مسعود دهنمکی کارگردان سینمای ایران در این مراسم گفت: بسیار تعجب کردم که من را در این مراسم دعوت کردند چراکه در برخی از دانشگاهها این روز را با برگزاری استندآپ کمدی و برنامههای کمیک گرامی داشتند. شان جنبش دانشجویی را شان نظارت بر حاکمیت میدانم نه جزئی از جریانهای سیاسی. جنبشهای دانشجویی باید بر حاکمیت تاثیرگذار باشند نه آنکه حاکمیت بر اینگونه جنبشها.
وی ادامه داد: آقایان وقتی به دانشجویان احتیاج دارند به آنها میگویند که به میدان بیایند و از آنها حمایت کنند و وقتی بر کرسی حاکمیت مینشینند به دانشجویان میگویند که از میدان خارج شوند و به کارهای تئوریک خود بپردازند.
این کارگردان سینمای ایران اظهار کرد: آن چیزی که تاریخ نشان داده این است که ما دانشجویان دچار غفلت میشویم، ولی دچار مرگ نمیشویم. جنبش دانشجویی شاید خموده شود، شاید از کمدینها بخواهد تا روز دانشجو را برایش گرامی بدارند اما تلنگر لازم است تا آنها را دوباره به میدان بازگرداند و آن روز، روز عزای آقایان خواهد بود. آنها میخواهند شما را در برابر هم قرار دهند، این معادله را باید تغییر داد. در حال حاضر آقایان X و Yها را طوری کنار هم قرار دادهاند تا معادله صفر باشد و این خمودگی جنبش دانشجویی را به ارمغان میآورد. شما دانشجویان مدیون خون شلمچهایها هستید، شما مدیون خون شهدای 16 آذر هستید، شما مدیون خون شهدای 17 شهریور هستید و شما مدیون خون تمامی شهدای انقلاب هستید. شما امروز مسئولیتدار تمام این نسلهایی هستید که وامدارشان شدهاید. نگذارید که بازیچهتان قرار دهند. نگذارید شما را دوباره روبروی هم قرار دهند، امروز انقلاب به جایی رسیده است که باید جلوی دیکتاتوری سرمایهداری قد علم کند.
دهنمکی افزود: امروز وقت دلنوشتهها و حرفها گذشته است، امروز انقلاب احتیاج به انقلاب دارد. ظلم ویرانگر است، فساد ویرانگر است، اگر دیر بجنبیم، اگر به خودمان تکان ندهیم، خدا تکانمان میدهد؛ به هیچ کسی هم چک سفید امضا نداده است که چون شما ریشدار هستید و شهید دادید کاری با شما نداریم، خیلیها شهید دادند، خیلی از جوامع عابد و زاهد دارند اما وقتی خدا ببیند جامعهای در برابر ظلم به بیتفاوتی رسیده است آه آن مظلومین آن جامعه را ویران میکند.
وی اضافه کرد: امروز دیکتاتوری نوین یعنی دیکتاتوری نئولیبرالها در تمام سطوح جامعه ریشه دوانده است. امروز آقازادهها، سرمایهدارها که روزی پشت دین قایم میشوند و روزی پشت آزادی چنبره انداختهاند بر گلوگاههای اقتصادی این مملکت. امروز شما به عنوان کسانی که باید به عنوان ناظران اجتماعی عمل بکنید باید مطالبهگر این نکته باشید که آن کسانی که مسئولیتشان نهادهای بازرسی است کجا قرار دارند. حراستهای ما امروز باید دم در بایستند و دنبال موی سر و کاکل زنان باشند یا آستین کوتاه مردان یا اینکه باید ببینند چطور یک نهاد دولتی نه یک قرون و دوزار بلکه 8 هزار میلیارد، 3 هزار میلیارد و رقمهای افسانهای خارج میشود.
"امروز دستگاههای نظارتی ما به میتیکومان احتیاج دارند نه یکی و دو تا بلکه چندصد میتیکومان؛ آقایان اگر درس نظارت نخواندهاید در کنار کودکانتان میتیکومان ببیند و درس نظارت بگیرید. ما آمادهایم الگوی اداره جامعه سالم را پیاده کنیم امروز شرمساری برای همه است نه فقط برای یک آقا و یک جریان. باعث تاسف است وقتی لیست کشورهایی که در آن فساد اقتصادی صورت گرفته است، اعلام میشود کشور امالقرای ما در صدر جدول قرار دارد. آیا ما برای این انقلاب کردهایم؟ اینکه رهبری انقلاب مطالباتشان مثل مطالبات شما باشد نشان میدهد که سیستم مشکل دارد. شما به عنوان تحلیلگر که در رشتههای صنعتی در حال تحصیل هستید وقتی میبینید سیستمی در جایی میلنگد، بنزین به آن میدهید و توقع سواری از آن دارید و اگر سواری نمیدهد یعنی اینکه سیستم آن مشکل دارد".
این کارگردان سینمای ایران گفت: وظیفه جنبش دانشجویی این نیست که مسئولان را دعوت کند و برای آنها سوت و کف بزند. وظیفه ما این نیست که چون به آنها رای دادهایم به آنها مدیون هستیم. شما که به یک جریان رای دادهاید باید خود به نظارت آن بپردازید تا بتواند درست کارش را انجام دهد و درگیر حاشیه نشود. وقتی آنها ببیند شما خود منتقدشان هستید کارشان را به درستی انجام میدهند. متاسفانه آقایان در بدنه خود به دنبال اشرافیت هستند و دستهایشان آلوده است؛ با این دستهای آلوده که همه از یکدیگر گزک دارند نمیتوان با فساد مبارزه کرد. جنبش دانشجویی امروز نباید بگذارد عدهای پشت نام اصولگرایی و اصلاحطلبیشان پنهان شوند. امروز آقایان میترسند که ما خود تبدیل به گروه فشار شویم. اگر فشار این باشد که به تعبیر حضرت علی(ع) بیتالمال را از کابین زنانتان بیرون بیاورید، بله ما همه گروه فشار خواهیم شد.
دهنمکی در پایان تصریح کرد: امروز جنبش دانشجویی باید از چپ و راست بودن اجتناب کند و یکی شود تا لرزه بر اندام کسانی بیندازد که در راس نظام نشستهاند و به ریش تمام مردم میخندند. بترسید از آن روزی که کف زدنهای دانشجویی تبدیل به اعتراض شود و علیه شما فریاد بزنند و پشت سر آنها مردم قرار بگیرند. اگر این فریادها تبدیل به جنبش اجتماعی شود تبدیل به سیل میشود و اگر این سیل راه بیفتد هیچ سیلبندی نمیتواند جلوی آن را بگیرد. حق و ناحق را با هم میبرد. ما برای حفظ نظام هیچ چک سفیدامضایی به هیچ مسئولی به هیچ خواهر و برادری نداده و نمیدهیم.