به گزارش پایگاه 598 به نقل از ورزش سه: حق با ایرانی ها بود. بارندگی شدید در شهر
سرمبان و هم چنین به روز نبودن استادیوم این شهر که حتی به پناهگاه حیوانات
اهلی تبدیل شده بود سبب شد که بازی سوریه – ایران چیزی شبیه گِل بازی شود و
یا شاید هم بازی های محلی. توپ روی زمین خوب به گردش در نمی آمد و
بازیکنان مجبور بودند از هر نقطه ای توپ را می گیرند به زیر آن بزنند! سر و
صورت همه بازیکنان هم گِلی شده بود! گویی آمده بودند گِل بازی نه فوتبال!
همه انتقادات به حق بود حتی جایی که کی روش به ناظر ژاپنی بازی گفته بود آیا سلامت بازیکنان دو تیم برای شما مهم است؟
اما
ما هم نشان داده ایم که همانند AFC فقط برگزاری بازی برای ما مهم است و
تلاش می کنیم بازی را در هر شرایطی برگزار کنیم. اینجا استادیوم شهر سرمبان
نیست. اینجا شهر مسجد سلیمان است و استادیوم شهید بهنام محمدی. بازی دو
تیم نفت مسجد سلیمان و اکسین البرز. زمین پر از آب است و فیروز کریمی به
نشانه اعتراض سطلی بر سر گرفته و در کنار زمین ایستاده و به تیمش توصیه
تاکتیکی می کند. او در بین دو نیمه هم از شاگردانش خواست که در وسط زمین و
در گل و لای بنشینند و به توصیه های تاکتیکی او گوش دهند.
جوری
به کنفدارسیون فوتبال آسیا تاختیم که گویی استادیوم های ما همگی به روز
هستند و وقتی زمین برای بازی خطرناک است سلامت بازیکنان دو تیم برای ما
اهمیت دارد. نه این طور نبوده و این طور هم نیست و ما هم مثل کنفدراسیون
فوتبال آسیا عمل می کنیم و جای گله ای نیست.
آیا
در چنین زمین هایی می شود فوتبال بازی کرد؟ آیا سلامت بازیکنان دو تیم
برای ما مهم است؟ و اگر بازی با یکی دو روز تاخیر برگزار می شد آسمان به
زمین می آمد؟