فرقي نميكند بيكيفيت يا با كيفيت، تنها برند باشد
تجربه همه ما از خريد بهويژه زماني كه از كنار مغازه وسايل دست دوم رد ميشويم، موضوع مهم بودن برند را نشان ميدهد. زماني كه وارد بوتيك و مغازه تاناكوراييها ميشوي، با حجمي از لباسها و وسايلي روبهرو خواهي شد كه بارزترين خصوصيات آنها كهنگي است. تعداد زيادي از وسايل روي هم تلنبار شده و بوي خاص اين لباسها فضاي مغازه را پر كرده است.
گرچه شايد در ظاهر به نظر برسد فروش اين كالاها كار دشواري باشد اما بهواقع با اندكي توجه به تعداد خواهان و مشتريان، حساب كار دستمان ميآيد. به باور بسياري از مشتريان اين كالاها گرچه دست دوم به شمار ميآيد اما از نظر كيفيت نسبت به كالاي نوي ايراني ماندگاري بيشتري دارد. از طرفي تنوع و مدلهاي مختلف اين كالا نيز مردم را جذب ميكند.
برندهاي خارجي نيز بهانه هميشگي است كه بسياري از مردم را طرفدار پروپاقرص اين لباسها كرده است. براي برخي حتي فرقي نميكند آن لباس با كيفيت يا بيكيفيت باشد، پاره باشد يا نو، ارزان باشد يا گران همين كه بتواند با ماركها و برندهاي خارجي به ديگران فخر بفروشند، كافي است.
تبليغ دست دومهاي خارجي توسط فروشندههاي داخلي
علاوهبر آن فرهنگ غالب بر مغازهدارها و مشتريها چه آنها كه تاناكورايي هستند و چه غيره، مردم را به اين سو كشانده كه مشتري كالاي خارجي و عامل بازار گرمي محصولات آنها باشند. همانطور كه ميدانيم ساليان سال است كه فروشندهها براي جذب مشتري و نگه داشتن او دم از برند خارجي، اجناس تركي و... ميزنند. بازاريابي اينگونه مشتريها كه عمدتا فروشنده كالاي خارجي هستند، بازار لباسهاي ايراني را از رونق انداخته و چهره بدي از اين كالاها به مردم نشان داده است.
جنس ايراني حتي اگر با كيفيت باشد، سالها وقت ميخواهد تا نظر مردم را نسبت به خود تغيير دهد. البته فروشندهها و معامله گران اجناس خارجي نيز از اين وسيلهها به اين سبب كه با قيمتي بسيار ارزان به كشور منتقل شده، سود بسياري حاصل ميكنند و خريد و فروش از اين راه براي آنها بسيار كم هزينهتر است. قاچاقچيان و واردكنندگان اين نوع كالاها نيز از اين عايدات بيبهره نيستند و به عنوان سودجويان هميشگي، از كشش بازار به اين سو منتفع ميشوند. بنابراين مجموعهاي از عوامل دست به دست هم داده تا بازار داخلي كشور حتي از دست كالاي دست دوم خارجي نيز در امان نباشد.
درآمد ايراني، مصرف خارجي
دكتر بيژن عبدي در رابطه با گرايش مردم به مصرف كالاي خارجي ميگويد بازاريابي از تبليغ فرهنگ شروع ميشود تا تبليغ برند، نام كشور و كيفيت كالا. كشورهاي ديگر نيز با آگاهي از اين موضوع سرمايههاي زيادي صرف تبليغ كالاي خارجي ميكنند. هنرپيشهها و فوتباليستهاي آنها نيز برندهاي شان را تبليغ ميكنند و از طرفي سابقه خوب برخي از كالاها باعث شده تا مدتها نام يك برند عامل اصلي خريد يك كالا از سوي مردم باشد.
وي توضيح ميدهد مردم ما درآمدي ايراني اما مصرفي خارجي دارند.
درآمدهاي ما با طرز نگرش و سليقه مردم همخواني ندارد، مردم وسايلي را ميخواهند كه قيمت واقعي آنها در بازار چند برابر درآمد و حقوقي است كه دارند. به همين دليل از آنجايي كه حاضر به چشمپوشي از خواستههاي خود و تطبيق آن با شرايط مادي نيستند، براي همخواني بين مصرف با درآمد خود به سمت كالايي ميروند كه باب ميل آنها هم به لحاظ قيمتي و هم از نظر ارزشي باشد. از آنجايي كه كالاي دست دوم خارجي برندهاي مورد خواسته آنهاست كه نسبت به نوي آنها بسيار ارزان درميآيد، به اين سو ميروند.
20 تا 500 هزار تومان قيمت يك لباس دست دوم خارجي
با نگاهي به اجناس يك مغازه لباس دست دوم قيمتها از 20 هزار تومان شروع ميشد و تا بالاي 500 هزار تومان قيمت خورده بود. براي نمونه قيمت برخي از اين كالاها به اين شرح بود: پالتوهاي ضخيم و چرب 280 تا 400 هزار تومان، پالتوهاي پشمي 100 تا 200 هزار تومان، باراني 55تا 85 هزار تومان، بلوزهاي گرم و زمستاني 28 تا 45 هزار تومان، مانتو 55 تا 200 هزارتومان، شلوار 28 تا 48 هزار تومان، تاپ و لباسهاي راحتي 20 تا 30 هزار تومان، كفش 700 تا يك ميليون تومان و... .