جایگزین هیلاری؛ خیلی دور، خیلی نزدیک

به گزارش پایگاه 598 به نقل از روزنامه ایران، بیماری مجدد هیلاری کلینتون که در سال‌های اخیر کم از حال نرفته است، هواداران حزب دموکرات را در انتخابات ریاست جمهوری امریکا نگران کرده اما او ید طولایی در بازیابی سلامتی‌اش در کمترین زمان ممکن دارد و سران فراخوان او دیروز هم متذکر شدند که عفونت سینه و تب او فروکش کرده و تا یکی دو روز بعد به صحنه انتخابات بر می‌گردد.

 

به گزارش سایت مجله تایم، سایه بیماری هیلاری دیروز تبدیل به برگ برنده‌ای برای دونالدترامپ شد. او با طرح این ادعا که سلامتی کاندیداها یکی از موارد انتخاباتی است، اعلام کرد، بزودی کارنامه سلامتی‌اش را در اختیار مردم خواهد گذاشت. به این ترتیب هیلاری که تاکنون مسأله ایمیل‌هایش تبدیل به پاشنه آشیلی برای او بود، حالا خود را رویاروی چالشی جدید می‌بیند. این چالش سران دموکرات را در وضعیتی دشوار قرار داده است.

 

طوری که حالا هواداران هیلاری کلینتون می‌دانند، احتمالی ولو ضعیف وجود دارد که سران دموکرات فرد دیگری را به‌عنوان جایگزین هیلاری معرفی کنند. اما نکته‌ای هم در این میان وجود دارد. اگر عارضه هیلاری در روزهای پیش رو شدت گیرد و بحث جایگزینی او عملی شود، حزب دموکرات به‌خاطر تمام شده تلقی کردن کار هیچ گزینه «دم دستی» برای جانشینی او ندارد و اصولاً روی این قضیه مهم فکری نشده است. در ماه آگوست نیز حزب جمهوریخواه در شرایط مشابهی قرار داشت و به‌خاطر اینکه تقریباً اکثر غول‌های جمهوریخواه اعتقادی به ترامپ نداشتند، احتمال جایگزینی او مطرح بود. آن جایگزینی هم انجام نشد ولی شاید این پروسه‌های ناتمام و احتمال‌های شکل‌ نگرفته به این سبب باشد که اصولاً سیستم تعیین جانشین در دو حزب امریکا ناکارآمد است. ریک هاسن، استاد دانشگاه حقوق قضایی اروین و ایالت کالیفرنیا می‌گوید: «همه این تردیدها به این سبب است که هرگز روی مسأله جایگزینی نمایندگان ارشد احزاب دوگانه فکر و کار نشده است.»

 

 

بواقع در امریکا هیچ گاه اتفاقی نیفتاده که فردی برنده انتخابات درون حزبی در نگرش‌های بعدی براساس ملاحظاتی جایش را به فرد دیگری بدهد. همین حالا و در فاصله 55روز تا انتخابات 2016 دو حزب اصلی امریکا باید هزار راه نرفته را طی کنند و ده‌ها قانون را دور بزنند تا بتوانند افرادی را جانشین کلینتون و ترامپ کنند و این کار آن قدر زمان براست که در بازه زمانی فعلی نمی‌گنجد. البته ظاهر امر چندان پیچیده و غیر ممکن نیست زیرا برای جایگزینی فرد پیروز انتخابات درون حزبی اختیارات لازم به شورای مرکزی احزاب داده شده و فقط رعایت یک سری قواعد کشوری و منشورهای درون حزبی در این ارتباط می‌تواند راه را برای جایگزینی فردی یا نامزدی که تاکنون فعالیت می‌کرده هموار سازد. با این حال هر دو حزب همواره از دست زدن به گزینه جدید پرهیز کرده‌اند و این بدین معنا است که مشکلات این قضیه بیش از آنی است که گفته می‌شود.

 

 

البته حزب دموکرات در سال 1972 این کار را انجام داد اما نه برای سرکرده حزب بلکه برای توماس ایگلتون که برای دستیاری جورج مک گاورن انتخاب شده بود. در روزهای منتهی به آن جابه‌جایی مک گاورن و سایر دموکرات‌ها دریافتند که ایگلتون از عارضه افسردگی شدید و ادواری رنج می‌برد و با ترس از اینکه این مسأله و تبلیغات منفی جمهوریخواهان آنها را ویران سازد اقدام به جایگزینی او کردند و سارجنت شرایور را سرکار آوردند. کلینتون روز دوشنبه در جریان سفر خود به برخی ایالات امریکا از خیر حضور در کالیفرنیا گذشت تا در خانه بماند و استراحت کند و سه‌شنبه نیز در یک مراسم خیریه از طریق تلفن اعلام حضور و مشارکت کرد. اگر اینها را مقدمات بازگشت او پس از بیماری جدید 48 ساعته‌اش ندانیم و قرار بر جایگزینی هیلاری 68 ساله با وجود همه دشواری‌های چرخه جایگزینی کاندیداها باشد، چه کسی می‌تواند جای هیلاری را بگیرد؟ پیش از پاسخ دادن به این سؤال باید متذکر شد که تا خود نماینده منتخب انصراف ندهد هیچ نیروی دیگری قادر به جایگزینی او نیست. بنابراین اگر هیلاری با احساس خطر بابت سلامتی‌اش از انتخابات کنار بکشد، شورای مرکزی حزب دموکرات دست به کار خواهد شد  و پس از انجام مراحل قانونی یک‌گزینش مجدد، روی نامزدهای موجود و ارشد بحث خواهد شد.