ملی پوش المپیکی کشتی فرنگی از دنیای قهرمانی خداحافظی کرد

باباجان‌زاده در مورد محرومیت 4 ساله‌اش به دلیل دوپینگ در مسابقات جام جهانی کشتی فرنگی شیراز اظهار داشت: «چند روزی است که درگیر شوک بزرگی هستم. فکر نمی‌کنم تا به حال هیچ اتفاقی چنین فشاری را به من وارد کرده باشد. اردیبهشت ماه سال جاری بعد از اتمام مسابقه به صورت داوطلبانه خواستم برای تست دوپینگ بروم. قبل از اینکه به اتاق برسم، فردی به من گفت «مطمئنی که مشکلی نداری؟» با لبخند گفتم «نه بابا چه مشکلی؟!» بعد هم رفتم و در حضور مأموران وادا تست دادم.»

وی ادامه داد: «بعد از این تست تا فاصله المپیک 2016، سه چهار تست دیگر هم دادم و در یک مسابقه بین المللی هم شرکت کردم که برای آن هم تست دوپینگ دادم. جواب تمام تست‌ها با فاصله 2 هفته برای ما فرستاده شد که همه منفی بود و کدهای آنها هنوز هم در فدراسیون موجود است.»

فرنگی‌کار سنگین‌وزن کشورمان تصریح کرد: «به المپیک 2016 ریو رفتم و متأسفانه دست خالی برگشتم. یک روز با من تماس گرفته شد و در مورد اینکه چه مکمل‌هایی استفاده می‌کردم، سؤال پرسیدند. در آخر اطلاع دادند که تست دوپینگ اردیبهشت من مثبت اعلام شده است! برای من واقعاً جای سؤال بود که چطور این اتفاق افتاده است.»

باباجان‌زاده خاطرنشان کرد: «چند روز پیش از سایت اتحادیه جهانی کشتی متوجه شدم که نوع داروی مصرفی از نوع حلال (خوراکی) بوده و تزریقی نبوده و من هیچ اطلاعی از مصرف چنین مکملی نداشته و ندارم. امیدوارم هیچ ورزشکاری مخصوصاً در سطوح حرفه‌ای درگیر چنین حادثه تلخی نشود تا اشتباهات افراد دیگر باعث از بین رفتن انگیزه و چنین اتفاق بزرگ و جبران‌ناپذیری برای آنها شود.»

وی افزود: «دو آرزوی بزرگ در کشتی داشتم؛ یکی عنوان جهانی و دیگری المپیک. خوشبختانه توانستم عنوان آسیایی و جهانی را به دست بیاورم اما متأسفانه نتوانستم به آرزوی دومم که مدال المپیک بود برسم و کارنامه مدال‌هایم را تکمیل کنم. چند روزی است که تلاش می‌کنم به خودم بفهمانم کشتی بخشی از زندگی من بود و بالاخره یک روزی، امروز یا فردا عمرش برای من تمام می‌شد اما افسوس می‌خورم که اینطور تمام شد.»

فرنگی‌کار سنگین‌وزن کشورمان با اشاره به محمد بنا گفت: «بنا برای من مثل یک پدر بوده و هست و من همیشه خودم را شاگرد این مرد بزرگ می‌دانم. از اینکه افتخار داشتم در رکاب او آموزش ببینم و رشد کنم بسیار خوشحالم.»

باباجان‌زاده ادامه داد: «امیدوارم روزی برسد که رسول خادم را در جایگاه وزیر ورزش ایران ببینم چون نحوه مدیریتی او زبانزد خاص و عام شده و شایستگی خود را با توجه به تلاشی که برای جامعه کشتی به کار گرفت، برای همه اثبات کرده است. کاش باز هم دو مربی نابغه کشتی آزاد و فرنگی، "محمد آقا" و "آقا رسول" را کنار هم ببینیم و باز هم شاهد صحنه‌های قهرمانی های ارزنده شاگردان‌شان باشیم و به ایرانی بودن‌مان افتخار کنیم.»

وی افزود: «رسول جرینی هم از برادر به من نزدیک‌تر است. وی دوست بسیار خوب و از همه مهمتر مربی سازنده و قهاری بود که باز هم از اینکه کنار او و دیگر کادر مربیان محمدبنا بودم به خودم می‌بالم.»

فرنگی‌کار سنگین‌وزن کشورمان با اشاره به امیر قاسمی‌منجزی، رقیب خود در وزن 130 کیلوگرم گفت: «امیر قاسمی همیشه قبل از اینکه رقیب من باشد، رفیق من بوده و از دوستان درجه یک من است و قطعاً شایستگی‌های بسیار زیادی در کشتی دارد اما چیزی که از همه مهمتر است، صفت پهلوانی اوست. امروز دیدم که برخلاف بعضی از رقبا که انگار با همدیگر سرِ جنگ دارند و منتظر زمین خوردن دیگری هستند، چطور با کمال تواضع و فروتنی از من حمایت کرد و درس خیلی بزرگی به من و بقیه دوستان‌مان داد.»

باباجان‌زاده تأکید کرد: «بدون دروغ می‌توانم بگویم نصف عمرم را در خانه کشتی و با بچه‌ها در اردوهای تیم ملی بودم و خاطرات بسیار زیادی داشتم. برای تمام بچه‌های تیم ملی کشتی فرنگی و آزاد ایران از صمیم قلبم آرزوی موفقیت هر چه بیشتر دارم و مطمئنم که خیلی زود دلم برای روزهایی که در خانه کشتی بودم، تنگ می‌شود.»

وی ادامه داد: «شرمنده هموطنان فهیمم شدم. دست آن دسته از هموطنان که حمایت یا انتقاد درست و به‌جا کردند را می‌بوسم و برای آن عده که از طریق فحاشی سعی کردند شخصیت‌شان را نشان دهند هم دعا می‌کنم که به راه راست هدایت شوند و به زودی روش انتقاد درست را یاد بگیرند.»

فرنگی‌کار سنگین‌وزن کشورمان درباره برنامه‌های آینده خود گفت: «قصد احداث باشگاه کشتی را دارم تا بتوانم چیزهایی که در جوار محمد بنا و کادر حرفه‌ای او یاد گرفتم را انتقال دهم و استعدادیابی کنم و سهم کوچکی در افتخار‌آفرینی نسل‌های بعد کشتی داشته باشم.»

باباجان‌زاده در پایان گفت: «از محمد بنا، رسول خادم، رسول جزینی، حمید بنی‌تمیم، دکتر ملک‌محمدی، رضا لایق، حبیب‌الله اخلاقی، امام جمعه شهرستان بابل، شهردار و شورای شهر بابل و همچنین دوستان عزیزم که همیشه پشتم بودند و حمایتم کردند مثل اسحاق قویدل، عادل بالی‌تبار، داوود گیل‌نیرنگ، محسن حاجی‌پور، امید نوروزی، یوسف رضایی، دکتر حسینی، علی ارسلان و دیگر دوستان عزیز و همسر عزیزم و تمامی کسانی که برایم زحمت کشیدند و به گردنم حق دارند، تشکر می‌کنم. امیدوارم روزهای خوب و تن سالم برای همه آنها ببینم. پایان تلخی بود اما خداحافظ دنیای قهرمانی.»