خرمشهر، پس از دو بار آزادی!

امروز پس از چندسال به خرمشهر و آبادان سفر کردم. خرمشهر امروز بیش از شهرهای دیگر ایران سیاست های توسعه گرای جمهوری اسلامی را نمایندگی می کند. تصاویری اسفبار از عدم توازن، مصرف زدگی، فقر و بی نظمی.

آقای روحانی در اولین سفر خود به خرمشهر در جملاتی تاریخی، خرمشهر را "آزاد" اعلام کرد؛ منطقه ی آزاد. که امروز کل استان خوزستان را در بر می گیرد.
چند صد متر آنسوتر از مال ها و فروشگاه های بزرگی که انبوه اجناس وارداتی خارجی را برای توریست ها به فروش گذاشته اند، تنها چند صدمتر آنسوتر، خانه های ترک خورده از فقر در کنار گنداب ها و زباله ها پنهان شده اند. کودکان همچنان پابرهنه، غبار محرومیت بر چهره دارند. جوانترها اگر خوش شانس بوده اند به توریست ها سیگار و آدامس می فروشند و اگر خوش شانس تر، ته لنجی های چینی و تایلندی را بساط کرده اند.

"کنزالمال" مشهورترین بازار بزرگ جنوب خوزستان، انباشته از کالاهای ریز و درشت و خوراکی های خارجی، مملو از خریدارانی است که برای تفریح از سراسر کشور به آنجا راهی شده اند. در میان آنها خودروهای لوکس با شماره منطقه آزاد اروند بیشتر به چشم می خورد. صاحبان این خودرو ها غالبا از طبقه متوسط جدید شهری اند که به لطف "آزاد" شدن منطقه، خودروهای گران را با نصف قیمت خریداری کرده اند.

خوزستان به بازار بزرگ اجناس خارجی و ویترینی رنگ و رو رفته از ترکیب فقر و دارندگی بدل شده است. خرمشهر باید از نو ساخته می شد ولی سیطره ی تکنوکراسی بی ملاحظه از دهه ی هفتاد به اینسو برای خرمشهر کار زیادی نکرد جز اینکه مردم را یا به فروشنده یا خریدار کالاهای خارجی بدل کرد. تمام دولت های پس از دولت سازندگی هم یا نخواستند که چنین نباشند یا نتوانستند. تا برسد به دولت نو-راستگرای فعلی که مدیر مناطق آزادش رسماً اعلام کرد که ما براى جوانان این مناطق از طریق سرایه داری و خدمات به توریست ها، شغل ایجاد می کنیم!