قربانی کردن قانون به نفع فرد!
سال93 حسام الدین آشنا، مشاور آقای روحانی گفت در ایران دولت ها همگی هشت ساله اند. این کلام بس ضعیف و بی پایه است چون نمی توان بر اساس احساسات و میل شخصی تحلیل ارائه داد. اتفاقا یکی از ضعف های دولت همین مشاوران ضعیف است. دولت یازدهم یک دولت خسته و پیر بود و انتظار زیادی از او نداشتیم. دولت یازدهم در انتخابات 92 بدهکار جریان های سیاسی موسوم به اصلاح طلب بود پس و این باعث تقسیم وزارتخانه ها بین افراد مختلف بود.
هرچند مقایسه دولتها با هم کار قشنگ و دقیقی نیست اما این دولت نسبت به دولتهای گذشته پویایی و تحرک کمتری داشت. در این یادداشت شرحی مختصر برآنچه در این چهار سال گذشت داریم. اگربخواهیم یک مجموعه دولت را دقیق بررسی و تحلیل کنیم لازم است همه عناصر تشکیل دهنده مجموعه دولت را همراه نوع نگاه، شیوه عملکرد و نتیجه مثبت یا منفی مدنظر قراردهیم تا با وجود همه نقاط مثبت و منفی یک نمره کلی را به دولت مدنظراختصاص دهیم. چون مجال یک تحلیل مفصل نیست باید یک فرمول ساده طراحی کنیم که بتوان سریع و ساده عملکرد دولت را بررسی کنیم. تحلیلگران معمولا مسائل مربوط به دولتها را در سه عنوان کلی خلاصه و تحلیل می کنند:
1-سیاسی: اگر بخواهیم عینک قضاوت را روی چشم بگذاریم می بینیم دولت یازدهم نسبت به منتقدین خیلی سختگیر بوده است. استفاده از عبارات ضداخلاق همچون بی شناسنامه، بی سواد، سرهنگ، ترسو و... نشان از ضعفی می باشد که چاره ای جز توهین را مکمل کمکاری های خود ندیده اند. آقای روحانی که سال 92 تحت حمایت اصلاح طلبان رای کمتر از51% شرکت کنندگان را آورد حتی نتوانست برای این طیف سیاسی تلاش کند و با فرافکنی مدام مشکلات را تقصیر دولت قبل انداخته و راه حل را مذاکره دانست؛ اما سوال نویسنده این است که آیا نسبت به چهار سال قبل هیچ گامی جلوتر رفته ایم؟
.
همه هنر این دولت در فضای بین الملل دنبال آمریکا دویدن وکلاه گشادی بنام برجام را جایگزین یک دنیا اقتدار کردن بود، تاجایی که یکی از علما در لفافه صفت بی غیرت سیاسی را به ایشان منتسب کردند. برجامی که حتی حالا خودشان هم از آن دفاع نمی کنند. برجام یک دنیا حرف است. نقاط مثبتی هم دارد اما معامله جرعه آب در مقابل یک سرزمین است. حالا دولت یازدهم ادعا می کند برجام از ما نیست، خدا آورد و آفتاب آن چشمان همه را... .
2-اقتصادی: هرچند دولت ادعا کرده مشکلات بیکاری، رکود، تورم و ... را حل کرده اما در زمینه اقتصاد کار خاصی صورت نگرفت جز کنترل ظاهری تورم. البته مشکل اصلی اقتصاد ما نه تورم بود نه تحریم؛ بلکه مشکل ما داشتن اقتصادی ضعیف، بیمار و وابسته است. در این مدت وابستگی ما به واردات بیشتر و اقتصاد ما ضعیف و ضعیف تر شد. کاهش تورم، رکود زیادی حاصل داشت که مدت زیادی طول می کشد تا دولت جدید آن را جبران کند. اگر نگاهی به آمار بیکاری و ورشکستگی بیندازیم مشخص می شود برنامه اقتصادی این دولت افتضاح بوده است.
