به گزارش پایگاه 598 به نقل از فارس، حسن روحانی رئیس جمهور کشورمان صبح امروز با حضور در هشتمین جشنواره
بینالمللی فارابی که در سالن اجلاس سران برگزار شد، اظهار داشت: خوشحالم
در جمع شما پژوهشگران و نویسندگانی که در زمینه علوم انسانی و اسلامی تلاش
کردهاید و میکنید و جشنواره فارابی همواره به عنوان تجلیل و تکریم از
صاحبنظران علوم انسانی و اسلامی چه فرهیختگان داخلی و چه آنانی که راجع به
اسلام و ایران و انقلاب در خارج از کشور تلاش میکنند.
وی افزود:
در ایام پیروزی انقلاب اسلامی و جشن سالگرد آن هستیم و وارد سی و نهمین سال
از پیروزی انقلاب اسلامی شدهایم. هنوز هم از صاحبنظران درخواست میکنم
انقلاب اسلامی را بازخوانی و تحلیل کنند که چطور و چگونه در یک عصر دو
اردوگاهی در دوران جنگ سرد ملتی که به هیچیک از دو اردوگاه تکیه نکرد
توانست بزرگترین انقلاب مردمی را به پیروزی برساند.
رئیس جمهور
ادامه داد: امام به عنوان راهبر این انقلاب، مرجع تقلید چگونه توانست این
انقلاب بزرگ را به پیروزی برساند؟ در ابعاد مختلف این مسئله میتوان سخن
گفت ما من میخواهم به یک نکته مهم اشاره کنم که اگر مردمشناسی دقیق امام
نبود و اگر امام قضاوتی که نسبت به جامعهشناسی ایران روانشناسی اجتماعی
ایرانی داشت، دقیق نبود، انقلاب به پیروزی نمیرسید.
روحانی تصریح
کرد: امام خمینی نسبت به وحدت، انسجام و قدرت مردم اندیشه و نظری داشت که
شاید در آغاز تعداد، انگشتشماری از صاحبنظران با او همراه بودند. همه
میگفتند اگر مردم با دست خالی در برابر یک قدرت بزرگ منطقهای و با
پشتیبانی تقریبا همه قدرتهای بزرگ جهانی آن هم بدون سلاح، بدون امکانات و
بدون تشکیلات منظم حزبی میتوانند پیروز شوند.
وی افزود: میگفتند
مگر میشود مردم را از طریق مساجد و حسینیهها، از طریق اعلامیه، نوار،
کتاب و سخنرانیها به خیابانها کشاند! و این مردم بتوانند در برابر یک
قدرت استبدادی و تا دندان مسلح پیروز شوند.
رئیس جمهور با بیان
اینکه سال 41 مبداء نهضت اسلامی در انجمنهای ایالتی و ولایتی بود، گفت:
البته اواخر همان سال نیز نهضت اسلامی شروع شد که سال 42 با 15 خرداد خود
اوج این نهضت بود. سال 43 به معنای حرکت ضداستعماری این نهضت بود و آن هم
در ماجرای کاپیتولاسیون و تبعید حضرت امام به ترکیه و سپس عراق بود.
روحانی
با بیان اینکه ما در تمامی این مقاطع به قدرت مردم ایمان داشت، گفت: بیشتر
این به ذهن میآمد که امام بر مبنای ایمان و اعتقادش به خدا و توکل به
صحنه آمد که اصل نیز همان است و همه قدرتها آنجاست و دلهای مردم و گردش
افکار مردم نیز به دست اوست.
وی خاطرنشان کرد: این نظر درستی است
اما در عین حال امام به مردم و قدرت مردم باور داشت، آیا از لحاظ علوم
اجتماعی، روانشناسی، جامعهشناختی این مسئله را تحلیل کردهایم؟ چه چیزی
باعث شد که یک ملت بزرگ بتواند در برابر همه قدرتها پیروز شود؟
روحانی
تأکید کرد: بنده در اینجا میخواهم بار سنگین مسئولیت دانشمندان علوم
انسانی و اسلامی را تذکر دهم زیرا آنها هستند که باید انقلاب را بازخوانی
کنند، ابعاد مختلف این انقلاب شکوهمند و بزرگ را تبیین و تفسیر کنند. حتی
اگر بگوییم علم تنها به هدف شناخت است نه تغییر، حتی اگر این نظریه را
بپذیریم که علم در پی شناخت واقعیتها و حقیقتها است و نه بیشتر، باز هم
باید این واقعه انقلاب را به خوبی بشناسیم و تفسیر کنیم.
وی تصریح
کرد: همچنین اگر بناست علم و دانش در پی تغییر باشد و این تغییر است که
میتواند حتی واقعیتها را برای ما به خوبی تبیین و تفسیر کند و یا اگر یک
قدم بالاتر از دید اسلامی به علوم انسانی نگاه کنیم که وظیفه آن تنها شناخت
و تغییر نیست بلکه هدایت و تعالی انسانها و جامعه است، چون اگر بعد دینی و
اسلامی را کنار بگذاریم شاید وظیفه علوم بیشتر منحصر شود در شناخت و تغییر
اما وقتی به بعد اسلامی نگاه میکنیم مسئله هدایت و تعالی جامعه نه تنها
مسائل توصیفی که بعد ما ناچاریم به مسائل تجویزی بپردازیم.
