نتایج سرگیجه عمومی دولت در بخش های مختلف کشور

به گزارش سرویس سیاسی پایگاه 598، در اوایل تشکیل دولت یازدهم زمانی که گفتند و گفتیم که دولت حسن روحانی قطعه ایی جدا شده از دولت های سازندگی و اصلاحات بوده و فاقد گفتمانی مستقل از دو دولت یاد شده می باشد بسیاری علیرغم وجود تمام شباهت های موجود در ترکیب کابینه با استناد به عضویت رئیس دولت در جامعه روحانیت مبارز این ادعا را رد کردند و یا سکوت را بهترین راهبرد تا زمان روشن شدن شاکله فکری آن دانستند و آن زمان هم که همگان فهمیدند که این دولت، دولت مستعجل همه فن حریفی برای پاسداری از ارزش ها و اصول انقلاب اسلامی نیست گفتند و گفتیم حال که دولت را شناخته اید که دولتی پروپاگاندایی – رسانه ای است که برای ادامه حیات خود نیازمند چالش های رسانه ای وایجاد حاشیه امن برای مدیران بی برنامه و فاقد صلاحیت خود می باشد کم هزینه ترین سیاست با بهترین بازخورد در اجتماع و بدنه آرای مردمی دولت یازدهم خالی کردن اطراف دولت از هیاهوی رسانه ای است تا تمام ذات و ظاهر و باطن دولت در منظر نگاه همگان قرار گیرد .

امروز که ماههای آخر دولت تدبیر و امید را می گذرانیم ، مشاهده می کنیم که تمام آن پیش بینی ها در جامعه برای خود مصادیق عینی و قابل روئیتی یافته است و از دون پایه ترین افراد از نظر جایگاه و طبقه اجتماعی تا ارشد ترین ایشان می بینند که دولت در یک سردرگمی تاریخی که می تواند تا مدتها تحلیل های زیادی را در فضای رسانه ای و مجازی پدید آورد نمی داند پاسخ گوی کدامیک از قول ها و وعده های انتخاباتی و ذاتی خود و هر دولت دیگری باشد:

- اصلاح 100 روزه اقتصاد به صدها روز کشید اما خبری از رونق و گشایش اقتصادی و گشاد شدن جیب ملت نشد که جیب ها خالی و سفره ها کوچکتر هم شده است .

- جریان هزار توی برجام که خود جریانی است که تا دهها سال می تواند تاریخ نویسان و تاریخ گویان را برای ارائه تحقیقی ماندگار در فرهنگ سیاسی کشور بر سر شوق آورد و رجاء واثق داریم که نام " حسن روحانی / محمد جواد ظریف و عباس عراقچی بعنوان کسانی که تعامل با غرب را البته در حد و اندازه یک دولت که نه در اندازه و تراز انقلاب اسلامی استارت زدند ثبت و ضبط خواهد شد و طنز تلخ و البته تاسف بار تلاش های دولت در برجام نیز این است که با گذشت زمان ملت بیشتر بر عمق وادادگی سیاسی دولت و تیم مذاکره کننده اش با غرب و بخصوص آمریکا پی خواهد برد و زمانی با جان و تن خویش آنرا احساس خواهد کرد که باید تا سالها تاوان محرمانه سازی های دولت های سازندگی و اصلاحات و فرزند خلفشان دولت اعتدال خصوصا در بعد اقتصاد و نفت و سیاست را بپردازند.

