سرویس سیاسی پایگاه 598 - نکته مهم و قابل توجه در تحولات اخیر آمریکا این است که رئیس جمهور تصمیمی را امضا می کند و هنوز جوهر تصمیمش خشک نشده است این تصمیم در سراسر آمریکا اجرایی می شود. این یعنی قابلیت حکمرانی!
در کشور ما تقریبا بر عکس است. رئیس جمهور تصمیم می گیرد ساعت ها را تغییر ندهد اما بلافاصله مجلس با تصویب قانونی این تصمیم رئیس جمهور را وتو می کند. مجلس تصمیم می گیرد که نرخ خوراک پتروشیمی افزایش پیدا کند و عده ای پای مجمع تشخیص مصلحت نظام را به وسط می کشند تا مانع شوند. مجلس و دولت به تفاهمی درباره کنکور می رسند که دیوان عدالت اداری تصمیمات را باطل می کند.
مجلس تصمیم به ادغام دو سازمان می گیرد اما دولت این تصمیم را اجرا نمی کند و در عالی ترین سطح رهبر معظم انقلاب برای پذیرش برجام چند شرط می گذارند و مصوبه کشور به حکم این شروط، قانونی می شود اما در عمل این شروط نادیده گرفته می شود و ده ها مثال این چنینی در نظام تصمیم گیری کشور موجود است.
تقریبا در کشور ما هیچ مرجعی نیست که شما مطمئن باشید وقتی تصمیم صریحی را گرفت این تصمیم تا آخر اجرا می شود. مگر آنکه به زور و قدرت آن نهاد و فرد در کشور. در کشور ما جایگاه های رسمی و روالهای قانونی چندان مهم نیست. چون قواعد اداره کشور و تقسیم کار میان نهادها به درستی تعیین نشده است. آنچه در عمل نقش ایفا می کند قدرت سیاسی افراد است.
این وضعیت شاید یکی از مهمترین موانع پیشرفت کشور باشد چرا که واقعا نمی توان فهمید از کدام جایگاه باید مسائل کشور را حل کرد.
تبصره. اینکه یک قاضی این حکم را در یک ایالت معلق کرده است مفهوم نوشته را نقض نمی کند. همه آشنایان به نظام سیاسی آمریکا می دانند که چنین مداخله هایی هم ضابطه مند است و به یک فضای آشفته تصمیم گیری تبدیل نمی شود. ضمن اینکه این خبر هم چندان دقیق نیست.
* یاسر انصاری