از طرف دیگر دولت با اقتصاد هم سیاسی برخورد کرد نه علمی. در روزگاری که کارشناسان نظام و حتی مقام معظم رهبری از داشتن اقتصادی مقاوم صحبت می کنند دولت چاره اقتصاد را حل روابط بین المللی وضعف اقتصاد را نتیجه تحریم می داند. این حرف صحت داردکه تحریم سخت است اما بازی کردن در پازل دشمن خیلی برای ما گران تمام شد. دولتی که نقشه دشمن را نشناسد و در پاسخ به تحریم عقب نشینی کند، منافق یا ضعیف است. شاید مشاورین دولت یادشان رفته که ما از اول انقلاب تحریم هستیم تا جایی که سال های دفاع مقدس حتی سیم خاردار نداشتیم اما خدا را داشتیم و شد آنچه را که خدا خواست!
3-فرهنگی-اجتماعی: در زمینه فرهنگ همین بس که بدانیم وزیر فرهنگ و ارشاد ما در جلسه آواز زن شرکت می کردند و چه فیلم هایی که در این مدت روی پرده سینما نرفت! رئیس جمهور می فرمود ما نباید مردم را به زور به بهشت ببریم، اگر مسلمان باشیم این فرمایش کاملا غلط است اما هر انسان عاقلی می داند راه جهنم را هم نباید آسفالت کرد! دولت یازدهم فضای فرهنگی را از نظر عفاف کنترل نکرد و گاهی با مجوز به برنامه هایی با فرهنگ غربی، فضای فرهنگی مریض جامعه را آلوده تر کرد. فضای فرهنگی کشور در این دوره خیلی مسموم بود به فضاهای مجازی غیراخلاقی، البته اگر دولت نگوید کنترل فضای مجازی با ما نیست! مشکلات ازدواج ، اشتغال و رفاه بدتر شد. در پایتخت آمار ازدواج و طلاق خیلی به هم نزدیک شد و سن ازدواج بخاطر شرایط رکود و بیکاری بالا رفت، این خود زمینه آسیب های اجتماعی را بیشتر کرد. هرچند نمی توان تنها مقصر فضای نامناسب فرهنگی را دولت یازدهم دانست اما در بهترین حالت این دولت برسرعت و شدت این مشکلات افزود. اصولا از نظر فرهنگی مجموعه دولت اهل کیش بودند تا امام رضا(ع)
مدیریت اجرایی، اقتصاد و سیاست خارجه ضعیف سه ظلع دولت ضعیف روحانی را تشکیل می دهند. این دولت طرفدار مردم نبود و اگر جایی به مردم خدمتی کرد بهره های سیاسی آن فعل را نابود کرد مثل سبد کالا و یارانه ها.
هرچند مقایسه دولتها با هم کار قشنگ و دقیقی نیست اما این دولت نسبت به دولتهای گذشته پویایی و تحرک کمتری داشت. در این یادداشت شرحی مختصر برآنچه در این چهار سال گذشت داریم. اگربخواهیم یک مجموعه دولت را دقیق بررسی و تحلیل کنیم لازم است همه عناصر تشکیل دهنده مجموعه دولت را همراه نوع نگاه، شیوه عملکرد و نتیجه مثبت یا منفی مدنظر قراردهیم تا با وجود همه نقاط مثبت و منفی یک نمره کلی را به دولت مدنظراختصاص دهیم. چون مجال یک تحلیل مفصل نیست باید یک فرمول ساده طراحی کنیم که بتوان سریع و ساده عملکرد دولت را بررسی کنیم. تحلیلگران معمولا مسائل مربوط به دولتها را در سه عنوان کلی خلاصه و تحلیل می کنند:
1-سیاسی: اگر بخواهیم عینک قضاوت را روی چشم بگذاریم می بینیم دولت یازدهم نسبت به منتقدین خیلی سختگیر بوده است. استفاده از عبارات ضداخلاق همچون بی شناسنامه، بی سواد، سرهنگ، ترسو و... نشان از ضعفی می باشد که چاره ای جز توهین را مکمل کمکاری های خود ندیده اند. آقای روحانی که سال 92 تحت حمایت اصلاح طلبان رای کمتر از51% شرکت کنندگان را آورد حتی نتوانست برای این طیف سیاسی تلاش کند و با فرافکنی مدام مشکلات را تقصیر دولت قبل انداخته و راه حل را مذاکره دانست؛ اما سوال نویسنده این است که آیا نسبت به چهار سال قبل هیچ گامی جلوتر رفته ایم؟
.
