آیت الله کعبی:
گروهی از دانشمندان آمریکایی برای اولین بار موادی کریستالی را توسعه دادند که اجازه می دهد اینترنت سریعتر و فیبرهای نوری هوشمندتر از گذشته شوند.
مهر، قطر یک فیبر نوری 10 برابر کمتر از یک تار موی انسان است و یک
ریزتراشه از اجزایی تشکیل شده است که می توانند 100 برابر کوچکتر از فیبر
نوری باشند.
برقرار کردن ارتباط میان این دو ابزار بسیار پیچیده است. به همین دلیل تا به امروز تلاش برای ترکیب کردن الکترونیک با اپتیک در مخابرات به سختی امکانپذیر بود و در صورت امکان نیز نتایج دلخواه به دست نمی آید.
درحقیقت، ادغام فیبر نوری و تراشه از بسیاری جهات دشوار است. برای مثال، فیبرهای نوری شکلی استوانه ای دارند درحالی که تراشه ها مسطح هستند.
اکنون برای اولین بار گروهی متشکل از شیمیدانان، فیزیکدانان و مهندسان دانشگاه ایالتی پن به سرپرستی "جان بدینگ" موادی کریستالی را توسعه دادند که اجازه می دهند عملکردهای الکترونیکی پرسرعت در فیبرهای نوری که با آنها ساخته شده اند ادغام شوند.
این راهکار می تواند در توسعه فناوریهای ویژه مخابرات، اپتوالکترونیک، فناوری لیزر و دستگاههای آشکارساز از راه دور با حساسیت بالا کاربرد داشته باشد.
"بدینگ" در این خصوص توضیح داد: "فیبر نوری عادی یک ابزار انفعالی است که به راحتی نور را منتقل می کند درحالی که تراشه به بخشی از الکتریسیته زندگی می بخشد. ما میان لندن و نیویورک یک تماس ویدیویی برقرار می کنیم. در اینجا تنها نور است که روی فیبر نوری سفر می کند اما فرایندی که این سیگنال را می گیرد و آن را به تصویر تبدیل می کند یک فرایند الکتریکی است که در داخل دو رایانه رخ می دهد. ما در اصطلاح فنی این فرایند را مکالمه OEO (نور- الکترونیک- نور) می نامیم که همانند نوعی کنسرت دو صدایی متشکل از نور و الکتریسیته است."
براساس گزارش "پی. سی وورد"، این درحالی است که یک فیبر هوشمند می تواند تمام عملکردهای الکترونیکی را یکپارچه کند. این محققان به منظور دستیابی به این فیبر نوری جدید از تکنیکهای شیمیایی پر فشار استفاده کردند.
به این ترتیب، لایه های مختلف مواد نیمه هادی کریستالی مستقیماً درون منافذ ریز فیبرهای نوری رسوب کردند و این مواد هیبریدی پهنای باند به طول حداکثر 3 گیگاهرتز را نشان دادند.
برقرار کردن ارتباط میان این دو ابزار بسیار پیچیده است. به همین دلیل تا به امروز تلاش برای ترکیب کردن الکترونیک با اپتیک در مخابرات به سختی امکانپذیر بود و در صورت امکان نیز نتایج دلخواه به دست نمی آید.
درحقیقت، ادغام فیبر نوری و تراشه از بسیاری جهات دشوار است. برای مثال، فیبرهای نوری شکلی استوانه ای دارند درحالی که تراشه ها مسطح هستند.
اکنون برای اولین بار گروهی متشکل از شیمیدانان، فیزیکدانان و مهندسان دانشگاه ایالتی پن به سرپرستی "جان بدینگ" موادی کریستالی را توسعه دادند که اجازه می دهند عملکردهای الکترونیکی پرسرعت در فیبرهای نوری که با آنها ساخته شده اند ادغام شوند.
این راهکار می تواند در توسعه فناوریهای ویژه مخابرات، اپتوالکترونیک، فناوری لیزر و دستگاههای آشکارساز از راه دور با حساسیت بالا کاربرد داشته باشد.
"بدینگ" در این خصوص توضیح داد: "فیبر نوری عادی یک ابزار انفعالی است که به راحتی نور را منتقل می کند درحالی که تراشه به بخشی از الکتریسیته زندگی می بخشد. ما میان لندن و نیویورک یک تماس ویدیویی برقرار می کنیم. در اینجا تنها نور است که روی فیبر نوری سفر می کند اما فرایندی که این سیگنال را می گیرد و آن را به تصویر تبدیل می کند یک فرایند الکتریکی است که در داخل دو رایانه رخ می دهد. ما در اصطلاح فنی این فرایند را مکالمه OEO (نور- الکترونیک- نور) می نامیم که همانند نوعی کنسرت دو صدایی متشکل از نور و الکتریسیته است."
براساس گزارش "پی. سی وورد"، این درحالی است که یک فیبر هوشمند می تواند تمام عملکردهای الکترونیکی را یکپارچه کند. این محققان به منظور دستیابی به این فیبر نوری جدید از تکنیکهای شیمیایی پر فشار استفاده کردند.
به این ترتیب، لایه های مختلف مواد نیمه هادی کریستالی مستقیماً درون منافذ ریز فیبرهای نوری رسوب کردند و این مواد هیبریدی پهنای باند به طول حداکثر 3 گیگاهرتز را نشان دادند.
اخبار ویژه
نظرات بینندگان
جدیدترین اخبار پربازدید ها
