يك هنرمند داراي عارضه كوررنگي به عنوان «سايبورگ» (موجودي که علاوه بر اعضاي طبيعي بدن، داراي ارگان‌هاي عملکردي مصنوعي است)، موفق به ساخت دستگاهي شده كه با نصب آن بر روي سر خود، قادر به شنيدن ترجمه صوتي رنگها مي‌شود.
ايسنا، «نيل هاربيسون»، هنرمند 29 ساله‌اي كه عارضه كور رنگي وي را محدود
به مشاهده جهان به صورت سياه و سفيد كرده، به تازگي به دستگاهي مجهز شده كه
رنگها را به شكل نت‌هاي مختلف در يك مقياس ترجمه مي‌كند.
اين دستگاه «eyeborg» نام دارد و هاربيسون در سال 2004 به منظور كسب اجازه از دولت انگليس و خدمات شناسايي و گذرنامه، براي به رسميت شناختن اين دستگاه به عنوان عضوي از بدنش تلاش كرد.
براي عملكرد اين دستگاه، يك تراشه در پشت سر وي قرار گرفته كه به انتقال امواج نوري به صورت صوت پرداخته و هاربيسون مي‌تواند صداي رنگها را از داخل سر خود «بشنود».
به گفته اين هنرمند جوان، وي در ابتدا با سردردهاي شديدي در پي ورودي‌هاي مداوم صوت روبه‌رو بوده اما پس از پنج هفته مغزش به آن عادت كرده و هاربيسون توانسته موسيقي و صداي واقعي را با رنگها مرتبط كند.
هاربيسون كه در دوران دبيرستان به ارتباط ميان رنگ و صدا علاقه‌مند بود، در سال 2002 و با ورود به دانشكده هنر دارتينگتون براي تحصيل در رشته موسيقي توانست از اين مفهوم استفاده كند.
هاربيسون در اين دوران در سخنراني آدام مونتاندوم با موضوع دانش رايانيك با تأكيد بر الحاق‌هاي حسي شركت كرده و توانست وي را براي ساخت يك دستگاه رايانيك براي غلبه بر كوررنگي خود متقاعد كند.
اين دستگاه با يك دوربين روي سر كه به يك رايانه متصل بوده، كار كرده و رنگها را ثبت و به امواج صوتي تبديل مي‌كند.
براي عملكرد اين دستگاه، هاربيسون ابتدا بايد فركانس‌هاي مرتبط با هر رنگ را حفظ كند. رنگهاي فركانس بالا از بم بالايي برخوردار بوده، در حاليكه رنگهاي فركانس پايين، وضوح بيشتري دارند. مثلا رنگ قرمز در ميان فركانس‌هاي پايين بوده؛ اما بنفش، رنگي با فركانس پايين است.
اين دستگاه «eyeborg» نام دارد و هاربيسون در سال 2004 به منظور كسب اجازه از دولت انگليس و خدمات شناسايي و گذرنامه، براي به رسميت شناختن اين دستگاه به عنوان عضوي از بدنش تلاش كرد.
براي عملكرد اين دستگاه، يك تراشه در پشت سر وي قرار گرفته كه به انتقال امواج نوري به صورت صوت پرداخته و هاربيسون مي‌تواند صداي رنگها را از داخل سر خود «بشنود».
به گفته اين هنرمند جوان، وي در ابتدا با سردردهاي شديدي در پي ورودي‌هاي مداوم صوت روبه‌رو بوده اما پس از پنج هفته مغزش به آن عادت كرده و هاربيسون توانسته موسيقي و صداي واقعي را با رنگها مرتبط كند.
هاربيسون كه در دوران دبيرستان به ارتباط ميان رنگ و صدا علاقه‌مند بود، در سال 2002 و با ورود به دانشكده هنر دارتينگتون براي تحصيل در رشته موسيقي توانست از اين مفهوم استفاده كند.
هاربيسون در اين دوران در سخنراني آدام مونتاندوم با موضوع دانش رايانيك با تأكيد بر الحاق‌هاي حسي شركت كرده و توانست وي را براي ساخت يك دستگاه رايانيك براي غلبه بر كوررنگي خود متقاعد كند.
اين دستگاه با يك دوربين روي سر كه به يك رايانه متصل بوده، كار كرده و رنگها را ثبت و به امواج صوتي تبديل مي‌كند.
براي عملكرد اين دستگاه، هاربيسون ابتدا بايد فركانس‌هاي مرتبط با هر رنگ را حفظ كند. رنگهاي فركانس بالا از بم بالايي برخوردار بوده، در حاليكه رنگهاي فركانس پايين، وضوح بيشتري دارند. مثلا رنگ قرمز در ميان فركانس‌هاي پايين بوده؛ اما بنفش، رنگي با فركانس پايين است.
اخبار ویژه
پیامهای مغرضانه، خطرات تحلیلگرانه!
روایت صحیح از نحوه مدیریت انرژی در دولت شهید رئیسی؛
نظرات بینندگان
جدیدترین اخبار پربازدید ها