همه هنر این دولت در فضای بین الملل دنبال آمریکا دویدن وکلاه گشادی بنام برجام را جایگزین یک دنیا اقتدار کردن بود، تاجایی که یکی از علما در لفافه صفت بی غیرت سیاسی را به ایشان منتسب کردند. برجامی که حتی حالا خودشان هم از آن دفاع نمی کنند. برجام یک دنیا حرف است. نقاط مثبتی هم دارد اما معامله جرعه آب در مقابل یک سرزمین است. حالا دولت یازدهم ادعا می کند برجام از ما نیست، خدا آورد و آفتاب آن چشمان همه را... .
2-اقتصادی: هرچند دولت ادعا کرده مشکلات بیکاری، رکود، تورم و ... را حل کرده اما در زمینه اقتصاد کار خاصی صورت نگرفت جز کنترل ظاهری تورم. البته مشکل اصلی اقتصاد ما نه تورم بود نه تحریم؛ بلکه مشکل ما داشتن اقتصادی ضعیف، بیمار و وابسته است. در این مدت وابستگی ما به واردات بیشتر و اقتصاد ما ضعیف و ضعیف تر شد. کاهش تورم، رکود زیادی حاصل داشت که مدت زیادی طول می کشد تا دولت جدید آن را جبران کند. اگر نگاهی به آمار بیکاری و ورشکستگی بیندازیم مشخص می شود برنامه اقتصادی این دولت افتضاح بوده است.
از طرف دیگر دولت با اقتصاد هم سیاسی برخورد کرد نه علمی. در روزگاری که کارشناسان نظام و حتی مقام معظم رهبری از داشتن اقتصادی مقاوم صحبت می کنند دولت چاره اقتصاد را حل روابط بین المللی وضعف اقتصاد را نتیجه تحریم می داند. این حرف صحت داردکه تحریم سخت است اما بازی کردن در پازل دشمن خیلی برای ما گران تمام شد. دولتی که نقشه دشمن را نشناسد و در پاسخ به تحریم عقب نشینی کند، منافق یا ضعیف است. شاید مشاورین دولت یادشان رفته که ما از اول انقلاب تحریم هستیم تا جایی که سال های دفاع مقدس حتی سیم خاردار نداشتیم اما خدا را داشتیم و شد آنچه را که خدا خواست!
3-فرهنگی-اجتماعی: در زمینه فرهنگ همین بس که بدانیم وزیر فرهنگ و ارشاد ما در جلسه آواز زن شرکت می کردند و چه فیلم هایی که در این مدت روی پرده سینما نرفت! رئیس جمهور می فرمود ما نباید مردم را به زور به بهشت ببریم، اگر مسلمان باشیم این فرمایش کاملا غلط است اما هر انسان عاقلی می داند راه جهنم را هم نباید آسفالت کرد! دولت یازدهم فضای فرهنگی را از نظر عفاف کنترل نکرد و گاهی با مجوز به برنامه هایی با فرهنگ غربی، فضای فرهنگی مریض جامعه را آلوده تر کرد. فضای فرهنگی کشور در این دوره خیلی مسموم بود به فضاهای مجازی غیراخلاقی، البته اگر دولت نگوید کنترل فضای مجازی با ما نیست! مشکلات ازدواج ، اشتغال و رفاه بدتر شد. در پایتخت آمار ازدواج و طلاق خیلی به هم نزدیک شد و سن ازدواج بخاطر شرایط رکود و بیکاری بالا رفت، این خود زمینه آسیب های اجتماعی را بیشتر کرد. هرچند نمی توان تنها مقصر فضای نامناسب فرهنگی را دولت یازدهم دانست اما در بهترین حالت این دولت برسرعت و شدت این مشکلات افزود. اصولا از نظر فرهنگی مجموعه دولت اهل کیش بودند تا امام رضا(ع)
مدیریت اجرایی، اقتصاد و سیاست خارجه ضعیف سه ظلع دولت ضعیف روحانی را تشکیل می دهند. این دولت طرفدار مردم نبود و اگر جایی به مردم خدمتی کرد بهره های سیاسی آن فعل را نابود کرد مثل سبد کالا و یارانه ها.
اخبار ویژه
شایعه دیدار ایلان ماسک با سفیر ایران:
بررسی سندرم «خودتحقیری» در جریان سازش؛
مافیای واقعی فیلترشکنفروشی در ایران
نظرات بینندگان
فیلم و عکس
جدیدترین اخبار پربازدید ها
