تدبیر، امیدهای برباد رفته و اما برجام!

تا همین ماه قبل پاسخ مسؤولان دولتی در قبال مشکلات مملکت، انسان را به یاد این حکایت‌ می‌انداخت. به چند پرسش و پاسخ فرضی توجه کنید. آیا دولت چاره‌ای برای بیکاری جوانان اندیشیده است؟ یقیناً اشتغال جوانان تحصیلکرده از جمله اولویت‌های اصلی دولت یازدهم است که با مدد برجام قابل حل است و اما برجام.... آیا مشکل ریزگردها و هوای آلوده مدنظر دولت است؟ یقینا ما به سلامت ملت بسیار اهمیت می‌دهیم و با توجه به برجام این معضل به سرعت رو به بهبود خواهد رفت و اما برجام.... آیا مشکل آب شرب شهرستان‌ها در این دولت حل خواهد شد؟ یقینا آب شرب یکی از نیازهای اساسی مردم است که با عنایت به دستاوردهای برجام به سرعت طرح‌های مرتبط با این حوزه آغاز خواهد شد و اما برجام....
 اینها روایت دیروز بود. پس از این فراز و نشیب‌های برجامانه، امروز که مبارزه با فساد از بیت جناب رئیس‌جمهور سر درآورده است، امروز که خبری از معرفی و مجازات عاملان حقوق‌های نجومی و وام‌های فضایی نیست، امروز که درمان گورخوابی، عقیم‌سازی عنوان می‌شود، امروز که شایعه‌ اتصال جیب ستاد انتخاباتی با جیب سرمایه‌داران به گوش می‌رسد، امروز که وزرا به جای حل مشکلات مملکت به نزاع با هم می‌پردازند، امروز که در راستای جمله تاریخی «امان از بستن دهان منتقدان» پاسخ انتقاد، احضار «نویسنده، مدیرمسؤول، صاحب امتیاز و سایر شرکا و معاونان در ارتکاب جرم» به دادگاه است و امروز که مشکلات مملکت همانند آلودگی هوا ملت را به مرز خفگی رسانده است، جناب رئیس‌جمهور بیشتر از این با تدبیرتان امیدهای فردا را بر باد ندهید و فکری اساسی کنید. خواهشا بدون «و اما برجام».