به گزارش پایگاه 598 به نقل از روزنامه آرمان، در اين جا سخن از مهم‌ترين عامل تعادل در خانواده يعني، مسرت زندگي و خوشرويي است كه گويي تمام جنبه‌هاي حيات انساني را در خود متبلور مي‌كند. از ويژگي‌هاي برجسته پيامبران الهي و اولياي بزرگ پروردگار، خوش خلقي و گشاده رويي با مردم و اطرافيان ذكر شده است و شخصيت رسول اكرم (ص) در ميان همه آنان از حيث نرمي اخلاق و خوشرويي و نفوذ در انسان‌ها، ممتاز است. در روابط متقابل زن و مرد، لحظه‌ها، سرشار از بيم و اميد است. زماني مي‌توان زندگي را قرين شادكامي ساخت كه در چهره زوجين، نشانه‌هايي كه بيشتر حاكي از اميد‌هاي آينده هستند تا بيم و نگراني، مشاهده گردد. در برخورد دو شخصيت، آن چه ابتدا تاثيرگذار است، ظاهر شاد و با نشاط آنها است، فروغ زندگي است كه از چشمانشان ساطع مي‌شود. از نگاه نافذ امام علي(ع) مومن كسي است كه با وجود قلبي غمگين، چهره‌اي پرنشاط دارد و اين بهترين ميزان و ضابطه براي ارزيابي لياقت زن يا شوهر در زندگي مشترك است. براي تعادل در زندگي، بايد چون چشمه از درون جوشيد و خرمي و زيبايي آفريد و به ديگران مسرت حيات، عرضه نمود. بايد دستي از آستين همت بيرون آورد و گرد و غبار افسردگي را از چهره‌ها (به ويژه همسر) زدود و گل لبخند را بر لبان آنان، روياند.
عواطف مسري است
روابط اجتماعي، مشحون از تبادلات روحي و عاطفي ميان انسان‌هاست. بايد بپذيريم كه ناگزير از زندگي در جمع هستيم. هر نوع حالت روحي ما اعم از شادي و غم، خواه ناخواه تاثيرات فوري و مشخصي بر اطرافيان ما بر جاي مي‌گذارد. از اين رو، انتخاب نوع تاثير بر ديگران، بر عهده خود ماست. اينكه علاقه مند باشيم بر ديگران تاثير مثبتي بر جاي‌گذاريم يا خاطره نامطلوبي از ما در ذهن داشته باشند، بستگي به نوع گزينش ما دارد. همه ما عباراتي نظير «افسرده دل، افسرده كند انجمني را» يا «مستمع صاحب سخن را بر سر ذوق آورد» را به كرات شنيده ايم؛ اينها و نظاير آن، در برگيرنده واقعيت غير قابل انكاري است كه ديگران از ما روحيه مي‌گيرند يا روحيه خود را مي‌بازند. هر نوع عاطفي اعم از شادكامي يا تلخ كامي ما در همسر، اثر تعيين‌كننده و مشخصي بر جاي مي‌گذارد. ما، خود نيز از تاثيرات مسلم و انكار ناپذير روحيه همسرمان بركنار نيستيم. روحيات زن و شوهر به مثابه ظروف مرتبط به هم عمل مي‌كنند.
چند توصيه تربيتي
شادكامي، يك احساس دروني با منشا باطني است و آثار بيروني هم دارد كه تا قلبا خود را آماده خوش رفتاري و خوشرويي نكنيم، در رفتارمان تجلي نخواهد كرد.
هر يك از زن و مرد، در شادكامي زندگي، نقش برجسته‌اي دارند. ولي مرد به لحاظ مديريت خانواده، در اين زمينه مسئوليت سنگين تري دارد. همه اعضاي خانواده، به او تكيه مي‌زنند. لذا مرد شادكام، خانواده شادكام خواهد داشت.
خود را بايد عليه بي‌حالي روحي و بي‌حوصلگي حفظ كنيد و سهم خود را در شادكامي زندگي و خانواده ارتقا دهيد. هرگز اجازه ندهيد افكار منفي و ياس آلود، چون موريانه‌ها، ريشه‌هاي مسرت و شادكامي زندگي تان را از بين ببرند و بر شما مسلط شوند.
معيار‌هاي شخصي خود را در زمينه سود و ضرر، بازبيني كنيم. شادكامي، عمدتا به ادراك صحيح واقعيت، بستگي دارد. هميشه، به دست آوردن چيزي سود و از دست دادن چيزي ضرر نخواهد بود. آن چيزهايي را كه به دست آوردنش ممكن است نظير مال و منال، براي فقدانش متاسف نشويد و آن چيزهايي كه نصيبتان مي‌شود، شما را خيلي خوشحال ننمايد. معيار‌هاي سنجش سود و ضرر را از اينگونه امور بالاتر ببريد و از زاويه ديگري آنها را ببينيد. در چنين صورتي، تعادلتان برهم نمي‌ريزد و در خود در برابر مسائل زندگي، نيروي مقاومت بيشتري احساس خواهيد نمود.
از احساس نفرت و انزجار نسبت به خودتان فاصله بگيريد. اگر در گذشته زندگي مطابق دلخواهتان نبوده، آينده را فداي گذشته نكنيد. مي‌توان با بهتر زندگي كردن و برخورد مثبت و عقلاني از رنج‌هاي زياد كاست. اگر با خودتان كمي مهربان و واقع بين باشيد، شادكامي زندگي را بهتر احساس خواهيد نمود.
خود را آماده كسب تجربه از ديگران نظير اطرافيان و همسرتان نماييد. تجارب تلخ و نامطبوع ديگران، شما را متوجه ارزش‌هاي موجود زندگي تان و قدرداني از آنها و در نتيجه شادكامي بيشتر خواهد نمود.
تجارب مطبوع ديگران، نيز قابل انتقال به زندگي شخصي ما خواهد بود و بر نشاط و شادابي زندگي خواهد افزود.
غم خوردن يك عاطفه انساني است. براي رهايي از آن بايد با تغييرات و فراز و نشيب‌ها، خويشتن را تطبيق دهيم.
بايد اين واقعيت را بپذيريم كه همه آن چه را كه موجب نگراني ما مي‌شود، هرگز رخ نمي‌دهد و آن بخشي كه واقع مي‌شود، نيز غير قابل اجتناب است.
به جاي عيب جويي نسبت به هم عيب پوش باشيد و از شيوه‌هاي صحيح انتقاد براي تغيير و اصلاح رفتار كمك بگيريد.
