سخنی با رئیس جمهور!

به گزارش پایگاه 598، روزنامه «رسالت» در سرمقاله شماره امروز خود نوشت:

قرار بود روز جمعه همزمان با افتتاح نمایشگاه مطبوعات، رئیس جمهور در این افتتاحیه حضور پیدا کند، اما وی روز بعد یعنی شنبه نمایشگاه را افتتاح کرد. اوباما روز 13 آبان یعنی یک روز قبل از افتتاح نمایشگاه مطبوعات اعلام وضعیت فوق العاده، بخوانید اعمال فشار و تحریم‌های ظالمانه، بلوکه کردن اموال ایران در آمریکا و دستورالعمل به سیا، پنتاگون و وزارت خارجه برای شناسایی برخورد - سخت و نرم - جهت براندازی نظام مقدس جمهوری اسلامی را برای یک سال دیگر تمدید کرد. با اینکه او چند روزی بیشتر مهمان کاخ سفید نیست و مرکب امضای برجام هنوز خشک نشده، بر خلاف جسم و جان برجام، تحریم‌های جدید و قدیم را بازتولید کرد. انتظار این بود مقامات دولت جمهوری اسلامی پس از موضع‌گیری حماسی، شجاعانه و روشنگرانه رهبر معظم انقلاب یک روز قبل از 13 آبان، پاسخ بدمستی‌های اوباما و گستاخی‌های او را بدهند اما دریغ از یک پاسخ عزتمندانه!بنده خود انتظار داشتم رئیس جمهور پس از بدعهدی مجدد و نقض پیمان برجام توسط اوباما در اولین فرصت که تریبونی به دست می‌آورند پاسخ او را بدهند. لذا سخنان رئیس جمهور در مراسم افتتاحیه نمایشگاه مطبوعات را مشتاقانه گوش کردم اما واقعاً متاثر و متاسف شدم. بازخوانی و نقد سخنان آقای روحانی در مراسم افتتاحیه نمایشگاه مطبوعات تحت عنوان سخنی با رئیس جمهور، خالی از لطف نیست؛

1- رئیس جمهور به جای پاسخ به گستاخی‌های اوباما در نقض عهد برجام، ملت ایران و دولت‌های پیشین را مورد مذمت قرار می‌دهد و می‌گوید: «چرا ما جوری رفتار کردیم که آمریکا به تحریم ما رأی داد؟!»

این سخن تمام اعمال و رفتار امام (ره) و مسئولان نظام را که خود وی در آن هنگام یکی از مسئولان نظام بود، زیر سوال می‌برد. او فلسفه تسخیر لانه جاسوسی آمریکا در تهران را هم زیر سوال می‌برد، چون همین اعلام وضعیت فوق العاده که اوباما برای یک سال دیگر تمدید کرد مربوط به زمان امام (ره) و تسخیر لانه جاسوسی بوده است. ایشان حافظه تاریخی خود و ملت را نادیده می‌گیرد و جنایات آمریکا و پاسخ ملت ایران به این جنایات و خیانت‌ها و غارتگری‌ها را منکر می‌شود و ملت و دولت ایران را مورد مذمت قرار می‌دهد و می‌گوید چرا جوری رفتار کردیم که آمریکا ما را تحریم کرد؟! مفهوم این سخن این است که نباید آن رفتارها را می‌کردیم! آن رفتارها چیست که نباید می‌کردیم؟ 
الف) با کاپیتولاسیون مبارزه نمی‌کردیم
ب) با شاه مقابله نمی‌کردیم
ج) با توطئه‌های آمریکا مبارزه نمی کردیم و لانه جاسوسی را به تسخیر در نمی‌آوردیم
د) حمله عراق را که توطئه آمریکا بود،  دفع نمی‌کردیم
هـ) قدرت دفاعی خود را افزایش نمی‌دادیم
و) توانایی هسته‌ای خود را که خواب از چشم دشمن ربوده بود، تدارک نمی‌دیدیم
ز) با فتنه 88 مقابله نمی‌کردیم
ح) و...
غیر از این جور رفتارها آیا رئیس جمهور رفتاری دیگر سراغ دارند که آمریکا را سر عقل بیاورد و دست از تهدید سخت و نرم و تحریم‌ها بردارد؟

2- رئیس جمهور محترم در توجیه بدعهدی آمریکا می‌گوید: «صد تا تحریم برداشته شده، چند تا مانده است. برخی آن صد تا را نگاه نمی‌کنند فقط سه تا را می‌بینند.»

