بی‌اثری برجام مردم را واخورده کرد

وی ادامه می‌دهد:‌ جریان اصلاحات نباید سرنوشت خود را به حیات کسانی گره بزند که در سیاست اجرایی به ویژه در زمینه مسائل داخلی موفقیت چندانی نداشته و در مسائل خارجی نیز با مشکل اجرایی شدن برنامه‌های خود مواجه شده‌اند. به همین دلیل اصلاح‌طلبان نباید وارد بازی‌ای شوند که از فوایدش کمترین بهره را ببرند و از مضرات آن بیشترین سهم نصیب آنها شود. عقل سیاسی حکم می‌کند اصلاح‌طلبان وارد بازی شوند که سودش بیشتر از زیانش باشد. این در حالی است که اصلاح‌طلبان در حال وارد شدن در بازی هستند که ضررش بیشتر از سود آن است. این اتفاق در چهار سال اول دولت آقای روحانی برای اصلاح‌طلبان رخ داده است. به نظر من این اتفاق در چهارسال دوم به دلیل اینکه دولت نیازی به پشتوانه اصلاح‌طلبی خود ندارد ممکن است به صورت عمیق‌تر و جدی‌تری برای اصلاح‌طلبان رخ بدهد. البته سخن من به معنای «عبور از روحانی» نیست. منظورمن این است که ما نباید هزینه توقف در روحانی را با عبور از گفتمان اصلاح طلبی تامین کنیم. سرمایه تاریخی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی اصلاح‌طلبان به راحتی و «یک شبه» به دست نیامده که ما آن را به راحتی و «یک شبه» از دست بدهیم. جریان اصلاحات نباید در پای قدرت ذبح شود.
وی یادآور شد: پس از پایان انتخابات ریاست جمهوری نیاز دولت به جریان اصلاحات نیز کمتر می‌شود و همین مسئله احتمال تغییر را بیشتر می‌کند. جریان اصلاحات باید پیش‌بینی این شرایط را انجام بدهد که با توجه به کارت‌هایی که روی میز بازی قرار داده در آینده چه سهمی از پازل قدرت خواهد داشت. متأسفانه برخی از اصلاح‌طلبان نقش پطروس فداکار را برای دولت بازی و عنوان می‌کنند ما تنها برای فداکاری در صحنه حاضر شدیم و به دنبال سهم‌خواهی نیستیم. جریان اصلاحات به هیچ عنوان حاضر نیست برای رسیدن به قدرت و حضور در مناصب دولتی به هر حشیشی متوسل شود. منظور من سهم گفتمان و جریان اصلاحات در قدرت آینده کشور است. جریان اصلاحات «پطروس فداکار» آقای روحانی نیست که همه سرمایه‌های خود را برای حمایت از ایشان به میدان بیاورد، اما سهم اندکی از قدرت آینده کشور داشته باشد یا اینکه اصلا سهمی به آن تعلق نگیرد. قرار نیست جریان اصلاحات خود را خم کند تا آقای روحانی روی دوش آن قرار بگیرد و وارد پاستور شود و بعد دو طرف با هم خداحافظی کنند.