرح شده از سوی او و اصلاح طلبان، همچنان برای بسیاری از
فعالان سیاسی غیر قابل هضم باقی مانده است.
در روزهای میانی اسفند ماه سال گذشته بود که زمزمه های تعیین گزینه پوششی برای حسن روحانی از سوی احزاب اصلاح طلب به گوش رسید. عده ای مخالفت کردند و برخی دیگر هم بیرق احتیاط برافراشتند و هدف از این اقدام را رعایت احتیاط برشمردند. آنها که تجربه‌ی رد صلاحیت هاشمی در سال 92 را از سر گذرانده بودند، برای حساب احتمالات تصمیم به انتخاب کاندیدای پوششی در کنار حسن روحانی گرفتند که مبادا جریان اصلاحات در انتخابات بدون کاندیدا بماند، حال آنکه درب ستاد انتخابات وزارت کشور به روی همه باز بوده و طبق سنوات گذشته نمایندگان احزاب اصلاح طلب نیز می توانستند ثبت نام کنند و با چند کاندیدا وارد کارزار انتخابات شوند.
اما رسالت نامزد پوششی چیز دیگری بود، بطوری که حتی بسیاری از اصلاح طلبان نیز حاضر به ایفای چنین نقشی نشدند. در آن هنگام که بازار گمانه زنی ها برای انتخاب گزینه پوششی داغ بود برخی از مسعود پزشکیان به عنوان کاندیدای در سایه نام می بردند، اما او در مصاحبه ای با رسانه ملی ضمن تکذیب این خبر، مدعی شد که« تا بحال کسی جرأت نکرده به من بگوید و می‌دانند که خصلتاً چنین آدمی نیستم»
اینکه چرا اصلاح طلبان برای چنین پیشنهادی به وی باید جرأت به خرج می دادند و پزشکیان نیز شأن خود را اجل از پذیرش کاندیدای پوششی شدن می‌دانست ، حکایت از ماهیت پنهان این واژه‌ی نچسب سیاسی دارد که پس از اعلام اسامی نهایی نامزدها از سوی شورای نگهبان، برای مردم هم آشکار شد.
سرانجام اسحاق جهانگیری پس از معرفی خود به عنوان کاندیدای پوششی در کنار آقای روحانی پرده از فلسفه ی کاندیدای پوششی برداشت و اعلام کرد که تا پایان زمان تبلیغات در کنار روحانی می‌ماند و قصد رقابت در این رخداد سیاسی را ندارد. هرچند او در اظهار نظری متفاوت به تازگی خود را رقیب روحانی معرفی کرده اما بی گمان چنین اظهار نظری تنها برای تلطیف فضای بوجود آمده و کاهش انتقادات مطرح شده است.
اما حضور کاندیدایی که نمی خواهد رئیس جمهور شود و فقط برای خراب کردن بازی حریف و کمک به روحانی به میدان آمده است از چند جهت موجبات تخریب و تضعیف چهره‌ی دولت و شخص آقای روحانی را فراهم آورده است.
در مرحله نخست حضور نامزد به اصطلاح پوششی برای کمک به روحانی در مناظرات و تبلیغات، تصویری ضعیف از دولت در افکار عمومی ایجاد می‌کند که روحانی به تنهایی قدرت دفاع از عملکرد چهار ساله اش را ندارد، تحلیلی که موضوع پخش ضبط شده مناظرات و تایید وزیر کشور و در ادامه درخواست تایید سوالات مناظره پیش از زمان برگزاری، از سوی حسام الدین آشنا مشاور فرهنگی رئیس جمهور، بر گسترش آن دامن زد و شائبه فرار دولت از مناظره زنده را قوت بخشید.
هرچند که سرانجام با فشار افکار عمومی و پیگیری رسانه ها کمیسیون بررسی تبلیغات انتخابات ریاست جمهوری با پخش زنده مناظرات موافقت کرد، اما همین موضوع نیز دولت را در معرض اتهام ساخت سناریوی «قهرمان خوب» قرار داد.
از سویی دیگر شرکت آقای معاون اول در مناظرات و برنامه های تبلیغاتی در قامت یک کاندیدای فرمایشی و استفاده از 1470 دقیقه برنامه تبلیغاتی در صدا و سیما به نام جهانگیری و به کام روحانی، تصمیمی رندانه برای خرید فرصت تبلیغاتی از سوی روحانی محسوب می‌شود که علاوه بر فرصت قانونی اش، از زمان جهانگیری نیز برای پاسخ به منتقدانش بهره ببرد، اتفاق کاملا قانونی که قدرت کلام و مواجهه با منتقدان روحانی را زیر سؤال برده است.
با این همه پس از انتقادات مطرح شده به کاندیداتوری فرمایشی آقای معاون، اصلاح طلبان هم برای عادی جلوه دادن چنین جریانی با گریزی به انتخابات سال 92، روحانی را هم گزینه پوششی مرحوم هاشمی در آن سال خواندند، حال آنکه آقای عارف در آن سال تا روزهای آخر تنها گزینه‌ی اصلاح طلبان محسوب می شد و روحانی نیز همزمان با شعار اعتدال ورنگ و نمادی مستقل بطور جدی وارد انتخابات شده بود.
بی تردید تدبیری که قرار بود در آن جهانگیری با زبان روحانی در کام، پاسخگوی هجمه‌ی منتقدان دولت باشد، خود عاملی شد برای انتقادات و اتهامات بیشتر، اتهاماتی که آقای پزشکیان با پیش بینی آن، هوشمندانه از آن فاصله گرفت و برای نیل به هدف وسیله را توجیه نکرد!