منظور ایشان از «برخی» چه کسانی هستند؟ مگر خود ایشان در سفر نیویورک از بدعهدی آمریکا گله نکرد؟ مگر آقای سیف رئیس کل بانک مرکزی، آقای صالحی رئیس سازمان انرژی اتمی، آقای ظریف وزیر خارجه و رئیس دیپلماسی گفتگوهای برجام اعتراف نکردند که دستاورد برجام تقریبا هیچ است؟ اعترافی که حتی منتقدین برجام به این صراحت نداشتند. پس ایشان چه کسانی را مذمت می‌کند؟

اصلا این صد تا تحریم را که برداشته شده ایشان به عدد انگشتان دو دست می‌تواند شماره کند؟ آن سه تا که مانده را تا الآن گفته است چیست؟

چرا به جای اینکه یقه دشمن را بگیرید و با همان لحن دیپلماتیک و نرم خودتان چهار کلمه حرف بزنید، یقه کسانی را می‌گیرید که اصلا وجود خارجی ندارند؟ چرا قدرت ملت در مقابله با تحریم‌ها و ضعف دشمن را در اعمال آن نادیده می‌گیرید؟ پنتاگون و این تفنگداران آمریکایی که به هنگام دستگیری در خلیج فارس شلوارشان را خیس می‌کنند، می‌توانند ملت ایران را تهدید نظامی کنند؟
وزیر خارجه ‌ای که در گزارش برجام به کنگره اعتراف کرد؛
- تحریم‌ها را نمی‌توانستیم ادامه دهیم
- پنتاگون گفته بود ما نمی‌توانیم به ایران حمله کنیم، بی فایده است
- شرکای ما به ویژه چین و روسیه دیگر حاضر به همکاری با ما نیستند
- حتی اروپایی‌ها هم قادر به ادامه تحریم‌ها نیستند
- ایران به تکنولوژی هسته‌ای دست یافته و کاری نمی‌توان کرد
چرا برجام را می‌خواهید به ملت ما گران بفروشید؟ چرا نمی‌خواهید بپذیرید ضعف‌های شما هزینه برجام را روز به روز بیشتر می‌کند؟

3- رئیس جمهور فرموده‌اند: «دهان‌ها را به بهانه‌های غیر اساسی نبندیم، قلم‌ها را نشکنیم، بگذارید در جامعه آزادی باشد.» مخاطب این سخن کیست؟! شما کمترین نقدی را برنمی‌تابید! همین چند روز پیش به هنگام معرفی وزرای پیشنهادی در مجلس، منتقدین خود را که شماری از آنها در مجلس هستند «نفهم» خطاب کردید.

رئیس مجلس هم از باب تعامل با قوا، نادیده گرفتن شأن مجلس و اهانت به آن را نادیده گرفت و حرفی نزد.

شما نقدهای مشفقانه را برنتافتید و منتقدان را با عبارات توهین‌آمیزی چون «بی‌سواد، بی‌شناسنامه، مزدور، کاسب تحریم، کودک صفت، حسود، بزدل، ترسو، جیب‌بر، بی‌قانون، مستضعف فکری، بیکار، متوهم، غوطه‌ور در فساد، سوءاستفاده‌گر، خرابکار، عقب مانده، تازه به دوران رسیده، عصر حجری، هوچی باز، منفی‌باف، یأس آفرین، ناشکر و بالاخره باید به جهنم بروند» نواختید و بعد سخن از آزادی و حرمت قلم به میان می‌آورید! بنده همه این اهانت‌ها را به عنوان یک منتقد به جان می‌خرم و گله‌ای هم ندارم. فقط یک تقاضا دارم؛ نصف این قبیل حر‌ف‌ها را هم به دشمن بزنید. اگر شما استعداد تندخویی دارید چرا این را سر  اوباما خالی نمی‌کنید؟

من جای شما بودم حد اقل یک بار به اوباما می‌گفتم؛ «نامرد بدعهد، فاسد، قاتل، فریبکار، از پشت خنجرزن، مستکبر و...»

