"تلفن همراه رئیس جمهور"نام خوبی داشت

به گزارش خبرگزاری فارس از اصفهان، شب گذشته در سینما ساحل استان اصفهان و در سومین جشنواره فیلم فجر این استان فیلم«تلفن همراه رئیس جمهور» اکران شد.

فیلم«تلفن همراه رئیس جمهور» درباره پیرمرد ساده دلی که نقش آن را جواد هاشمی بازی کرده بود، و به طور اتفاقی سیم کارتی را خریداری می‌کند که شماره قبلی رئیس جمهور است و مردم با شماره تماس می‌گیرند و از رئیس جمهور خواهان کمک می‌شوند، در نهایت مرد به دلیل مواجهه با مشکلات مردم، دچار بیماری روانی شده و در گمان رئیس جمهور بودن، گرفتار می‌گردد.

این فیلم که به کارگردانی علی عطشانی و نویسندگی قاسمعلی است در آن بازیگران حرفه‌ای مانند مهدی هاشمی، اکبرعبدی، نیکی کریمی، بهناز جعفری، آتیلا پسیانی، علی دهکردی، نیما شاهرخ شاهی، مجید یاسر، خشایار راد و افسانه ناصری بازی کرده‌اند، اما کارگردان نتوانسته از بازیگران خود، بازی قابل توجهی بگیرد و فیلم تنها متکی به یک شخصیت اصلی پیش می‌رود.

این فیلم بر خلاف نامی که داشت و در تصور بیشتر مخاطبان فیلمی سیاسی و قوی به نظر می‌رسید، این گونه نبود، و این فیلم با این فیلم‌نامه و این موضوع دارای ایده‌ها و مضمون‌های قابل پرداختی بود که با قاطعیت می‌توانست در مقام پرداخت قصه و تشریح داستان اثری منطقی به جا بگذارد.

شاید یکی از دلایلی که مخاطب نتوانست با این فیلم ارتباط برقرار کند، روند تکراری و بدون افت و خیز فیلم بود که هیچ اتفاقی در آن نمی‌افتد و کارگردان نمی‌دانست که در پایان چه چیزی را می‌خواهد به ببیننده نشان دهد.

از نکات جالب توجه در فیلم«تلفن همراه رئیس جمهور» بازگو کردن مشکلات و گرفتاری‌های مردم است و اینکه به دنبال گوش شنوایی هستند تا بتوانند این حرف‌هایشان را بزنند، هر چند که می‌دانند این صدا شبیه رئیس جمهور نیست.

این واقعیتی است که این مشکلات در جامعه ما وجود دارد و هر کسی که می‌تواند ولو اینکه یک راننده و کارگر ساده باشد و آنچه که از دستش برمی‌آید برای برطرف شدن مشکلی از هم نوع خودش انجام دهد، چرا که بیشتر مردم انتظار دارند کسی که در یک مقام کشوری است باید بتواند تمام مشکلات رنگ‌ و وارنگ از کوچک تا بزرگ را حل کند.   

به نقل از قاسمعلی نویسنده فیلمنامه فیلم«تلفن همراه رئیس جمهور» داستان این فیلم برگرفته از یک اتفاق واقعی است و دوستی داشته که چند سال پیش سیم کارت رئیس جمهور وقت را خریده و اتفاقات و تماس‌های شبیه به این فیلم برای او پیش آمده است.

وقتی که مهدی هاشمی در این نقش به قدری در رئیس جمهور بودن خود غرق می‌شود و در ادامه هنگام راه رفتن در حاشیه خیابان‌ها، مدام تلفن رئیس جمهور زنگ می‌خورد و افراد متعدد با رئیس جمهور سخن می گویند؛ یکی از به نتیجه نرسیدن نامه‌اش که در سفر استانی داده است، دیگری از مشکلات دو جنسه بودنش و موارد دیگر تمام این‌ دیالوگ‌های ذره‌ای از مشکلات و حرف‌های مردم است که برای برطرف شدنش دست به دامن یک شماره تلفن می‌شوند، و کسی که آنها را بشنود.

در بخش دیگری از این فیلم هنگامی که هاشمی در پارک با کارگر شهرداری گفت‌وگو می‌کند و با این محتوای دیالوگ‌ که هاشمی از او سؤال می‌کند، رئیس جمهور بودن خوبه یا بده؟ و او در پاسخ می‌گوید مگه تو رئیس جمهوری؟ و در پاسخ مگه رئیس جمهور بودن به قیافه است را می‌شنود، رفتگر پاسخ می‌دهد نه به قیافه نیست این روزها هر کسی می‌تونه رئیس جمهور بشه، من، تو و این خانم،  شاید نشانی دیگر از سیاسی بودن این فیلم باشد این احتمال هم موجود است که شاید این فیلم بخواهد رفع گرفتاری‌های مردم توسط یک مقام کشوری را نشان دهد.