- سیاست اقتصادی دولت تابعی 100% از سیاست خارجی گردید و این هم شاه گرایی بود که دولت یازدهم به غرب برای فشار هرچه بیشتر به ملت ایران ارسال کرد و از همین راه بود که برجام های سیاسی پای به عرصه وجود گذاشتند / قیمت دلار پرواز کرده و اوج می گیرد و تا آنجا بالا رفته است که بانک جهانی دولت و ملت ایران را در خطر ورشکستگی معرفی می کند/ صنایع داخلی ورشکست شده اند و صنایع اروپایی و آمریکایی و آسیای شرقی با کمک دولت ایران برای خیل بیکاران خود شغل ایجاد می کنند و خنده مدیر خارجی بر گریه مدیر ایرانی ترجیح داده می شود و وزیر مولتی میلیاردرش نیز هر کجا که ببیند حرف های بی جا در باره پول و نقدینگی و رشوه خواری ناقابل چند میلیاردی زده می شود عطای شنیدن با گوش های گران عمل شده در انگلیس را به لقای خوابی شیرین می بخشد و یک چرت مدیریتی به سبک خواب های شیرین دوران سازندگی و اصلاحات می زند / بیکاری هم گوشش به هیچ برنامه و راهبرد و تلاش دولتمردان برای کمک به بهبود حالش بدهکار نیست و به بالای سه میلیون نفر رسیده است/ مشاوران و برخی از وزیران کلیدی دولت یازدهم چنان مدهوش غرب و هنر های غربی شده اند که ملت ایران را حتی در حد درست کردن یک آبگوشت بزباش هم که قبلا افتخار آنرا به ایرانی ها داده بودند به اتریش ها و ایتالیایی ها می دهند و منبعد باید قورمه سبزی و قیمه پلوی ایرانی را با طعم اروپایی آن مزمزه کنیم / ارزش پول ملی به پایین ترین سطح خود در چند دهه گذشته رسیده است/ حقوق های نجومی هم که فارغ از هر توضیحی است وقتی هم که می پرسیم چرا می گویند سهممان را از انقلاب برداشته ایم! / طرح تحول سلامت و بیمه درمانی اقشار ضعیف هم که به تشک کشتی شبیه شده که در آن وزیر کار و بهداشت زور آزمایی می کنند و این اقشار ضعیف مانده اند و نگران و اینکه اگر این دولت تک دوره ای شود تکلیف این بلاتکلیفی مانند طرح مزخرف " مسکن مهر" چه سرنوشتی پیدا خواهد کرد؟ / وزارت ارشاد هم که در نگرانی دور باطل " کنسرتیسم وزیر زمینی شدن فعالیت های موزون جوانان !، یک پایش در مشهد و پای دیگرش در قم و تهران و جاهای دیگر در حال توضیح دادن برنامه های خود است و معلوم نیست ارشاد اسلامی برنامه هایش تابع سیاست های کلی نظام است یا نه و آیا برنامه های دولت یازدهم جز این است که وظیفه ای برای بردن مردم به بهشت یا جهنم برای خود تعریف نکرده و در نتیجه وزیر باری به هر جهت می گذراند تا بتواند در موقع خود در جهت سیاست های تبلیغی در انتخابات سال آینده اقشار خاصی را با رای به دولت هماهنگ سازد / پاسپورت ایرانی ارزشی در سطح کشورهای فقیرافریقایی هم پیدا نکرد / پول یارانه ها را در نقاط مرکزی تهران و اطراف خیابان فردوسی از دلار فروشان و صرافان و رانت خواران رزی جمع می کنند و جالب است که این دولت که دولت قبل را متهم به گدا پروری می کرد امروز خود از همان راه میرود / اگر دولت محمود احمدی نژاد گداپروری می کرد اما گدا کشی را تجویز نمی کرد . لااقل گدایان و کارتن خواب ها و گور خواب ها در دوران دولت نهم و دهم امید داشتند صبح که بیدار شوند نمرده اند و عقیم هم نشده اند و نسلشان ادامه پیدا می کند ! لاکن این روزها حتما نگرانند و باید برای امنیت خود "کاتافراکت ( لباس رزهی در قرون وسطی اروپا)" را به هر قیمت شده از جایی تهیه کنند! وگرنه ادامه نسل بی ادامه نسل!

در هر صورت دولت قطعا از ابتدای تشکیل تا پایان خدمتگزاریش! در یک سرگیجی مفرط نخواهد دانست به کجا می رود و چه می کند حتی ورزای دولت هم به صورت تیمی! با یکدیگر اختلافات کارشناسی را به رخ ملت می کشند ما هم که نمی دانیم چرا اختلافات کارشناسی که معمولا در کمیسیون های داخلی مورد بحث قرار می گیرد و نتیجه نهایی آن است که روتوش شده و تمیز و مرتب به سطح جامعه می آید اینگونه در رسانه ها جار زده می شود؟

شاید این هم نوعی از دمکراسی ایرانی با رنگ و بوی تحول خواهان غربگراست اما یک سخن را خوب می فهمیم که سخن ابتدایی ما درست بود و اگر دولت را به حال خود رها کنند تمام داشته هایش، عریان در برابر دیدگان ملت قرار خواهد گرفت و همگان خواهند دانست که در انتخابات "آتی" قلم سرنوشت قوه مجریه را به سمت و سوی کدام کاندیدای اصلح ریاست جمهوری بچرخانند.

*رضا احمد زاده