واقعا مشاوران شما چه می‌کنند؟ آنها که این همه استعداد در فحاشی و هتاکی دارند و بی‌پروا به شما توصیه می‌کنند به منتقدان مظلوم خود این حرف‌ها را بزنید چرا یک بار به شما توصیه نمی‌کنند یک روز یا دو روز قبل و بعد از 13 آبان، روز ملی مبارزه با استکبار جهانی، چهار تا ناسزا به اوباما و آمریکا که واقعا لایق آن هست بگویید؟!

چرا شما هر چه فریاد دارید سر منتقدان می‌کشید؟ امام به شما و ملت ایران فرمودند: «هر چه فریاد دارید بر سر آمریکا بکشید.» پس کو این فریاد شما از جنایات، بدعهدی، فریبکاری و... آمریکا!

چرا به گونه‌ای سخن می‌گویید که تنها راه حل، گفتگو و تعامل با آمریکاست؟ هزینه برجام را صرف درک بدعهدی آمریکا کنید. به ملت تکیه کنید. ملت ایران نزدیک نیم قرن در برابر آمریکا ایستاده و نتیجه ایستادگی خود را هم دیده است.

پشیمان‌شده‌ها، از نفس افتاده‌ها و دنیاطلب‌ها نباید جایگاهی در سامانه مشاوران شما داشته باشند. کسانی که امتحان خود را در جهاد کبیر، تفکر جهادی و استکبارستیزی داده اند باید جزو مشاوران شما باشند.

نباید در میان ملت این تصور بشود که دولت تا پایان کار خود 7 ماه فرصت دارد، در این فرصت فقط می‌خواهد ناسزا بگوید و قرار به جلو بکند!

شما باید فریاد مراجع عظام تقلید را که پژواک فریاد مردم است بشنوید. آنها می‌گویند فکری برای مطالبات معیشتی مردم بکنید، شما باید اعتراض اقتصاددانان طرفدار دولت را که می‌گویند کارد به استخوان مردم رسیده، بشنوید. حداقل برای آنها پاسخی تهیه کنید. (1) همین دیروز 8500 استاد دانشگاه به سران قوا نامه نوشتند و اعتراض کردند چرا صنعت هسته ‌ای را تعطیل کردید ولی خبری از لغو تحریم‌ها نشد.(2) آیا همه اینهالات، بی سواد ، مرتبط با اجنه و ... هستند.

4- هفت ماه به پایان کار دولت مانده است. به قول آقای لاریجانی زنگ انشاء تمام شده است. وقت زنگ حساب است. مردم می‌خواهند برای انتخابات بعدی تصمیم بگیرند. آیا نباید دولت در باب آنچه گفته و آنچه وعده داده، حساب پس بدهد؟ مجمع تشخیص مصلحت متولی تهیه گزارش میزان عملکرد دولت در عمل به سیاست‌های ابلاغ شده مقام معظم رهبری است. ظاهراً در این سه سال و اندی گزارش تهیه نشده است تا مبنای سنجش کارآمدی دولت قرار گیرد.

مجلس هم که وظیفه نظارت بر عملکرد دولت دارد، در این باره حرفی برای گفتن ندارد و دستش خالی است. هفت ماه از افشای حقوق‌های نجومی در افکار عمومی می‌گذرد، هنوز یک رای انفصال دائم از خدمات دولتی و بازگشت وجوه به خزانه و مجازات نجومی‌بگیران صادر نشده است. هر چه بوده آنها داوطلبانه مبلغی به خزانه ریخته و استعفا داده‌اند.

آیا رئیس جمهور نمی‌خواهد از فرصت‌های باقی مانده به جای حمله به منتقدینش،زنگ حساب را به صدا درآورد  و به مردم گزارش دهد؟

پی نوشت ها : 
1- فرشاد مومنی گفتگو با آرمان 15/8/95
2- روزنامه کیهان صفحه 10 ، 16/8/95

محمدکاظم انبارلویی