*الف/محمدصادق کلبادی
در روزهای میانی اسفند ماه سال گذشته بود که زمزمه های تعیین گزینه پوششی برای حسن روحانی از سوی احزاب اصلاح طلب به گوش رسید. عده ای مخالفت کردند و برخی دیگر هم بیرق احتیاط برافراشتند و هدف از این اقدام را رعایت احتیاط برشمردند. آنها که تجربه‌ی رد صلاحیت هاشمی در سال 92 را از سر گذرانده بودند، برای حساب احتمالات تصمیم به انتخاب کاندیدای پوششی در کنار حسن روحانی گرفتند که مبادا جریان اصلاحات در انتخابات بدون کاندیدا بماند، حال آنکه درب ستاد انتخابات وزارت کشور به روی همه باز بوده و طبق سنوات گذشته نمایندگان احزاب اصلاح طلب نیز می توانستند ثبت نام کنند و با چند کاندیدا وارد کارزار انتخابات شوند.
اما رسالت نامزد پوششی چیز دیگری بود، بطوری که حتی بسیاری از اصلاح طلبان نیز حاضر به ایفای چنین نقشی نشدند. در آن هنگام که بازار گمانه زنی ها برای انتخاب گزینه پوششی داغ بود برخی از مسعود پزشکیان به عنوان کاندیدای در سایه نام می بردند، اما او در مصاحبه ای با رسانه ملی ضمن تکذیب این خبر، مدعی شد که« تا بحال کسی جرأت نکرده به من بگوید و می‌دانند که خصلتاً چنین آدمی نیستم»
اینکه چرا اصلاح طلبان برای چنین پیشنهادی به وی باید جرأت به خرج می دادند و پزشکیان نیز شأن خود را اجل از پذیرش کاندیدای پوششی شدن می‌دانست ، حکایت از ماهیت پنهان این واژه‌ی نچسب سیاسی دارد که پس از اعلام اسامی نهایی نامزدها از سوی شورای نگهبان، برای مردم هم آشکار شد.
سرانجام اسحاق جهانگیری پس از معرفی خود به عنوان کاندیدای پوششی در کنار آقای روحانی پرده از فلسفه ی کاندیدای پوششی برداشت و اعلام کرد که تا پایان زمان تبلیغات در کنار روحانی می‌ماند و قصد رقابت در این رخداد سیاسی را ندارد. هرچند او در اظهار نظری متفاوت به تازگی خود را رقیب روحانی معرفی کرده اما بی گمان چنین اظهار نظری تنها برای تلطیف فضای بوجود آمده و کاهش انتقادات مطرح شده است.
اما حضور کاندیدایی که نمی خواهد رئیس جمهور شود و فقط برای خراب کردن بازی حریف و کمک به روحانی به میدان آمده است از چند جهت موجبات تخریب و تضعیف چهره‌ی دولت و شخص آقای روحانی را فراهم آورده است.
در مرحله نخست حضور نامزد به اصطلاح پوششی برای کمک به روحانی در مناظرات و تبلیغات، تصویری ضعیف از دولت در افکار عمومی ایجاد می‌کند که روحانی به تنهایی قدرت دفاع از عملکرد چهار ساله اش را ندارد، تحلیلی که موضوع پخش ضبط شده مناظرات و تایید وزیر کشور و در ادامه درخواست تایید سوالات مناظره پیش از زمان برگزاری، از سوی حسام الدین آشنا مشاور فرهنگی رئیس جمهور، بر گسترش آن دامن زد و شائبه فرار دولت از مناظره زنده را قوت بخشید.
هرچند که سرانجام با فشار افکار عمومی و پیگیری رسانه ها کمیسیون بررسی تبلیغات انتخابات ریاست جمهوری با پخش زنده مناظرات موافقت کرد، اما همین موضوع نیز دولت را در معرض اتهام ساخت سناریوی «قهرمان خوب» قرار داد.
از سویی دیگر شرکت آقای معاون اول در مناظرات و برنامه های تبلیغاتی در قامت یک کاندیدای فرمایشی و استفاده از 1470 دقیقه برنامه تبلیغاتی در صدا و سیما به نام جهانگیری و به کام روحانی، تصمیمی رندانه برای خرید فرصت تبلیغاتی از سوی روحانی محسوب می‌شود که علاوه بر فرصت قانونی اش، از زمان جهانگیری نیز برای پاسخ به منتقدانش بهره ببرد، اتفاق کاملا قانونی که قدرت کلام و مواجهه با منتقدان روحانی را زیر سؤال برده است.
با این همه پس از انتقادات مطرح شده به کاندیداتوری فرمایشی آقای معاون، اصلاح طلبان هم برای عادی جلوه دادن چنین جریانی با گریزی به انتخابات سال 92، روحانی را هم گزینه پوششی مرحوم هاشمی در آن سال خواندند، حال آنکه آقای عارف در آن سال تا روزهای آخر تنها گزینه‌ی اصلاح طلبان محسوب می شد و روحانی نیز همزمان با شعار اعتدال ورنگ و نمادی مستقل بطور جدی وارد انتخابات شده بود.
بی تردید تدبیری که قرار بود در آن جهانگیری با زبان روحانی در کام، پاسخگوی هجمه‌ی منتقدان دولت باشد، خود عاملی شد برای انتقادات و اتهامات بیشتر، اتهاماتی که آقای پزشکیان با پیش بینی آن، هوشمندانه از آن فاصله گرفت و برای نیل به هدف وسیله را توجیه نکرد!
*الف/محمدصادق کلبادی
اخبار ویژه
در دیدار هزاران نفر از زنان و دختران؛
بحران انرژی در سایه اختلافات نفت و نیرو؛
سکوت اصلاحطلبان
نظرات بینندگان
جدیدترین اخبار پربازدید ها