رئیسجمهور
تأکید کرد: همانگونه که یک طبیب تنها در پی شناخت عدم تعادل مزاج یک بیمار
نیست و در پی تنها شناختن بیماری و عامل بیماری و درد نیست و در فکر راه و
نسخه درمان و معالجه او تا بازگشتش به تعادل کامل است علم هم در تمام
زمینهها این وظیفه مهم و بزرگ و همچنین عالمان و فرهیختگان این رسالت
سنگین را بر دوش دارند. البته شاید برخی علوم انسانی کمتر بتوانند در این
راستا قدم بردارند. آنکه به ادبیات یک زبان میپردازد علیالظاهر نمیتواند
نسخه تعالی جامعه را بپیچد اما در عین حال از طریق آن ادبیات و زبان است
که دریچهای به سمت دستیابی به فرهنگ واقعی ملتها باز میشود و آن فرهنگ
است که عامل حرکت ملتها و جوامع خواهد شد.
روحانی ادامه داد: در
تمام علوم انسانی و اسلامی به غیر از بخش بنیادی آن باید به فکر کاربردی آن
هم باشیم، امروز در جامعه ما دهها مشکل بزرگ وجود دارد که من از شما
میپرسم برای حل این مشکلات بزرگ آیا فقط علوم تجربی، فنی، پایه میتوانند
راه درمان باشند یا بیشترین باور مسئولیت بر دوش عالمان علوم انسانی و
اسلامی است.
وی افزود: مشکل اقتصاد جامعه را چه کسانی باید حل
کنند، چه کسانی باید شرایط اقتصادی جامعه را تبیین کنند؟ و مگر امروز یکی
از مشکلات بزرگ ما مسئله اقتصاد نیست، مسئله رشد و رونق اقتصادی نیست، خروج
از رکود نیست، علم مدیریت بر دوش کدام رشتهها است. مگر این علوم انسانی
نیست که بار مسئولیت سیاستگذاری و شیوه سیاستگذاری و چهارچوب سیاستگذاری
و مدیریت جامعه را بر دوش دارد. حتی اگر از اقتصاد و تحول اداری و تحول در
سیستم بانکی که امروز یک مشکل بزرگ در جامعه ما است بگذریم و به مسائلی
نگاه کنیم که به ظاهر صرفا با دیگر علوم آنها قابل حل و فصل است باز هم
باید به این نکته توجه کنیم که علوم انسانی نقش بسیار تأثیرگذاری خواهد
داشت.
رئیسجمهور گفت: اگر ما مشکل سلامت در جامعه داریم و تحول
سلامت را خواهانیم آغازش از فرهنگ سلامت است و این فرهنگ سلامت بر دوش
پزشکی نیست، پزشکی درد را میشناسد و درمان میکند اما فرهنگ سلامت، بارش
بر دوش همه است، ایجاد فرهنگ کار بر عهده کیست؟ وجدان کاری را چه کسانی
باید به وجود آورند؟ بار سنگینی بر دوش اندیشمندان علوم انسانی است.
روحانی
اضافه کرد: اگر ما مشکل آب داریم و باید این معضل را حل و فصل کنیم، و
منابع آبی را درست مدیریت کنیم و شیوههای جدید آبیاری را بیاموزیم که همه
اینها درست است، همچنین از ذخیره آبی درست استفاده کنیم، از منابع جدید
آبی باید برای رفاه مردم بهره بجوییم اما بدون فرهنگ صحیح برای مصرف آب و
مدیریت آب ما میتوانیم مشکل آب را حل کنیم؟ حتی اگر تحول در علوم کشت را
خواهانیم بدون ایجاد فرهنگ لازم در کشاورزان عزیزمان میتوانیم این تغییر
الگوی کشت یا الگوی مصرف را در جامعه به وجود آوریم؟ و اگر محیط زیست ما
امروز در غرب، جنوب و شرق کشور مردم ما را گرفتار ریزگردها و آلودگی هوا
خاک و آب قرار داده که راه حلهای علمی دارد و باید به آن بپردازیم ما باید
مصرف انرژیمان متعادل شود، جامعه ما باید از منابع سوختی سالم استفاده
کند.
وی تأکید کرد: همچنین باید صنعت ما متحول شود که همه این
موارد درست است و باید بتوانیم بیابانزدایی و کنترل کنیم منابعی که این
همه ریزگردها را به جامعه و شهرهایمان میکشانند، اما در مسئله محیط زیست
بدون تغییر فرهنگ جامعه، اهمیت مسئله محیط زیست و مراقبت مردم، سبک زندگی،
کنارگذاشتن وسیله شخصی در حد اکثر زمان و استفاده حداکثری از وسایل عمومی
میتوانیم مسئله را حل و فصل کنیم پس کمتر موضوع و مسئلهای شما پیدا
میکنید که برای حل معضلات و مشکلات علوم انسانی بار مسئولیت سنگین بر دوش
نداشته باشد.