ماجرای نامه‌ جمعی از سینماگران به روحانی

به گزارش پایگاه 598 به نقل از فارس، سال 92 با تشکیل دولت تدبیر و امید شعارهای زیبایی در همراهی و همسویی با اهالی هنر داده شد. شعارهایی که آرام آرام رنگ باخت و هنرمندان دریافتند که تدبیر و امید شاید صرفا شعاری برای کسب رای بوده است. شعار اعتدال، تدبیر، و امید برای هنرمندان علامتی بود که زود رنگ باخت و جایش را به ناامیدی و بی‌تدبیری داد. سینما اگرچه نیاز مبرم به تدبیر، امید و اعتدال داشته و دارد اما باوجود سینمای خسته و ناامید از جامعه و دولتمردان و سینماگرانی که روز به روز بر تعداد نگرانی‌های‌ آنها افزوده می‌شود، حالا دیگر امید و تدبیر گمشده سینما شده است.

دولت پیر و خسته رییس جمهور نتوانست امید و اعتدال را با تدبیر وارد بدنه سینما کند. از این‌پس در چند گزارش مرور کوتاهی خواهیم داشت بر نارضایتی‌هنرمندان از دولت تدبیر.

روند رویارویی دولت حسن روحانی را با سینماگران از ابتدایی که برای رأی آوردن تلاش می‌کرد و شعار می‌داد مرور خواهیم کرد. 

یکسال پیش جمعی از هنرمندان که در بخش‌های مختلف فرهنگی و هنری و ازجمله‌سینما فعالیت می‌کنند، در اعتراض به شرایطی که وزیر ارشاد مسبب آن بود اقدام به نگارش نامه‌ای خطاب به حسن روحانی رییس جمهور کشور کردند.

چندی پیش یکی از رسانه‌ها نامه جمعی از اهالی سینما را که رو به رییس جمهور بود با تیتری مبنی بر این که«صدای خرد شدن استخوان‌های‌مان می‌آید» منتشر کرد. 

در متن این نامه آمده است:

«به نام خداوند بخشنده و مهربان

جناب آقای دکتر روحانی رییس جمهور معزز و فهیم ایران

با سلام...

به اطلاع می رسانیم که مشکلات ماقبل قرون وسطایی مثل بی کاری و بی مسکنی و بی بیمه ای و توزیع ناعادلانه منابع عمومی در حوزه فرهنگ و سینما متاسفانه از گذشته ها شروع شده و هم اکنون به اوج خود رسیده و اکثر اهالی سینما را به زیر خط فقر رسانده است به طوری که صدای خرد شدن استخوان های عموم اهالی سینما در لابلای چرخ دنده های زندگی کنونی به وضوح شنیده می شود!

جناب دکتر روحانی، به خوبی می دانید که هنرمندان چه نقش تعیین کننده ای در جهت رشد فکری و فرهنگی هر جامعه ای دارند ولی متاسفانه به دلیل شرایط وحشتناک اقتصادی و انواع و اقسام بی عدالتی ها و بی توجهی ها این قشر مظلوم و افتخارآفرین از حداقل امکانات اولیه زندگی هم محروم است و جالب است که در این شرایط وحشتناک، هیچ مقام و نهاد مسئولی در این مرزو بوم هیچ اقدامی در جهت حل مشکلات سینماگران نجیب کشور از خود نشان نمی‌دهد تا جایی که به تعبیر حضرت رسول مکرم اسلام به وضوح دیده می شود که فقر از در وارد شده و ایمان از پنجره خارج می‌شود.

نشانه‌های این بحران و بی ایمانی را در هجوم هنرمندان این سرزمین به کشورهای بیگانه و شبکه های ماهواره ای را هم می بینید و هم می شنوید.

جناب دکتر روحانی عزیز، گروه سینمایی ها صمیمانه از حضرتعالی خواهشمند است که به مشکلات آبروبر و ما قبل قرون وسطایی هنرمندان دردمند این کشور به صورت فوری و اورژانسی رسیدگی کنید.

جناب دکتر روحانی بزرگوار، اعتقاد عمیقی داریم که شما صدای دردمندانه اکثریت قریب به اتفاق هنرمندان مظلوم این سرزمین را خواهید شنید و برای حل فوری و اورژانسی اینگونه مشکلات خانه خراب کن فکری خواهید کرد.

حال باید از رییس جمهور محترم پرسید که آیا ایشان بعد از یک دوره چهارساله، در برنامه جدید، برای فرهنگ و هنر هم جایی هرچند کوچک درنظر گرفته‌اند یا همچنان قرار است درصورت انتخاب، به صدای خرد شدن استخوان‌های اهالی فرهنگ و هنر بی‌اعتنا باشند ؟!